เรื่องก็มีอยู่ว่าตั้งแต่เริ่มทำงานที่ใหม่ จะมีรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงเข้าหาแล้วเขาก็ชอบชวนไปดื่มเราก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง

เวลาผ่านไปก็เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆแล้วเขาก็เริ่มล้อเราเรื่องลักษณะภายนอกของเรา เราเป็นคนรูปร่างอ้วนค่ะสูง 165 cm หนักอยู่ที่ 75 กิโลกรัม เขาล้อเราเสมอว่าเราเป็น "ช้าง" แต่ว่าเราก็มีบางครั้งที่รู้สึกไม่ค่อยดีเนาะแต่ก็พูดกับพี่เขาว่าไม่ชอบให้พูดแบบนี้นะ เขาก็ยังพูดล้อเลียนเราเสมอจนกลายเป็นเรื่องปกติของเขาแต่ลึกๆในใจเราก็ไม่ชอบนะ

แล้วหลังจากที่เริ่มทำงานที่นี่ไปเรื่อยๆ ข้อสังเกตคนในแผนกทุกคนก็ล้อพี่เขาเรื่องเขาเป็นแฟนกับลุงหัวหน้าซึ่งเป็นไปไม่ได้เลย เพราะว่าลุงหัวหน้าอายุ 50 กว่าๆรุ่นพ่อเลยค่ะ เราก็เลยพูดเล่นบ้าง

แต่เขาก็ไม่ได้พูดต่อหน้าว่าเขาไม่ชอบ แต่เขาจะมาพูดตอนที่เขาดื่มเบียร์แล้วก็เมา แล้วก็มาต่อว่าเราว่าเราไม่มีสิทธิ์ว่าเขาเลย แต่คนอื่นมีสิทธิ์

ซึ่งหลังจากนั้นเราก็ไม่พูดแบบนั้นอีกเลย แต่เขาก็ยังมาล้อเลียนเราเรื่องอ้วนอยู่

เรื่องนี้ไม่ทันจบหัวหน้าให้ทำงานร่วมกันค่ะ สิ่งที่เจอก็คือ มาๆเวลาทำงานร่วมกันก็ต้องมีการคุยกันปรึกษากัน เขาบอกว่าเขาไม่มีเวลาจะคุยอยากทำก็ทำเองไปเลยไม่ต้องรอเขา จากวันนั้นเป็นวันที่ทำให้เกิดจุดแตกหักเกิดขึ้นค่ะ

เพราะว่าหัวหน้าให้เขาสอนงานเรา ซึ่งเขามีประสบการณ์ในการทำงานในส่วนนั้นอยู่แล้ว แต่เขาก็บอกว่าให้เราดูๆไปเดี๋ยวก็เข้าใจเอง พอเราถามเขาก็ไม่ตอบ

ซึ่งตอนนั้นหัวหน้ามอบหมายงานให้อยู่ 2 อย่าง ก็คือ หนึ่งก็คือให้ไปตามพี่คนนี้แล้วให้พี่เขาสอนงาน และ สอง ให้ไปเรียนรู้กับพี่อีกคนหนึ่งคน ซึ่งพี่คนนี้เขาสอนเราหมดทุกอย่างตัวเราเข้าใจแล้วสามารถนำไปใช้กับงานจริงๆได้

เราก็เลยไปตามพี่คนนั่นที่เขาสอนงานจนเราเข้าใจ แล้วพี่ผู้หญิงรู้ ก็บอกว่าเราว่าทำไมไม่รู้ให้เข้าใจก่อนค่อยไปอีกทีนึง

ซึ่งเราก็บอกว่าก็เราถามพี่แต่พี่ไม่บอกก็เลยไม่เข้าใจ การทำงานไม่มีในตำราเรียนก็เลยถามก่อน แถมอีกอย่างพี่ไม่ได้ใช้คําศัพท์ภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยให้เราเรียนรู้ภาษาที่เราไม่เคยเจอมาก่อนถ้าเราจะเข้าใจหรอ
แล้วพี่เขาก็เลยไม่ตอบอะไรแล้วก็ไม่พูดกับเราอีกเลย

เราไม่อยากทำงานร่วมงานกับเขาเลยเราก็เลยขอหัวหน้าไปทำงานในส่วนอื่น ซึ่งก็ดีขึ้นค่ะ เพราะว่าหลังจากที่ย้ายงานไปอยู่อีกทีนึงต่างคนต่างช่วยกันทำงาน

แต่ถามในใจลึกๆว่าเราโกรธเราเกลียดเขาไหม ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ไม่อยากคุยด้วยไม่อยากร่วมงานด้วย แต่ตอนเจอก็ถ้าไม่มีอะไรก็จะไม่พูดกับเขาอ่ะค่ะ เพราะว่ารู้ว่าพูดอะไรไปเขาก็ไม่ฟังเขามีความคิดของเขาแค่คนเดียว

แล้วเขาก็มากระแนะกระแหนเรา หลังจากที่เราได้ไปทำงานในอีกส่วนหนึ่งแต่เราก็ทำงานสำเร็จ ว่าเราทำงานง่ายๆ

หลังจากที่เราทำงานมา 2 ปีที่นี่ ตำแหน่งงานของเราถูกเลื่อนเทียบเท่ากับตำแหน่งของเขา ถ้าเราก็ถูกเขาว่าว่าไม่ทำงานแต่ได้เลื่อนขั้นได้ยังไง

เราก็เลยทำเมินค่ะเพราะว่าเราไม่ได้ไปขอให้หัวหน้าเลื่อนตำแหน่งให้สักหน่อย

สิ่งที่เขาทำกับเราก็คือ เวลาเจอหน้าเขาหลบหน้าค่ะ คาราบาวเวลากินข้าวที่โรงอาหารด้วยกันถ้าได้นั่งโต๊ะอาหารใกล้ๆกันเขาจะลุกหนีไปอีกที่นึงค่ะ

สงสัยเราจะแย่มากๆเลยค่ะทำให้คนคนนึงอคติกับเราแล้วก็เกลียดเรา

เราก็ไม่ได้หวังที่จะกลับไปเป็นจุดเดิมกับเขา แต่ก็บางครั้งก็รู้สึกไม่ค่อยดีว่าเรายังไม่ทำอะไรให้เลยอ่ะ แล้วทำไมถึงต้องมาทำท่ารังเกียจกันขนาดนั้น เรากับสิ่งที่เขาทำกับเราเราไม่เคยโกรธไม่เคยจะคิดจะแคร์เขาเลยนะ

แต่ว่าสิ่งที่เขาทำลงไปอ่ะเหมือนเราเป็นตัวน่าขยะแขยงยังไงก็ไม่รู้ เวลาเขาทำคนอื่นได้แล้วคนอื่นทำคืนเขาทำไมเขาต้องโกรธด้วย ถ้าเขาไม่ชอบอะไรแล้วทำไมเขาถึงทำแบบนั้นอันนี้ก็ไม่เข้าใจ

ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าคนที่ชอบกระทำคนอื่นด้วยคำพูด แล้วคนอื่นพูดบ้างทำไมเขาต้องมาโกรธด้วยอ่ะ

ไม่เข้าใจเลยจริงๆค่ะ แต่ก็จะดำเนินชีวิตต่อไปเพราะคิดว่า ไม่จำเป็นต้องแคร์คนทั้งโลกหรอกค่ะเพราะทุกคนก็มีทั้งคนรักและคนเกลียด

สู้ต่อไปแล้วก็เดินต่อไปส่วนอยู่แผนกเดียวกันก็ทำใจต่อไป