เราเป็นคนที่ได้รับเชื้อ ตอนนี้ ก็เป็นระยะเวลา ร่วม 7-8 ปี แล้ว สิ่งที่เราได้รับและร่วมอยู่กับมันมาตลอดระยะเวลา จากความทุกข์ ก็เริ่มปนความสุขเรื่อยๆ และตอนนี้เกือน 90% คือความสุข สำหรับเราเชื่อว่า การได้รับเชื้อของเราไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อาจจะเป็นกรรมที่เคยทำมาก่อนซึ่งต่อให้เราพยายามหลีกเลี่ยงเท่าไรก็ไม่สามารถ ดวงหรือชะตาลิขิตให้เราเป็นก็ต้องเป็น แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้เราผ่านเรื่องแย่ๆได้ ก็ต้องเริ่มจากทัศนคติของตัวเองและคนในครอบครัวก่อน ความแต่ต่างที่สุดของคนที่ติดเชื้อกับคนปกติ คือ "การเรียนรู้คุณค่าของชีวิต" อย่าตั้งคำถามว่าเราจะมีชีวิตได้นานเท่าไรเพราะผมเพิ่งไปงานศพของเด็กข้างที่อายุแค่ 24 ปี ขับรถชนเสาไฟฟ้า ข้อคิดที่ได้จากการไปงานศพของน้องเค้าคือ "ร่างกายปกติแข็งแรงไม่ได้หมายความว่าจะอายุยืน" แต่ทุกวันนี้คุณได้เรียนรู้คุณค่าของการดำรงชีวิตแล้วหรือยัง เคยเสียดายเวลาที่ผ่านไปโดยที่เราไม่เคยได้ใช้อย่างคุ้มค่าแล้วหรือยัง คนเราเกิดมาเจอสถานะการณ์หลายมันมีเหตุและผลไม่ใช่ว่าเราซวยหรือเราโชคร้าย แต่มันคือ "การลงทุนให้เราใช้เวลาอย่างมีสติมากกว่าคนปกติ" (ข้อห้ามที่สำคัญคืออย่ากลัวตายเพราะสุดท้ายทุกคนก็ต้องตายเหมือนกันแหละ) เราเริ่มทำตามความฝันของตัวเอง หางานอดิเรกทำ คุยกับครอบครัวโดยเฉพาะกับแม่มากขึ้น บอกความรู้สึกตรงๆให้รับทราบ เริ่มไปพิพิธภัณฑ์คนเดียว เริ่มนั่งดูหนังคนเดียว ไปเที่ยวผับคนเดียว นั่งรถเล่นคนเดียว ความเข้มแข็งเริ่มจากตัวเองเสมอไม่ใช้เพราะจากคนรอบข้างสงสารหรือให้กำลังใจ เราเลยอยากจะชวนเพื่อนๆที่ติดเชื้อเริ่มตั้งเป้าหมายเขียนสิ่งที่ตัวเองอยากทำเดือนล่ะ  1 ข้อ และพยายามทำให้ได้ภายในเดือนนั้นเริ่มสิ่งที่ง่ายๆก่อน และค่อยๆขยับไปเรื่อยๆ และคุณจะรู้ว่าชีวิตหลังจากนี้แมร่งคุ้มค่ากับการลงทุนมากจริงๆ

ขอบคุณครับที่มานั่งอ่าน 555 "คุณค่าในการดำรงชีวิตของคุณจะเปลี่ยนไปครับ"

ปล.
1.ใครมีอะไรอัพเดทกิจกรรมหรือเป้าหมายในแต่ละเดือนก็ทักพูดคุยกันได้
2.คนที่จะเข้าใจเรามากที่สุดก็คือคนที่ติดเชื้อด้วยกันแหละ