จริงๆว่าจะไม่ถือสาอะไรแล้วละ แต่ขอบอกเลย เราเกลียดญาติทุกๆคน เห็นแก่ตัว เราชอบรุ่นพี่รุ่นน้อง แค่ 3 คน อีก 5 คนคือเกลียด  เรามีป้า 6 คนค่ะ  แต่ละคน เป็นเจ้าเป็นนาย แต่คิดไม่เป็น งี่เง่าที่สุด น่ารำคาญด้วย  ไม่อยากให้มาบ้าน ไม่ต้องมาเยี่ยม เห็นแก่ตัว   เวลาแม่เรากับเรา เดือดร้อนกับไม่เคยมาช่วยเหลือ  แต่พอตัวเองเดือดร้อน  กับร้องห่มร้องไห้  มาหา  เราเกลียดมากเพราะว่า  ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัว  เราจำได้เลย ตอน ป. 4 เราอยากเล่นคอม  ตอนนั้นเรากับแม่จนมาก  เลยขอ ลูกพี่ลูกน้องเล่น  แต่กับโดนทำท่าทีรังเกียจใส่ แถมคอมก็ใส่รหัสไม่ให้เราเข้าเล่นได้นับแต่วันนั้นละเราจำจนตายเลย เราพยายาม  ทำงานเรียน หาเงิน  จนมีฐานะขึ้นมามาก ส่วนแม่ก็ทำงานธุรกิจส่วนตัว จนปัจจุบัน มีเงินเก็บหลายบาทกว่าพวกป้าๆซะอีก  เราเคยถูกด่าถูกเหยียบจากพี่น้อง ป้าๆประจำ ถูกด่าบ้าง   ถูกแหกปากด่าใส่  งานการงานบ้านให้เราทำคนเดียว  แถมชอบทำบ้านรกด้วย   โตเป็นข้าราชการยังไม่มีระเบียบวินัยในตัวเอง   สาเหตุที่ไม่อยากให้มาคือเห็นแก่ตัว...มาทีไรชอบทำบ้านรกชอบใช้เรายังกะเป็นคนใช้ชอบใช้แม่เราทำกับข้าวทั้งๆที่แกก็ป่วยสุขภาพไม่ดีใช้เราสารพัดมาทีไรคือเราไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ  ล้างแต่จาน กับไปซื้อนุ่นนี้ทั้งวัน แตาพวกป้าๆกับนอนดูทีวีนอนรออาหารมาประเคนถึงที่แม่เราก็บอกว่าแย่าไปถือสาป้าเขาเลยเราทำไปดราได้บุญนะลูก....คือถ้าทำแล้วตัวเองทุกข์เราก็ไม่อยากทำมันนะบุญนิ!   แต่ละคน ล้วนติดไม่เป็นเวลาโกรธให้แม่เรา ก็ขับรถออกไปกินข้าวข้างนอก   แต่พอกลับเข้ามาไม่มีแม้แต่อาหารสักถุงเดียว ทั้งๆที่แม่เราทำอาหารให้กินตลอด แต่เวลาโกรธไม่มีแม้แต่น้ำใจ   เราจำหมดละ เราเกลียดทุกคน ทั้งลูกพี่ลูกน้อง  พวกนี้ติดหรูค่ะ  ดูถูกเรากลัวเราได้ดี  พอเห็นเราได้ดี  รวยขึ้นคือไม่กล้าพูดอะไร  แล้วมีไอ้พี่คนนึง ตกอับ มาขอยืมเงินแต่แม่เรานะ ทั้งๆเมียก็มี ลูกก็มี  ยังจะมาขอยืมเงิน มากินข้าวบ้านเราอีก  มาเปิดคอมเราเล่น  เราไม่อยากให้เล่นไงค่ะ  เพราะไอ้นี้ละ เป็นคน รังเกียจเราตอนเด็กๆจนมันตั้งรหัสคอมมันไว้...หลังจากนั้นเราจำจนตาย   เราเดินไปหยิบเอาของเราคืนเลยค่ะกระชากมาเลย  แม่เราเลยด่าเราว่า  อย่าไปทำแบบนั้น มันไม่ดี  เราก็เลนบอกแม่ว่าแล้วตอนมันทำกับหนูละแม่  มันทำมากกว่านี้อีกนะ เราหวงของทุกอย่างหมด  หวงเฉพาะคนที่ทำกับเรา พวกป้าๆนี้แหละ  มาทีไรทำบ้านรก ต้องคอยทำอาหารประเคนให้ทุกๆคาบ  กินยังกะพระราชา  พอตอนเดือดร้อนหายหัวไปเลย  เราเลยเกลียด เกลียดมาก ไปตายที่อื่น อย่ามาเผาที่นี้  ขี้เกียจ จัดงานศพด้วย ขี้เกียจไปงานศพ  จะตายที่ อื่นก็ไป   พวกคิดไม่เป็น พวกแกมันสมองคิดไม่เป็น  แก่แล้วยังพากันผิดลูกผิดเมียเขาอีก  พวกไร้สาระ เราไม่อยากเข้าใกล้  แม่เรานี้ก็ใจเย็นเหลือเกิ๊นน  ไม่จำบ้างเลยว่าพวกมันทำไรให้ตัวเอง  ยังจะไปทำดีห่วง เขาอยู่ทั้งๆที้ตอนตัวเองล้ม  เขาเหยียบตัวเองแค่ไหน.