ณ ป่าแห่งหนึ่งม่านหมอกค่อยค่อยเปิดออก เผยให้เห็นเด็กสาวคนหนึ่ง ที่กำเล่นน้ำอยู่ เธอมีผมสีดำใบหน้าอันงดงามสมเด็กและเธอก็มีดวงตาสีเขียวราวกับมรก แต่สิ่งที่แปลกคือเธอมีเขาเพาะอยู่บนศีรษะถึงจะเล็กน้อยแต่ก็สามารถมองเห็นได้ เธอสยายปีกนกสีดำออกมา...และเธอก็หันมามองทางนี้และเธอก็ยิ้มเบาเบาก่อนที่จะเริ่มขยัยมุมปากและเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง....
___________________
______________
_____
"ตื่น...ตื่นได้แล้วไอพี่บ้า"
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงของน้องสาวที่เขามาปลุกผม "มันยังเช้าอยู่เลย...."ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นมาพร้อมกับพูดเบาเบาด้วยน้ำเสียงของคนพึ่งตื่น "ซี....เดี่ยวจะไปโรงเรียนสายนะลูก"หลังจากที่ผมอาบน้ำล้างหน้าเสร็จก็มีเสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมาจากข้างล่าง ใช่แล้วเจ้าของเสียงนั้นคือแม่ผมเอง "คราาาบ"ก่อนที่ผมจะรีบแต่งตัวแล้วก็ตอบแม่ไปแบบห่วนห่วน หลังจากแต่งตัวเสร็จผมก็รีบลงบันไดไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะกินข้าวแต่ยังไปไม่ถึงห้องครัวด้วยความรีบร้อนของผมผมจึงตกบันไดลงมา"โอ้ย.ย"ผมครางออกมาเบาเบา "ซีเดินระวังระวังหน่อยสิลูก"เสียงของแม่ดังออกมาจากห้องครัว ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบลุกขึ้นไปกินข้าว "นี้บ้าไม่พอยังซื่อบื่ออีกหรอเนี่ย..ฮ่าฮ่าฮา"เสียงหัวเราะของน้องสาวผมดังขึ้นในระหว่างที่ผมกำลังกินข้าว ผมก็ได้แต่กัดฟันไปกินข้าวไป "ผมไปก่อนนะครับ"หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็คั่วกระเป๋าขึ้นมาและวิ่งออกไป (สวัสดีครับผมชื่อซีอายุ18 ผมอาศัยอยู่ในเมืองหนึ่งของประเทศไทย ซึ่งมันไม่ใช่เมืองที่ใหญ่โตอะไรนักและผมก็กำลังเดินไปโรงเรียนเหมือทุกวันแต่ใครจะรู้ล่ะว่าอะไรจะเกิดหลังจากนี้)#ไม่ต้องหวังอะไรกับน้องสาวนะเพราะแค่ตัวประกอบฉาก555
-----------------------------------------------------------------------
ในระหว่างที่ผมกำลังเดินไปโรงเรียนผมก็ได้เจอกันเด็กผู้หญองคนนึงเธอมีรูปร่างเล็กแสนบอบบางผมสีบอร์นอันหน้าหลงไหลยืนอยู่มุมเสาเสาหนึ่งก่อนที่เธอจะยิ้มให้ผมแต่สิ่งที่แปลกคือผมไม่เคยเจอเธอเลยแล้วทำไมเธอถึงยิ้มให้ผมกันนะ? "เห้ยซี"ผมหันไปมองตามเสียงและเจ้าของเสียงนั้นก็คือปูนเพื่อนของผมเอง มันเดินมาหาผมแล้วก็ถามผมขึ้นมา"หัวแกไปโดนอะไรมาว่ะ"มันถามผมด้วยน้ำเสียงกวน "เรื่องของฉันหน่า"ผมจึงเดินหนีมันและตอบกลับไปแบบไม่ใยดี
_______________________
______________
_______
"นักเรียนทุกคนทำความเคารพ...สวัสดีดีครับ/ค่ะ"-----"ในที่สุดก็เลิกเรียนซะที"ผมพึมพำออกมา "อ๋อซีมาหครูที่ห้องพักครูหน่อยสิ"มีครูท่านหนึ่งยื่นหน้าออกมาจากประตูห้องและเอ๋ยประโยคที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดออกมา"เหอ~~"ผมถอนหายใจออกมากก่อนจะเดินตามครูไป "หมดนี้เลยหรอครับ"ผมทำหน้าเหวอก่อนที่จะหันไปถามครูเมื่อเจอเอกสารกองเท่าภูเขา "ใช่จ๊ะ"ครูตอบผมมา "เหอ~"ผมถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะเริ่มยกกองเอกสารมากองหนึ่ง "แล้วจะให้ผมเอาไปห้องไหนครับ"ผมถามครูขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ "ห้องเก็บเอกสารเลยจ๊ะ...อะเดี๋ยวครูช่วยยกนะ"คุณครูตอบผมมาก่อนที่จะมาช่วยผมยกเอกสารไป ผมช่วยครูยกเอกสารจนเสร็จแต่พอมองไปนอกหน้าต่างก็พบว่าท้องฟ้าข้างนอกกลายเป็นสีส้มไปเสียแล้ว ผมได้แต่คิดในใจจะทันร้านขนมร้านโปรดไหมเนีย... "งั้น..ผมขอกับบ้านก่อนนะครับ"ผมถามครูก่อนที่ท่านจะพยักหน้าให้ผมผมจึงรีบลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว
