วันนี้โรงเรียนผมมีเรียนปรับพื้นฐานขึ้น ม.4 ครับ
ท้าวความก่อนว่าผมเป็นคนไม่ชอบวิชาคณิตศาสตร์มากๆ จนถึงขั้นเกลียดเลย แบบเห็นโจทย์คณิตศาสตร์เรียนคณิตศาสตร์แล้วหงุดหงิดทุกครั้ง ย้อนไปตอน ม.1- ม.3 อาจารย์ที่สอนเลขผมทั้งสามคนสามสายชั้นนั้นสอนไม่ค่อยดี ดุ สอนเร็ว ไปเร็ว เวลาเด็กถามอะไรจะชอบจิกหน้าแบบดุๆ ใส่ แล้วแขวะกลับมาว่าแค่นี้ยังไม่ได้อีกเหรอ ? บางคนก็ทำหน้าใส่เด็กเหมือนนางผีเสื้อสมุทรเลยย

ผมก็คิดมาตลอดว่าผมกับเลขคงไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ คือมันไม่ใช่จริตของเรา

           แต่วันนี้เป็นวันแรกที่ผมได้เรียนปรับพื้นฐานคณิตศาสตร์กับอาจารย์คนใหม่เพื่อจะขึ้น ม.4
อาจารย์คนนี้ใจดีมาก น่ารัก พูดดีมากๆ และสวยด้วยครับ ผมก็นะนั่งเงียบๆ เรียบร้อยๆ คอยฟังแกไปเรื่อยๆ และเล่นไลน์เล่นเกมส์ในไอโฟนใต้โต๊ะให้หมดเวลาคาบนี้เร็วๆ ดีกว่าเพราะไม่ชอบคณิตอยู่แล้ว

         แต่พออาจารย์เริ่มอธิบายขึ้นๅ จนผมฟังมาเรื่อยได้ช่วงหนึ่ง ก็คิดว่า เห้ย สอนดีว่ะ !!!! อาจารย์อธิบายในตอนแรกก่อนว่าเรียนคณิตทำไม ? เอาไปทำอะไรได้บ้างก็ฟังไปเรื่อยๆ ? จนมาถึงเริ่มทวนเนื้อหาของคณิตตอน ม.1-ม.3 ให้ เน้นๆ ก็คงเป็นพวกสมการ การบวกลบจำนวนเต็ม อัตราส่วนร้อยละ หา ห.ร.ม. ค.ร.น เชื่อมั้ยครับ อาจารย์อธิบายช้าๆ พยายามเน้นย้ำตลอด และยกตัวอย่างเขียนโจทย์ให้ดูเป็นระยะๆ ด้วยว่าทำไมมันถึงเป็นอย่างงั้น แถมใส่ใจเด็กมากๆ พยายามถามย้ำเด็กทุกคนว่าได้มั้ยคะ ได้มั้ยคะ ? ถ้าไม่ได้เดี๋ยวครูจะอธิบายให้ฟังอีกรอบนึง ? ใครไม่ได้บ้างคะ ? อาจารย์ใจดีเว่อร์ๆ ตอนผมเรียนเลขมอต้นแรกๆ ผมก็สงสัยมากว่าทำไมต้องย้ายข้างอะไรแบบนี้ ไม่ย้ายไม่ได้เหรอ ก็เพิ่งมารู้วันนี้ว่าเหตุผลที่ต้องย้ายทุกอย่างมันเป็น " กฎ " สั้นๆ แค่นี้จบ ท่องเอาไว้และเอาไปใช้และเราก็จะสามารถหาความสัมพันธ์ของตัวเลขหรือคำตอบได้

       ไม่น่าเชื่อครับ จากการที่ผมทีความรู้สึกว่าตัวเองเกลียดเลข พยายามสะกดจิตว่ามันไม่ใช่จริตหรือแนวทางเรา มันผิดหมดเลยครับ
      ผมมาค้นพบว่าอันที่จริงแล้วตัวกุก็ไม่ได้เกลียดเลขนี่หว่าๆ พอเรียนแบบเข้าใจแบบนี้มันก็ชอบ ก็ทำให้ได้รู้ว่าสรุปแล้ว ความรู้สึกที่เกลียดเลขมาตลอดมันไม่ใช่เหคุผลที่ว่าเราไม่ถนัด ไม่ใช่แนวทาง ไม่ใช่จริต เพียงแต่เราได้ครูที่ห่วยแตกต่างหากที่ทำให้เราเกลียดวิชานี้สุดๆ ไปเลย พอมาคิด เออ มันก็จริงมาก ถ้าเราได้ครูดีๆ ใจดีตอนมอต้น ที่มีจริตแบบที่เราชอบ แบบนี้ก็คงดีกว่านี้แต่ไม่เป็นไรไปเรียนปรับพื้นฐานวันแรกอาจารย์ก็ทวนเนื้อหามอต้นได้แบบดีสุดๆ มากๆ แล้ว ทำให้แบบชักเริ่มชอบกระตือรือร้นอยากเรียนขึ้นมาแล้วด้วยครับ

     ผมคิดว่าการที่เราหรือทุกคนพยายามสะกดจิตตัวเองว่าตัวเองไม่เหมาะกับอย่างนั้น มันไม่ใช่แนว มันไม่ใช่จริต นั่นคือการสะกดจิตตัวเองที่ไร้สาระที่สุดครับ การที่คุณพยายามสะกดจิตกับตัวเองแบบนั้นมันเป็นเพราะว่าคุณยังไม่ได้ครูที่ดีพอที่จะสอนให้คุณรู้ชอบและรักวิชานี้ได้ต่างหาก ถ้าคุณได้ครูที่ดีที่สามารถสอนคุณจนคุณรักวิชาที่คุณสะกดจิตตัวเองว่าไม่ชอบเพราะเหตุลข้างๆ คูๆ ว่าไม่ใช่เซ้นท์ได้ ถึงเวลานั้นคุณก็คงกลายเป็นชอบและรักมันมากๆ ไปแล้วแน่ๆ ครับ

   คอนเฟิร์มครับ บุคลากรอย่างอาจารย์สำคัญมากจริงๆ ครับ และมีอิทธิพลต่อเด็กในแง่ความชอบของการเรียนรวมถึงการเลือกอาชีพในอนาคตได้ ถ้าได้อาจารย์ดีๆ สอนให้คุณรักวิชาที่คุณไม่ชอบได้ สักวันนึงคุณจะต้องชอบมันมากแน่ๆ ครับ สำคัญมากๆ จริงๆ และผมชอบอาจารย์คนนี้และรักอาจารย์คนนี้มากๆ เรื่มอยากเรียนเลขขึ้นมาแล้วครัช !!!!