อย่างที่พูดเลยค่ะอยากถอยออกมาคือเราก็ไปดูหนังไปกินข้าวเราพยายามเพื่อเขามากเขาเดือดร้อนเราก็ช่วยจนมาวันนึงเราก็รู้ว่าเขาไม่ได้คุยกับเราคนเดียวคือมีหลายคนเลยค่ะเราก็เสียความรู้สึกจนถามเขาไปตรงๆว่าที่คุยกับเรานี่เพราะอะไรเขาก็มีเหตุผลนานาเราก็ใจอ่อนกับคำพูดเขาตอนนั้นคือถอยออกมาไม่ได้จนมาถึงวันนี้ทนไม่ไหวแล้วเหนื่อยกับเรื่องเดิมๆมานั่งเสียความรู้สึกคนเดียวคิดมากอยู่คนเดียวโดยที่อีกฝ่ายไม่คิดอะไรเลยอยากออกมาจากจุดๆนั้นแต่ไม่รู้จะเริ่มที่คำพูดไหนไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไรควรทำยังไงคะทนไม่ไหวแล้วค่ะเพราะคนที่เขาคุยอยู่ก็คนรู้จักเราทั้งนั้นเลยนี่เลยรู้ทุกอย่าง