_____
__
"โอ้ย~"ในระหว่างที่ผมกำลังเดินออกมาจากตึกเรียนก็มีก้อนหินก้อนหนึ่งตกมาใส่หัวผม ผมค่อยๆหันไปมองข้างบน สิ่งที่ผมเก็คือเด็กสาวกพลังยื่นอยู่บนนั้นและค่อยๆย่อตัวลงมานั่งตรงบริเวณขอบตึก 'เห้ย...เห้ย~เห้ยเห้ยอย่าโดดลงมานะเว้ย' ผมคิดในใจก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปที่ดาดฟ้า และสิ่งที่ผมเห็นคือเด็กคนเมื่อเช้าเธอมีผมสีบอร์น ผิวสีขาว ก่อนที่เธอจะหันมาเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าใส ใบหน้าเรียวเล็กของเธอ เธอยิ้มให้ผมด้วยสายตาขี้เล่นก่อนที่เธอจะกระโดดลงไป'เห้ยเดียวทำไมขาเรามันขยับเองว่ะ'แต่ไม่รู้ทำไมจู่จู๊ตัวผมก็กระโดดตามเธอลงไป "อ่า~~เราคงตายแล้วสินะ"เมื่อผมรู้สึกตัวอีกทีผมก็อยู่ในที่ทีหนึ่งมันมืดจนผมมองอะไรไม่เห็น "ทำไมมันขยับแขนรำบากจัง"ผมลองขยับตัวดูแต่ไม่รู้ทำไมแขนผมมันขยัยยากแปลกๆ ผมลองพยายามลืมตาขึ้นมาและสิ่งที่ผมเห็นคือชายคนหนึ่งเค้ามีใบหน้าอันใหญ่โตมีผมสีดำบนศรีษะของเค้ามีเขาอยู่คู่หนึ่งเค้าทำหน้าเศร้าๆก่อนจะส่งฉันให้ผู้หญิงคนหนึ่งและผมก็สัมผัสได้ถึงความสูงเพราะอากาศมันเริ่มจะเย็นขึ้น สุดท้ายผมก็หมดสติไปแต่พอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งผมก็เห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังถูกไฟสีดำแผดเผาเธอ เสียงกรีดร้องของเธอค่อยๆหายไปพร้อมกับภาพปีกของเธอที่ค่อยๆหายไปเพราะโดนไฟสีดำแผดเผาไป ไม่นานเธอก็ล้มลงไปกองกับพื้นก่อนที่ผมจะหมดสติอีกครั้ง
ช่วยวิจารณ์นิยายที่แต่งเองมาได้3ชัวโมงหน่อยครับ
___________________
______________
_____
"ตื่น...ตื่นได้แล้วไอพี่บ้า"
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงของน้องสาวที่เขามาปลุกผม "มันยังเช้าอยู่เลย...."ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นมาพร้อมกับพูดเบาเบาด้วยน้ำเสียงของคนพึ่งตื่น "ซี....เดี่ยวจะไปโรงเรียนสายนะลูก"หลังจากที่ผมอาบน้ำล้างหน้าเสร็จก็มีเสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมาจากข้างล่าง ใช่แล้วเจ้าของเสียงนั้นคือแม่ผมเอง "คราาาบ"ก่อนที่ผมจะรีบแต่งตัวแล้วก็ตอบแม่ไปแบบห่วนห่วน หลังจากแต่งตัวเสร็จผมก็รีบลงบันไดไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะกินข้าวแต่ยังไปไม่ถึงห้องครัวด้วยความรีบร้อนของผมผมจึงตกบันไดลงมา"โอ้ย.ย"ผมครางออกมาเบาเบา "ซีเดินระวังระวังหน่อยสิลูก"เสียงของแม่ดังออกมาจากห้องครัว ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบลุกขึ้นไปกินข้าว "นี้บ้าไม่พอยังซื่อบื่ออีกหรอเนี่ย..ฮ่าฮ่าฮา"เสียงหัวเราะของน้องสาวผมดังขึ้นในระหว่างที่ผมกำลังกินข้าว ผมก็ได้แต่กัดฟันไปกินข้าวไป "ผมไปก่อนนะครับ"หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็คั่วกระเป๋าขึ้นมาและวิ่งออกไป (สวัสดีครับผมชื่อซีอายุ18 ผมอาศัยอยู่ในเมืองหนึ่งของประเทศไทย ซึ่งมันไม่ใช่เมืองที่ใหญ่โตอะไรนักและผมก็กำลังเดินไปโรงเรียนเหมือทุกวันแต่ใครจะรู้ล่ะว่าอะไรจะเกิดหลังจากนี้)#ไม่ต้องหวังอะไรกับน้องสาวนะเพราะแค่ตัวประกอบฉาก555
