สวัสดีค่ะ เราชื่อแพรนะ เราเป็นสิวตอนม.1 อายุ12ค่ะ คือตอนป.6เราน่าใสมาก เราใช้ครีมอะไรก็ไม่แพ้ ใช้ทุกอย่าง แต่ก็ไม่แพ้ แต่ตอนขึ้นม.1หน้าเราสิวเต็มเลยค่ะ รักษาแล้วก็ไม่หาย บางทีคนก็ถามว่าหนูเป็นอีสุกอีใสหรอลูก?
-เจ๊จะถามหนูทำไมคะ ก็เห็นๆอยู่ว่าเป็นสิว
เพื่อนบางคนก็ชอบแกล้ง แพรๆอะไรติดหน้าอ่ะ
-อะไร ไหน?
ก็สิวไง
-ติดพ่องง่ะ ลองมาเป็นสิจะได้รู้ว่าโคตรทรมาน
แต่เรายังมีเพื่อนที่เข้าใจเราว่าเราเป็นสิวฮอโมนส์ แต่เราไม่เข้าใจอ่ะว่าเราเป็นสิว ทำำไมต้องถาม ทำไมต้องอยากรู้เรื่องสิวของเรา แม้กระทั่งคนขับรถรับส่งเรายังบอก แพรวาทำไมหน้าเป็นสิวยังงี้ล่ะ (คือถ้าลุงพูดเบาๆก็ไม่มีใครสนใจหน้าหนูนะ)ลุงก็แนะนำมา ใช้อันนี้นะดียังโง้นดียังงี้ ทำไปก็มีแต่ขึ้นหนักกว่าเดิม พอหน้าเราเป็นสิวหนักกว่าเดิม ลุงก็ถามแพรวาทำไมขึ้นหนักกว่าเดิม ไปทำไรมา(โอ้ยลุง ให้สูตรบ้าบออะไรก็ไม่รู้มีแต่ขึ้นกับขึ้น) คือท้อมากอ่ะ
เงินก็ไม่มีรักษาที่คลินิก บางทีก็อ่านเจอกระทู้ที่ไปคลินิกก็ไม่หาย หมดเงินไปหลายำันกับค่าครีม หน้าเราก็มีแต่สิว กับรอยสิว มันช่างหน้าเบื่อกับหน้าที่มีลูกปัดมาประดับหน้าเราตลอด เหนื่อยนะเว้ย ท้อมากด้วย กับสิวฮอโมนส์เนี่ย
เป็นมา2ปีกว่าละนะ เมื่อไหร่จะหายๆไปสักที ท้อว่ะ