ผมเองเป็นฝ่ายที่โดนบอกเลิกครับ (คบมา 2ปี ครับ)
โดนอีกฝ่าย..ให้เหตุผลว่าเค้าได้พิจารณาสักพักแล้วว่า...
“ไปไม่ได้ หมดรักแล้ว ไม่มีความสุข” เหตุการณ์มันเกิดขึ้นรวดเร็วชนิดว่าไม่ได้ทะเลาะ ผมไม่ทันตั้งตัว เพราะผมอึดอัดจึงได้ถามถึงความอึดอัดของเค้าผมมองว่ามีการสะสมคิดสับสนแน่ๆ
สิ่งหนึ่งที่ผมเสียใจ คือ ผมควรจะคุยซึ่งๆหน้าไม่ควรแชทหา สุดท้ายเค้าหนีหายไปเจ็บปวดมากๆครับ
ปัจจุบันผมก็รักเค้าเหมือนเดิม เป็นห่วงอยู่เหมือนเดิมนะ แต่ความเจ็บปวดแน่นอน ผมร้องไห้ทุกวันมีน้ำตาบ้างไม่มีน้ำตาบ้าง เพราะทุกเวลาว่างคือเราโทรติดต่อกันตลอดไม่เคยหายไป (มันคือช่วงเวลาที่ปิดไม่พูดไม่คุยกับใครแม้แต่เพื่อนสนิทของผมเอง ทุกข์ใจมากครัว) ยอมรับว่าผมเป็นคนมีอดีตที่เคยมีแฟนมาก่อนหน้าแต่ผมหยุดแล้วจริงๆ และแน่นอนผมไม่เปิดใจรับใหม่เผื่อลืมคนนี้ แต่ก็โดนปิดการติดต่อทุกชนิด
ป.ล. อยากรู้ความรู้สึกคนที่บอกเลิกครับ เค้ามีโอกาสจะกลับมาไหมเพราะเค้าย้ำชัดว่า “ให้ตัดใจ” งอนง้อวิงวอนแล้วก็ไม่รับฟัง TT
คนที่บอกเลิก กับคนที่ถูกบอกเลิก ใครเจ็บกว่ากัน!?
โดนอีกฝ่าย..ให้เหตุผลว่าเค้าได้พิจารณาสักพักแล้วว่า...
“ไปไม่ได้ หมดรักแล้ว ไม่มีความสุข” เหตุการณ์มันเกิดขึ้นรวดเร็วชนิดว่าไม่ได้ทะเลาะ ผมไม่ทันตั้งตัว เพราะผมอึดอัดจึงได้ถามถึงความอึดอัดของเค้าผมมองว่ามีการสะสมคิดสับสนแน่ๆ
สิ่งหนึ่งที่ผมเสียใจ คือ ผมควรจะคุยซึ่งๆหน้าไม่ควรแชทหา สุดท้ายเค้าหนีหายไปเจ็บปวดมากๆครับ
ปัจจุบันผมก็รักเค้าเหมือนเดิม เป็นห่วงอยู่เหมือนเดิมนะ แต่ความเจ็บปวดแน่นอน ผมร้องไห้ทุกวันมีน้ำตาบ้างไม่มีน้ำตาบ้าง เพราะทุกเวลาว่างคือเราโทรติดต่อกันตลอดไม่เคยหายไป (มันคือช่วงเวลาที่ปิดไม่พูดไม่คุยกับใครแม้แต่เพื่อนสนิทของผมเอง ทุกข์ใจมากครัว) ยอมรับว่าผมเป็นคนมีอดีตที่เคยมีแฟนมาก่อนหน้าแต่ผมหยุดแล้วจริงๆ และแน่นอนผมไม่เปิดใจรับใหม่เผื่อลืมคนนี้ แต่ก็โดนปิดการติดต่อทุกชนิด
ป.ล. อยากรู้ความรู้สึกคนที่บอกเลิกครับ เค้ามีโอกาสจะกลับมาไหมเพราะเค้าย้ำชัดว่า “ให้ตัดใจ” งอนง้อวิงวอนแล้วก็ไม่รับฟัง TT