.        ผมมักจะร้องไห้อยู่คนเดียวบ่อยๆ ผมรู้ส่วนใหญ่เรื่อง ที่ทำผมร้องไห้เป็นเพราะเรื่องในครอบครัวของผม ตอนผมอายุ 14 ปี ตอนนั้น โซเชียลและอินเตอร์เน็ต กำลังแพร่หลาย และในช่วงนั้น พ่อกับแม่ของผม ทะเลาะตบตีกันเกือบทุกคืน เพราะว่าแม่จับได้ว่าพ่อแอบมีผูหญิงคนอื่น ผมที่ได้นอนข้างๆแม่ก็ได้แต่นอนร้องไห้ แต่เวลาผ่านไป พ่อกับแม่ของผมก็กลับมารักดีเหมือนเดิม พอผมได้อายุ 15 ปี ช่วงที่ผมขึ้น ม.3 แล้วก็เป็นช่วงที่แม่บินไปทำงานต่างประเทศพอดี แต่มันผ่านไปแค่ครึ่งปี พ่อกับแม่ของผมทะเลาะกันด้วยเหตุเดิม คือพ่อของผมติดผู้หญิง จากตังที่พ่อส่งให้ไป โรงเรียนทุกอาทิต พ่อก็ไม่ได้ส่งอีกเลย ผมเลยเลือกที่จะเดินออกจากบ้าน ตอนแรกผมยอมรับว่าผมสนุกไปกับการเที่ยวไปวันๆ ผมเที่ยวๆซ้ำไปซ้ำมา ผมเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น ผมอายุ 17 ปี ผมทำงานด้วยตัวเอง อยู่ 3 ปี แต่ระหว่าง 1 ปีนั้นผมกลับมายุบ้าน ช่วงแรกผมที่กลับมาอยู่บ้าน ผมก็ไม่กล้าขออะไรจากแม่มากเพราะ ผมออกจากบ้านไป 1 ปี แต่พอผมกลับมา ทุกอย่างไปเปลี่ยนไป ชีวิตกับถูกเอาไปกับพี่ชาย ไม่จะทำอะไร พี่ชายดีกว่าผมทุกอย่างในสายตาแม่ แล้วเมื่อพี่ชายอายุ 21 ปี พี่ชายของผมต้องจับทหาร แต่แม่ของผมอยากให้พี่ชายสมัครมากกว่า แต่ก็ว่าเขามีความฝันเขาอยากทำตามความฝัน พี่ชายของผม ไม่สมัครแต่จับแทนเลยทำให้พี่ผมได้ใบดำ แม่ผมก็ไม่ว่าอะไร แต่เพราะถึงเวลาของผม อม่เคยถามเลยอยากเป็นมั้ย มีความฝันอะไรเหมือนพี่ชายเราป่าว แม่ไม่เคยถามผมเลย ทุกวันนี้เจอแต่ความกดดันมากมายเกินจนจะรับไว้แล้ว ผมกลัวว่าผมจะเป้นโรคซึมเศร้า