ช่วงนี้ว่างเลยมีเวลาเพ้อ คือ เรื่องของเรามันก็มีอยู่ว่า สมันเรียนมัธยมเราแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งที่โรงเรียน (โรงเรียนกับบ้านเราใกล้กันนะ)ตอนนั้นก็ชอบมาก ตามกรี๊ดตลอด พี่เขาก็คนธรรมดาคนหนึ่งนี้แหละ พี่เขาเองก็คงพอรู้ๆแหละ คือเราจะเขินแรงนิดนึงตอนเจอหน้างี้ พี่เขาก็ยิ้มให้บ้างนั้นนี้ (จะ arrest ตายแล้ว) จนเรารู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว       (สวยมากแม่)ก็เป็นพี่ที่โรงเรียนนั้นแหละเราก็เพลาๆลงบ้าง แบบพยายามไม่ชอบ แต่ตอนนั้นคือเจอหน้ากันบ่อยมาก (สมัยนั้นรร.ต้องสลับห้องเรียนแต่ล่ะคาบงี้ ) ก็ยิ้มๆให้เฉยๆธรรมดา คือแบบในใจคือแค่ชอบก็ได้อะไรงี้ มีโอกาสได้คุยกันบ้างบางครั้ง แบบ นิดเดียว จริงๆ 55555 พี่เขาเจอเราก็ยิ้มตลอด (อ้อล้อ มาก) แต่ไม่เคยมีอะไรมากกว่านี้เลย เรานี้คือต้องไปโรงเรียนทุกวันเพื่อจะได้เจอหน้า (ตลกมาก) แต่ปล.เลยคือตอนนั้นเราเกเรพอตัวเลย แบบมีเรื่องตลอด พ่อ-แม่ปวดหัวตลอด แบบเด็กเกเร มีเรื่องเข้าห้องปกครองจนอาจารย์หมายหัวตลอด (มีฉายาประจำแก๊งด้วย) จนวันนึงวันที่เราไม่อยากให้มาถึงก็มาถึง วันปัจฉิมพี่ม.หกนั้นเอง 555 คือที่โรงเรียนจะมีกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญผูกข้อไม้ข้อมืองี้ เราก็ไม่พลาดที่จะไปหาพี่เขาเลย 555 (ตอนนั้นพี่เขาเลิกกับแฟนแล้ว เหมือนว่า แฟนแกไปคบกับเพื่อนแกงี้) ตอนนั้นคิดว่าคงไม่เจอแล้วล่ะ เสียใจมากกกก (แอบไปร้องไห้ตลกมาก55) และแล้วงานปิจฉิมก็ผ่านไป เราก็ปิดเทอม พอเปิดเทอมเราก็เลื่อนชั้น จำได้แม่นเลยวันนั้นคือหลานพี่คนที่เราชอบเป็นเพื่อนกับเพื่อนเรา แล้วเพื่อนเราก็มาบอกเราว่า พี่คนที่เราแอบชอบคนนั้นฝากมาขอเบอร์โทรเรา (กรี๊ดดดจนเพื่อนบอกว่าพี่เขา ก้เขินป่ะ555) หลังจากนั้นเรากับพี่เขาก็คุยๆกันแบบแทบจะทุกวันเลย คือคุยเฉยๆเลยไม่ได้เป็นแฟนห่าเหวอะไร แต่ตอนนั้นคือดีใจมากๆๆ หลังจากนั้นเราก็เปลี่ยนตัวเองเรื่อยๆ จนขึ้นม.ปลายเราก็สอบได้ห้อง king (เหมือนตอนนั้นนโรงเรียนห้องเราเป็นห้องเรียนดีสุดมั้ง55 ในสายวิทย์-คณิต) หลังจากนั้นเราก็กลายเป็นคนละคนเลย (จนเพื่อนทักว่าตกใจที่เห็นเราอ่านหนังสืออ่ะ แบบแกรู้ตัวไหมแกเปลี่ยนไปมากงี้555) คือพี่เขาก็เรียนมหาลัยนี้ก็อยากทำตัวดีๆบ้าง เพื่อนที่เราเคยคบตอนนั้นเราก็ห่างๆออกมา คือตอนนั้นอยากทำยังไงก็ได้ให้ไปใกล้พี่เขาให้สุดๆ จนมีข่าวลือมาเนื่องๆว่าพี่เขาเป็นเกย์งี้ เราก้เป็นคนตรงๆไงก็เคยถามหลายรอบมาก พี่เขาก็ไม่ตอบ พอถามว่าคุยอยู่นี้ฐานะอะไรก็ไม่บอก (แต่พูดจาหวานมากเหมือนคนเป็รแฟนกัน เราเลิกเรียนก็มีนัดเจอกันบ้างนานๆครั้งเพราะพี่เขาเรียนที่ม.ใกล้บ้าน) บอกเราแค่ว่ายังเด็กตั้งใจเรียนไปจนเราจบม.