ปี 2539 พรรคความหวังใหม่นำโดย พ่อใหญ่ จิ๋ว หวานเจี๊ยบ ได้ สส. 125 คน ปชป. โดย ทั่น ชวน พาลูกทีมสอบผ่านได้ 123 คน น้อยกว่าพรรคพ่อใหญ่จิ๋ว 2 คน ชวน รีบประกาศยอมเป็นฝ่ายค้าน อย่างสุภาพบุรุษ การเมืองก็ราบรื่น

ทำให้ชวนได้รับคำยกย่อง เป็นนักการเมืองคุณภาพ และไม่นานหลังจากนั้น ปี 2540 บิ๊กจิ้วลาออก นายชวนได้เป็นนายกฯ อย่างสง่างาม เพียงแต่สร้างผลงานได้น่าอึดอัด เพราะไร้วิสัยทัศน์และความเข้าใจด้านเศรษฐกิจ จึงแพ้การเลือกตั้ง แก่ทักษิณ

การเมืองยุคนั้นดูตรงไปตรงมา รู้แพ้รู้ชนะ ไม่ตุกติก เล่นนอกกติกา กองเชียร์ก็ไม่ป่วนเกเรเหมือน ปัจจุบัน เมื่อปี 2548 สนธิลิ้ม สื่อ(ล้มละลาย) ถึงจุดแตกหัก ประกาศกู้ชาติ ตายเป็นตาย เจ๊งเป็นเจ๊ง ต้องโค่นทักษิณ

สารพัดวาทกรรม สารพัดเรื่องเท็จ ถูกนั่งเทียนนำมาสาดผ่านจอทีวี ที่จวนเจียนจะปิดไม่ปิดแหล่ เพราะหนี้สินและค่าใช้จ่าย เงินบริจาคและอื่นๆ เพื่อโค่นทักษิณสามารถต่ออายุทีวีช่องนี้ได้ ทีวีอีกหลายๆช่องก็เลียนแบบจนถึงปัจจุบัน

ตั้งแต่บัดนั้น นักการเมือง และกองเชียร์ที่เป็นสุภาพบุรุษ ก็ไม่มีอีกต่อไป แพ้เป็นพาล หาวิธีโค่นล้มพรรคที่ชนะด้วยสารพัดวิธี สร้างความแตกแยกที่ยากจะประสาน ตราบที่การเลือกตั้งแพ้ แต่พรรคและกองเชียร์ไม่รู้จักคำว่า แพ้