ความทรงจำช่วง ประถมที่จำได้ คือตอนที่มีแฟนชื่อฟาง555😂 ตอนนั้นเราทั้งคู่ยังเป็นเด็ก เด็กมากด้วย เดี่ยวจะหาว่าเว้อ แต่เราชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกเรยละ คางแรกที่เจอเรยจิงๆ จำได้ว่าตอนนั้นเธอก็มองผมด้วยละ สายตาที่เขามองมาช่างอ่อนหวาน และน่ารักมากด้วย เธอเข้ามาเรียนได้สักพัก แต่ผมก็ไม่ไดทำอะไรทั้งที่ชอบเธอ เพื่อนในห้องก็ชอบเธอ ผู้ชายอ่ะ เกือยทั้งห้องพยายามจีบเธอ แต่ผมเป็นไอแหย่คนเดียวที่ปอดแหกไม่กล้าจีบ555 ตอนเด็กนั้นผมเป็นคนขี้อายมาก ไม่ค่อยพูด และ เป็นคนน่าเบื่อ ผมจำอะไรได้ไม่มาก แต่ผมเริ่มคุยกับเธอทางเฟส มั้ง คุยกันไปจนสนิท จนคุ้นเคย แต่พอเจอตัวจิงผมก็เงียบพูดอะไรไม่ออกอยู่ดี ผมได้แต่แอบคอยช่วยเหลือ เธอห่างๆ เธอกวาดขยะในห้องผมก็จะมาดูเธอกวาดประจำ (ทำไมผมไม่ไปช่วยเหรอ ใช้555:ทำไมตรูไม่ไปช่วยเขาว๊ะ ) ผมบอกไปแล้วว่าผมขี้อาย เธอเรียนเก่งด้วยซึ่งต่างกับผมอย่างสิ้นเชิง ผมเป็นคนหัวช้าตั้งแต่เด็ก ขี้ลืม แต่ผมก็ได้คบกับเธอนะ ไม่รู้คบได้ยังไง ผมจำอะไรไม่ค่อยได้ แต่ที่รู้ๆคือการคบของเรามันกำกวมมาก อยู่ๆก็เป็นแฟนกัน ตอนเด็กๆเาจะมีไม้ไอติม ที่ตรงกลางวาดรูปหัวใจเอาไว้ ผมหักออกเป็นสองอัน แล้วแบ่งครึ่งกับเธอ หมายความว่า เมื่อผมเจอเจอ เธอคือคนที่จะเติมเต็มหัวใจของผม (โรแมนติกอะดิ ตอนนี้กลับไม่คิดดูแล้วอายตัวเอง55 ทำไปได้ไง) แล้วไม่ไอติมอันนั้นยังอยู่ไหมอะเหรอ ไม่นะ ผมหายตั้งแต่ไห้เธอได้3วัน ตอนนั้นผมกับเธอน่าจะสักป.5-ป.6มั้ง ผมบอกแล้วผมขี้ลืม ผมกับเธอเลือดกรุ๊ปเดียวกันตอนเด็กผมคิดว่า ว้าววว คงเป็นพรมลิขิต55 ขนาดเลือดยังกรุ๊ปเดี่ยวกัน ผมไม่เคยไปบ้านเธอเรยสักครั้ง แม่เธอโหด หมายถึงหน้าโหด (ขอโทษครับ แต่คือความจริง😂) แม่เธอตอนมารับเธอบางครั้งก็ยิ้ม บางครั้งก็ หน้าบึ่ง ผมชอบครั้งหนึ่งที่เธอเขียนเรียงความถึงแม่ของเธอ ช่วงไหนน๊าาา มีอยู่ท้อนหนึ่งเธอเขียนประมาณว่า "แม่ของฉันเป็นคนอารมณ์ร้อน" พ่อ-แม่ผู้ปกครองต่างหัวเราะชอบใจในสิ่งที่เธอเขียน ใช้แม่ของเธอด้วย ท่านหัวเราะเบาๆ ผมคาดว่า แม่เธอคงจะไม่กลับไปว่าเธอที่บ้านนะ
ผมมีความสุขกับรักในวัยเด็กจิงๆ คนอ่านอาจคิดว่ารักแรกใช้ไหม ผมตอบเรยไม่ใช้ เพราะว่า ก่อนหน้านั้นผมเป็นคนเฮฮานิดหน่อย ชอบตลก และชอบเพื่อนในห้องตัวเอง ผมคงคบกับเพื่อนตัวเองมาบ้าง แต่จำไม่ได้ว่าไครมั้ง แต่ถ้าถามว่า ใช้คบจริงจังไหม ตอบว่า"ไม่"เพราะ ขณะคบอีกคน ผมก็คบอีกคนไปด้วย แต่ถ้าเธอคนที่ผมเล่าเรื่องละก็ใช้ เธอคือรักแรกของผม แล้วผมรู้ได้ไงนะเหรอ555 ตอนเด็กหนะเาไม่รู้หรอกก็แค่คบไปตามประสาเด็ก แต่ตอนผมคบกับเธอ เธอดีกับผมมาก เธอใจดี เธอน่ารัก เธอแจ่มใส่ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมมองใน โรงเรียนในขณะนั้น เพราะผมจำเธอได้แค่อย่างเดียวในโรงเรียนนั้น จำช่วงเวลาที่ได้เล่นเป็นเด็ก ที่ได้แอบมอง ที่ได้โดนตีต่อหน้าเธอ ผมชอบทุกช่วงเวลาในตอนนั้น เหตุการณ์ต่อไปคือ การที่ไปสอบธรรมะ ผมขอไม่พูดชื่อวัด แต่ที่นั้นเป็นจุดเริ่มต้นเล็กๆที่ผมรักเธอมากขึ่น เราสอบ ไกล้กันมาก ไกล้กันมากกว่าที่ผมจะคิดได้ ผมไม่แน่ใจว่าทางด้านไหน แต่ผมว่าน่าจะด้านข้างซ้ายของผม เธอนั้งข้างผม แค่โต๊ะตัวเดียว ผมมีความสุขกับการสอบนั้นมาก ช่วงเวลานั้น ผมไม่ได้สนใจการสอบใดๆ เธอทำไห้สมองผมปลอดโปร่งโล่งไปหมด แต่ผมก็ทำข้อสอบเสร็จแบบงงๆ หลังจากที่เราทำการสอบเสร็จ ทสงโรงเรียนมี ม่าๆผัดเลี้ยง ผมต่อแถวหลังจากเธอ รึเปล่านะ555 แต่ม่าๆดันหมด เธอได้แต่ผมไม่ได้ เธอพูดว่า "กินด้วยกันไหม"ผมมั่นใจว่าถ้าตอนนั้นเป็นผมตอนนี้น้ำตาผมคงไหลออกมาแล้ว ผมไม่ทร่บว่าได้ทานรึเปล่า แต่ผมว่าผมไม่ได้ทานเพราะผมเป็นเด็กขี้อาย ยิ่งชวนผมทานด้วยแบบนั้นผมคงเกรงใจจนขยับตัวไม่ได้แน่ๆ พอก่อนๆ เริ่มน้ำตาซึม
ไว้พร้อมจะมาเล่าต่อ.
Jele Yuppy