-----------------------------------------------------------------------
ในระหว่างที่ผมกำลังเดินไปโรงเรียนผมก็ได้เจอกันเด็กผู้หญองคนนึงเธอมีรูปร่างเล็กแสนบอบบางผมสีบอร์นอันหน้าหลงไหลยืนอยู่มุมเสาเสาหนึ่งก่อนที่เธอจะยิ้มให้ผมแต่สิ่งที่แปลกคือผมไม่เคยเจอเธอเลยแล้วทำไมเธอถึงยิ้มให้ผมกันนะ? "เห้ยซี"ผมหันไปมองตามเสียงและเจ้าของเสียงนั้นก็คือปูนเพื่อนของผมเอง มันเดินมาหาผมแล้วก็ถามผมขึ้นมา"หัวแกไปโดนอะไรมาว่ะ"มันถามผมด้วยน้ำเสียงกวน "เรื่องของฉันหน่า"ผมจึงเดินหนีมันและตอบกลับไปแบบไม่ใยดี
_______________________
______________
_______
"นักเรียนทุกคนทำความเคารพ...สวัสดีดีครับ/ค่ะ"-----"ในที่สุดก็เลิกเรียนซะที"ผมพึมพำออกมา "อ๋อซีมาหครูที่ห้องพักครูหน่อยสิ"มีครูท่านหนึ่งยื่นหน้าออกมาจากประตูห้องและเอ๋ยประโยคที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดออกมา"เหอ~~"ผมถอนหายใจออกมากก่อนจะเดินตามครูไป "หมดนี้เลยหรอครับ"ผมทำหน้าเหวอก่อนที่จะหันไปถามครูเมื่อเจอเอกสารกองเท่าภูเขา "ใช่จ๊ะ"ครูตอบผมมา "เหอ~"ผมถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะเริ่มยกกองเอกสารมากองหนึ่ง "แล้วจะให้ผมเอาไปห้องไหนครับ"ผมถามครูขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ "ห้องเก็บเอกสารเลยจ๊ะ...อะเดี๋ยวครูช่วยยกนะ"คุณครูตอบผมมาก่อนที่จะมาช่วยผมยกเอกสารไป ผมช่วยครูยกเอกสารจนเสร็จแต่พอมองไปนอกหน้าต่างก็พบว่าท้องฟ้าข้างนอกกลายเป็นสีส้มไปเสียแล้ว ผมได้แต่คิดในใจจะทันร้านขนมร้านโปรดไหมเนีย... "งั้น..ผมขอกับบ้านก่อนนะครับ"ผมถามครูก่อนที่ท่านจะพยักหน้าให้ผมผมจึงรีบลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว
_____
__
"โอ้ย~"ในระหว่างที่ผมกำลังเดินออกมาจากตึกเรียนก็มีก้อนหินก้อนหนึ่งตกมาใส่หัวผม ผมค่อยๆหันไปมองข้างบน สิ่งที่ผมเก็คือเด็กสาวกพลังยื่นอยู่บนนั้นและค่อยๆย่อตัวลงมานั่งตรงบริเวณขอบตึก 'เห้ย...เห้ย~เห้ยเห้ยอย่าโดดลงมานะเว้ย' ผมคิดในใจก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปที่ดาดฟ้า และสิ่งที่ผมเห็นคือเด็กคนเมื่อเช้าเธอมีผมสีบอร์น ผิวสีขาว ก่อนที่เธอจะหันมาเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าใส ใบหน้าเรียวเล็กของเธอ เธอยิ้มให้ผมด้วยสายตาขี้เล่นก่อนที่เธอจะกระโดดลงไป'เห้ยเดียวทำไมขาเรามันขยับเองว่ะ'แต่ไม่รู้ทำไมจู่จู๊ตัวผมก็กระโดดตามเธอลงไป "อ่า~~เราคงตายแล้วสินะ"เมื่อผมรู้สึกตัวอีกทีผมก็อยู่ในที่ทีหนึ่งมันมืดจนผมมองอะไรไม่เห็น "ทำไมมันขยับแขนรำบากจัง"ผมลองขยับตัวดูแต่ไม่รู้ทำไมแขนผมมันขยัยยากแปลกๆ ผมลองพยายามลืมตาขึ้นมาและสิ่งที่ผมเห็นคือชายคนหนึ่งเค้ามีใบหน้าอันใหญ่โตมีผมสีดำบนศรีษะของเค้ามีเขาอยู่คู่หนึ่งเค้าทำหน้าเศร้าๆก่อนจะส่งฉันให้ผู้หญิงคนหนึ่งและผมก็สัมผัสได้ถึงความสูงเพราะอากาศมันเริ่มจะเย็นขึ้น สุดท้ายผมก็หมดสติไปแต่พอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งผมก็เห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังถูกไฟสีดำแผดเผาเธอ เสียงกรีดร้องของเธอค่อยๆหายไปพร้อมกับภาพปีกของเธอที่ค่อยๆหายไปเพราะโดนไฟสีดำแผดเผาไป ไม่นานเธอก็ล้มลงไปกองกับพื้นก่อนที่ผมจะหมดสติอีกครั้ง