สวัสดีค่ะ... อยากมาเล่าปมในใจที่มีกับคณิตศาสตร์ในตอนเด็กค่ะ

ตอนอนุบาลเป็นคนที่ชอบเกือบทุกวิชาเลยค่ะ (ยกเว้นคณิต) ที่ชอบมากๆเลยน่าเป็นภาษาอังกฤษ จนเราขึ้นป.1 พอเริ่มเรียนจนอ่านออกเขียนได้เราก็เริ่มสนุกกับการเรียน ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่าเป็นคนที่ถ้ามีการบ้านจะมาลองนั่งทำเอง ถ้าไม่เข้าใจจริงๆ (ส่วนใหญ่คณิต) ก็จะถามแม่ค่ะ(เพราะแม่เก่งคณิตมาก) บางครั้งลองให้แม่คิดโจทย์แล้วทำดูค่ะ เป็นเด็กที่ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน รู้ตัวเองนะคะว่าเรียนอ่อนแต่พยายามมากตั้งใจสุดๆตามภาษาเด็กเพราะช่วงนั้นเห่อตัวปั๊มที่เป็นรูปตุ๊กตาค่ะ5555 เราเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึง ป.3 ได้ครูประจำชั้นที่ค่อนข้างโหดและสอนคณิตศาสตร์ด้วยมีครั้งหนึ่งเราทำการบ้านไม่ได้(ไม่ได้เลยจริงๆ)ครูเลยเรียกมาหลังห้อง (โต๊ะแกอยู่หลังห้องเรียน) เพื่อนคนอื่นก็นั่งทำแบบฝึกไป ส่วนเราแกบอกให้แสดงวิธีทำให้แกดูเราก็ทำ แต่เราทำผิดแกเลยตีเราค่ะซึ่งตอนนั้นมันแรงและเจ็บมาก เป็นครั้งแรกที่โดนตีแล้วอยากร้องไห้ขนาดนี้ค่ะพอโดนแบบนั้นความกลัวเลยเกิดขึ้นแกสอนอะไรตอนนั้นไม่เข้าหัวไม่เข้าใจ และไม่จำเลยค่ะเพราะกลัวและตัวสั่นไปทั้งตัวแล้ว ถ้าอายหน่อยก็น่าจะเป็นตอนที่เพื่อนไปเรียนวิชาอื่นหมดแล้วแต่เรายังต้องยืนให้แกสอนแบบนั้นเรื่อยๆค่ะมีตีบ้างด่าบ้างโดนด่าว่าโง่ก็มีค่ะ (ร้องไห้ด้วยตอนนั้น) บางทีอาจจะโดนทำคงามสะอาดห้องกับเพื่อนตอนพักเที่ยงกับเพื่อนอีก 2-3คนจนไม่ได้ไปกินข้าวพร้อมเพื่อนเป็นมาแบบนี้เรื่อยๆไม่ว่าเราหรือเพื่อนคนไหนที่ทำไม่ได้หลังจากนั้นเราเริ่มมีอาการไม่อยากไปโรงเรียน กลายเป็นเด็กอีกคนเลย แอบโทรหาพ่อให้มารับด้วยค่ะ บางครั้งร้องไห้จนอาเจียนเลยก็มีเพราะไม่อยากเรียนจริงๆเรียนอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่วิชานี้เพราะกลัวไปแล้ว ตอนนั้นคือไม่เอาอะไรแล้ว เพราะต้องเรียนกับครูคนนี้เกือบทุกวันและเรียนตอนเช้าทั้งนั้น ไม่อยากไปโรงเรียนเลยค่ะบอกตรงๆ เหมือนฝันร้าย มันเป็นช่วงอายุ 9 ขวบที่ทรมาณมากๆจริงๆ

จนตอนนี้อายุ 20 กลายเป็นคนที่เกลียดคณิตศาสตร์ไปเลย แล้วเราเข้าใจเหตุผลทุกอย่างที่ครูทำแต่มันก็ยังลืมไม่ได้ยังจำได้ทุกช่วงเวลาที่อยู่ตรงนั้นว่าเราโดนอะไรบ้างจนตอนนี้เวลาเจอคณิตศาสตร์เป็นคนที่ไม่อยากเอาอะไรเลยค่ะ บางครั้งตั้งใจแค่ไหนก็ไม่เห็นอะไรเลยเหมือนหลอนกับครูคนนี้ตลอดเวลา นึกถึงอยู่ตลอดเวลา มีวิธีทำยังไงที่จะลบฝันร้ายอันนี้ออกไปได้บ้างคะตอนนี้กลายเป็นคนกลัวคณิตไปเลย