หก (พี่เขาก็เรียนจบมหาลัยพอดี คือพี่แกดรอปไปหนึ่งปีเลยจบช้า55) เราก็อยากเข้าคณะเดียวกันกับพี่เขานี้แหละ แต่พี่แกก็เคยบอกว่า ถ้าเรียนเหมือนกันแล้วเป็นอะไรมาจะช่วยเหลือกันยังไง นี้ก็บ้าจี้ไปเรียนอีกคณะ ที่มหาวิทยาลัยไกลบ้าน เพราะคิดว่ามอ.นี้ดี ตอนอยู่ปีหนึ่ง เอางี้ตอนที่มาเรียนที่มหาวิทลัยนี้เราก็ยังคุยกับพี่ตลอดแต่ไม่บ่อยน๊าาา แต่ยอมรับเลยพอมาถึงจุดนี้คือจากที่ชอบยิ่งชอบ 555 (ตอนนี้คือรู้แล้วว่าพี่เขาเป็นเกย์และไม่มีทางชอบเราหรอก เพราะเรามันเป็นชะนี ฮือออแต่ชอบไปหมดใจแล้ว เพราะเรามรสายสืบเยอะมาก ฮ่าฮ่า แต่พี่เขายังไม่มีแฟนนะ 555) คือพี่เขามีคำพูดให้เราคิดตลอด เช่น เหนื่อยไหม? เป็นห่วงนะ ดูแลตัวเองดีๆนะ? อะไรทำนองนี้ อยู่ดีๆก็แบบคิดถึงนะ ทำไรอยู่ เหนื่อยไหม มากอดๆงี้ เราก็ดีใจเลย (เคยถามเราด้วยว่าอายไหมถ้าเป็นแฟนกัน เราก็แบบไม่นะ555 เราไม่แคร์ต่อให้เป็นแฟนกับเราแล้ยังเป็นเกย์เราก็โอเคนะ แบบ I like the way you are just only you here with me always I don't care anything babe)แต่บางทีพี่เขาเฉยชาไปเลย แบบหายไปเลย เราก็พยายามจะเลิกชอบละ แต่พอพี่เขาโทรมา ทักทีไรใจอ่อนตลอด แพ้ใจจริงๆ ฮืออ จนตอนนนี้เราเรียนอยู่ปีสามกำลังจะขึ้นปีสี่เรากับพี่เขาคุยกันมา 9 จะ 10 ปีแล้ว ฮือออ ก็ยังเหมือนเดิมเลย  เราเคยถามว่าพี่เคยชอบหนูบ้างไหม แกก็จะขำกลบเกลื่อนเวลาคุยกัน แกก็จะพูดคำเดิมตลอดว่า เรียนจบค่อยรู้งี้(แต่ถ้าถึงวันนั้นพี่เขาไม่ชอบเราคงร้องไห้ไปเดือนนึงอ่ะ ) เราก็เอ้าพี่อ่ะ อะไรงี้ แต่ยอมรับว่าเราชอบพี่เขามาก แบบแพ้มาก (เคยมีคนมาจีบแต่ไม่เอาใครทั้งนั้นกลัวว่าถ้าวันนึงพี่เขาจะขอเราเป็นแฟนงี้ ฮือออ บางทีคิดถึงจนร้องไห้)  ยอมรับแมนๆเลยว่าที่แมนๆมาถึงทุกกวันนี้เพราะพี่เขาคือส่วนนึงเลย เราอยากให้พี่เขาเห็นความสำเร็จของเรา อยากให้เขาอยู่กับเราทุกความรู้สึก ร่วมทั้งเราก็อยากไปอยู่ในทุกความรู้สึกของเขาด้วย งืออ จนตอนนี้เราก็ยังคุยกับพี่เขาอยู่เหมือนเดิมเลย   เรื่อยๆเลย จนตอนนี้เราเองก็อยากรู้ว่ามันจะมีความรู้สึกสักเสี้ยวไหมว่าชอบเราบ้างไหมที่ทำแบบนี้ (บางครั้งเราก็อยากยอมแพ้อ่ะ แบบฮือ นานไปแล้วถ้าไม่เอาเราก็บอกจะได้หาแฟนสักที 5555 ล้อเล่นๆ ) คือเราชอบพี่เขามากนะ แบบชอบมาก คิดไม่ออกเลยถ้าวันนึงพี่เขาหายไปจะทำยังไง (แต่พี่เขาทำงานคนล่ะที่กับที่เราเรียนอยู่นะ) จบแล้วเรื่องราว 9 ปีเกือบ 10 ปีของเรา  เลยอยากถามความคิดเห็นว่า ถ้าพี่เขาเป็นแบบนั้เราพอมีหวังไหม พี่เขาทำแบบนี้เขามีใจหรือเหงา? หรือหลอกเราหรืออะไร หรือคิดยังไงหรือเราคิดไปเองหรือยังไง  (เอาจริงๆบางครั้งก็ท้อ เป็นคนที่ทำให้ร้องไห้ ยิ้มได้ในเวลาเดียวกัน) 
ปล.ความรู้สึกเราตอนนี้นะถ้าพี่เขาไม่ได้คิดอะไรหรือจะเทเราคิดว่าเราน่าจะโอเค และยังคงหวังดีให้เสมอ แต่คงหายไปสักเดือนอ่ะ555  ฮือออ
++พิมพ์อะไรตกไปก็ขออภัยมาด้วยน่าา