แม่ก็ทิ้ง พ่อก็ไม่เข้าใจ มีพี่ที่เห็นแก่ตัว พ่อเข้าข้างพี่
ปัญหาเยอะ อยู่แล้วมีแต่ปัญหา น่าตายไปซะ
ไม่มีใครคอยรับฟังสักคน ไม่มีใครเข้าใจเลยสักคน เล่าใครก็บอกว่าไร้สาระ เห็นเป็นเรื่องเฉยๆ ญาติก็หาว่าขี้เกียจ ทั้งๆที่ช่วยทำงานพ่อมาตลอด ไม่เคยไม่ช่วย ทำไมถึงหาว่าขี้เกียจละ เล่าเพื่อนเพื่อนก็รำคาญ ทั้งๆที่คิดว่าจะอยู่คนเดียวโดยไม่ให้ว่าได้ ก็หาเรื่องมาให้ตลอด มีแต่ปัญหา ทำไมถึงเกิดมาน่ารำคาญแบบนี้ ห่วยแตก ทำไมไม่ตายไปตั้งแต่แรกนะ ทำไมต้องมีชีวิตห่วยแตกแบบนี้ ทั้งที่ไม่อยากมีอีกแล้ว