คือแม่ของเราเป็นครจำพวกชอบจุกจิกชอบฐานชอบด่าโดยเฉพาะเวลาที่แม่เก็บกดอะไรบางอย่างจะชอบมาลงที่เราเสมอเราเป็นแค่ตัวรองรับอารมณ์ของแม่ก็เท่านั้นค่ะ😔 แม่ชอบทำร้ายจิตใจเราชอบพูดแทงใจดำเราตลอดเลยค่ะทุกวันนี้เราก็ต้องจมอยู่กับน้ำตาทุกๆวันที่เราต้องมานั่งฟังแม่บ่นแล้วแอบไปร้องไห้คนเดียว เราไม่เคยว่าอะไรแม่เลยถ้าแม่จะตักเตือนเราแต่แม่มักจะใช้อารมณ์กับเราเวลาที่พูดมันทำให้เราน้อยใจค่ะว่าทำไมเวลาที่แมาพูดจะต้องใส่อารมณ์ใส่เราด้วยเราเหนื่อยมาก😢 เราพยามแล้วพยามที่จะเข้าใจแม่พยามคิดในแง่ดีว่าแม่คงจะเครียดเลยพูดแบบนั้นกับเรา เราพยามไม่คิดในแง่ลบเพราะกลัวเรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ทุกๆคำที่แม่ด่าทุกๆคำที่แม่พูดกับเรา เราเก็บมันมาคิดจนตอนนี้เราแทบจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว