จากที่เฉย ไม่เคยรัก มักจี่ใคร
เหตุไฉน ใยเผลอรัก ปักใจเขา
ทั้งที่ปิด ดวงกมล คนห้ามเข้า
แต่ถูกเร้า เอา Key (กุญแจ) ไป ไขในทรวง

ประตูรัก เปิดกว้าง เส้นทางรื่น
สองคนชื่น รื่นฤทัย ไม่มีหวง
เส้นทางรัก มักมาก อยากเดินควง
ความคิดร่วง หวงไม่ได้ ไม่ใช่แฟน

แต่ท่าทาง เชาก็ชอบ เราเช่นกัน
เขาโวยฟัน ปั้นท่าที มีหวงแหน
ฉันเลยนึก ทึกทักว่า เขาเป็นแฟน
ถึงหากแม้น ยังไม่ใช่ ก็ตามที

ด้วยท่าทาง ขี้เล่น เน้นเฮฮา
หยอดความหวาน ไปมา พาสุขขี
ชัดเจนแล้ว เขาชอบเรา เหมือนกันนี่
งั้นแบบนี้ เราต้องบอก ความในใจ

"รักคุณนะ" คำนี้ ที่พูดออก
เธอดันบอก "ขอโทษนะ รักไม่ได้"
แล้วที่ผ่าน กาลความสุข คืออะไร
เขาบอกแค่ "หมาหยอกไก่" ให้ฉันฟัง

เคล้าน้ำตา พาสะอื้น รื้นเบ้าเนตร
โคตรทุเรศ ตัวข้าเอง เพ่งความหวัง
ใจที่เปิด ตอนนี้ มีแต่พัง
ต้องยับยั้ง รั้งความเศร้า ให้เข้าตัว

ยางลบนี้ ยื่ห้อ คือ "เวลา"
ลบออกมา ความโศกเศร้า เคล้าเต็มหัว
พอกันที ถึงเวลา รักษาตัว
ออกจากรั้ว น้ำตา อย่ากลับไป

ใช้เข็มโสด พร้อมด้ายด้าน มาเย็บใจ
ปิดเอาไป อีกเถิด อย่าเปิดไว้
เตือนตัวเอง "อย่าเผลอ ให้ใจใคร"
ปิดฤทัย หยุดรับใคร ให้เข้ามา...



#ถึงเวลาที่เราต้องปิดใจแล้วจริงๆ
#เจ้าของกระทู้อยู่ในช่วงทำใจ