คือเล่าเรื่องผมก่อน ผมเนี้ยไม่ได้มีแฟนมานานมาก จนลืมไปเลยมีแล้วมันดียังไง เพราะช่วงวัยรุ่น เคยโดนบอกเลิก บอกตรงๆแทบตาย แค่ปีเดียว แต่อยู่ด้วยกันตลอด ผมไม่รู้หรอกทำไรผิด แต่ยอมรับในการตัดสินใจของเขา

และมาปัจจุบัน ผมก็ได้เจอ เธอคนนึง ซึ่งเธอทักมาทางเฟส คุยกันไปครั้งแรก ผมจบบทสนนาด้วยการอ่านแล้วไม่ตอบ(ยังไม่อยากมีแฟน)
หลังจากนั้น สองอาทิต ก็ทักมาอีก รอบนี้ผมเห็นว่า คงจะอยากคุยด้วยจริงๆแหละ ผมเลยคุย เธอเป็นฝ่ายชวนคุยตลอด ก็ดีผมคิดงี้ก็คุย จนมีรอบนึงผมบอกไป มันไม่แน่นอน โลกออนไลน์ พอเถอะ ตอนนั้นก็นัดเลย คิดว่าเขาไม่มาหรอก สรุปดันมา หลังจากนั้นผมก็ชอบ และรักไปแล้วเลยขอเป็นแฟนขอคบดูใจกัน2 เดือนเริ่มคุยไม่เข้าหู หาว่าผมเยอะ ไม่ตอบบ้างโทรไปไม่รับ ถามคำตอบคำเงี้ย จนผมบอกไปว่าเป็นไรมีไรบอก เธอก็ตอบมาว่า แฟนเก่ามาขอคืนดี ผมนี่เจ็บแปร๊บบบ และผมก็บอกว่า ตอบเขาไปว่าไร เธอบอกไปว่า ไม่เอามีแฟนแล้ว กับแฟนเก่าเธอแบบนี้ หลังจากนั้นเธอเริ่มห่าง(หรือผมคิดไปเองไม่รู้)

(และข้อนี้ที่ทำให้ผมระแวง คือตอนเธอทักผมมครั้งแรกอ่ะ เธอยังคบกะคนนั้นอยู่ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำ เพื่อนเธอมาบอก/แสดงว่าช่วงที่ผมคุยกัน เธอต้องไปบอกเลิกแฟนเธอใช่ไหมคับ) ผมกลัวข้อนี้มากกลัวจะเกิดขึ้นกะตัวเอง คบกันแต่ยังไปคุยกะคนอื่นอีก พอผมถามเรื่องแฟนเก่า ก็โวยวายเลย ผมรู้ว่าไม่ควรแต่อยากรู้

ตั้งแต่นั้นมาผมก็คิดไปหมดเลย อยู่กะใคร ทำไรไม่บอก จะไปหาก็พยามบ่ายเบี่ยง(ผมกะแฟนอยู่ไกลกันพอสมควร แต่เขาอยู่ไกล้แฟนเก่า ผมระแวงที่ไกล้กันนี่ล่ะ) สืบๆดูก็แฟนเก่าก็ยังคงอาลัยอาวรมั้ง
ยังงี้จะเรียกว่าอะไรดี หลายใจ?? คิดเลิกน่ะ แต่กลัวเสียศูนย์ ไม่เป็นอันทำมาหากิน
ถามว่าทำไงดี ผมไม่รู้ จะบอกว่านี่คือคนแรกในรอบหลายปีก็ว่าได้  หรือทั้งผม ผมคิดไปเอง ไม่มั่นใจเหมือนกันเธอก็บอกผมว่า เชื่อใจสิ ไม่มีอะไร อย่าคิดมาก กลัว เธอประชดแฟนเก่าและกำลังรักษาน้ำใจผมอยู่ เลยไม่พูด