ใจเย็นๆกันนะครับทุกๆท่าน และขอบคุณทุกๆคอมเม้นอย่างจริงใจครับ ช่วยได้มากจริงๆ ถ้าอ่านไปแล้วมีไอเดียเพิ่มเติม กรุณาแสดงความคิดเห็นได้เลยครับ

เรื่องสภาวะอารมณ์และคำพูดของผมกับแฟน ผมยอมรับผิดกับแฟนแล้วครับ เป็นแฟนกันควรหาทางแก้ด้วยกันครับ ใครอ่านแล้ว อย่าคิดจะแบกโลกคนเดียวเหมือนผมนะครับ. สภาวะตอนนั้นรู้สึกเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ กับยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อทุกคน ยอมสละแฟน ให้แฟนได้เจอคนที่ดีกว่าที่ไม่มีปัญหาเรื่องครอบครัวแบบผม มันเลยมีความคิดนี้ขึ้น ซึ่งผมคิดสั้น เห็นแก่ตัวไปครับ และเสียใจที่มีความคิดสุดโต่งแบบนั้น ทั้งๆที่จริงๆ แฟนผมก็ดีครับ พร้อมเสียสละเพื่อผมได้เช่นกัน แต่ยังไง ผมก็ต้องพยายามหาทางออก ที่ทุกคนมีความสุขให้ได้ครับ

จากนี้ไปได้หลักคิดแล้ว ส่วนวิธีแก้ปัญหาก็ขึ้นอยู่กับสถานณะการจริงหน้างาน ค่อยๆคุยกันหาทางออกด้วยกันไปเรื่อยๆ

"ปัญหาที่ง่ายที่สุดแต่อยู่ในสภาวะจิตใจที่แย่ที่สุด มันก็อาจหาทางออกไม่ได้"

ขอบคุณสำหรับคำเตือนใจและคำติครับ พอได้รับความเห็นที่สามที่สี่ มันก็ดูมีทางออกมากขึ้นครับ สำหรับเรื่องนี้ที่มันค่อนข้างสำคัญ การได้ได้ปรึกษาคนที่ไม่รู้จักกัน อาจมีประโยชน์กว่าคนที่รู้จักกัน

สิ่งที่ต้องการคือทางออกจริงๆ ไม่ใช่ให้มาเชียร์าแนวร่วมให้เลิกกันอย่างเดียวครับ ต้องการหาทางออกที่ดีสำหรับทุกฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นการเลิกกัน หรือ คุยกัน ถ้ามันดี มันก็คือทางออกที่ดีสำหรับทุกฝ่ายครับ ถ้ามันมีเหตุผลมากพอครับ

เรื่องนี่จะไม่มีครอบครัวฝั่งพ่อ หรือ ฝั่งพ่อแม่แฟนเข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะเราทั้งคู่ หรือตัวท่านเองก็สามารถดูแลพวกท่านได้ทั้งคู่ครับ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

ผมได้กลับไปคุยกับแฟนอีกทีครับ สรุปว่า

1.ตอนนี้กังวลเยอะไป เร็วไป แต่ก็ดีที่คุยกันก่อนทั้งกับผมและแฟน เคลียเร็วจบเร็ว วางแผนเร็ว เจอปัญหาแก้ไขได้เร็ว

2.แม่ก็ไม่รู้จะกลับมาเมื่อไหร่ ตัวผมเองก็ไม่ได้คุยกับแม่มากนัก หลายเดือนคุยกันที ตอนนี้ท่านก็ราวๆ 45-50 ปีมั้งครับ ก็ถือว่าแข็งแรงดีอยู่ ถ้าท่านไม่คิดจะกลับมาไทยก็น่าจะมีคนดูใจแกอยู่ที่นั้น ก็ส่งเสียตามกำลังผมไป หรือ จามที่ขอ ขึ้นอยู่กับสถานะการณ์ ให้ท่านได้อยู่แบบสบายใจ กับคนที่สบายใจ และยายผมก็จะได้สบายใจ หมดห่วงเรื่องลูก

3.ถ้าอยากลับมาไทย

กรณีที่ 1 ถ้ามาเป็นคู่ หรือ มาคนเดียว แต่แข็งแรง ก็เช่าบ้านดีๆให้ จะให้อยู่ใกล้ๆผม หรือ กลับบ้านเกิด หรืออยู่ใกล้พี่น้อง ก็ตามที่ท่านตัดสินใจ ท่านก็จะได้มีครอบครัวท่านไป หางานให้ทำให้ได้เงินได้แก้เบื่อ อีกทั้งพิจารณาเรื่องส่งเสียตามกำลังผม หรือ ตามที่ขอแล้วแต่เหตุการณ์ตอนนั้นครับ
แบบนี้ก็หวังว่าท่านจะมีความสุขกับคู่ชีวิตกับคนและทางที่ท่านเลือกเอง และมีผมดูแลห่างๆ ยายมีความสุข และผมก็สบายใจ แฟนก็สบายใจ

กรณีที่ 2
ท่านแก่ชรามากๆและอยู่คนเดียว หรือ ป่วยหนักและอยู่คนเดียว (บอกตรงๆ ส่วนนี้คือข้อกังวลที่ทำให้ผมเขียนกระทู้นี้ครับ) กรณีนี้มี 2 ทางเลือก

กรณีที่ 2 ทางเลือกที่ 1
คุยกับแฟนแล้ว แฟนบอกว่า "ถ้าคนแก่จริงๆ เป็นตายขับขันจริงๆ เป็นใคร ใครก็สงสาร" ผมก็ดีใจแต่แอบกังวล เลยลองคิดดูว่ากรณีนั้นจะมาถึงในอีกประมาณกี่ปี จากที่ดูต่าเฉลี่ยความแข็งแรงของครอบครัวตัวเองพบว่า แม่น่าจะแก่มากกับป่วยบ่อยๆ ชนิดต้องการคนดูแล ก็น่าจะราวๆ 70 ปี นั้นคือ ราวๆ 20-25 ปีต่อจากนี้ ตอนนั้นผมกับแฟนก็อายุราวๆ 45-50 ปี. ตอนนั้น คาดว่า คงมีฐานะขึ้นมาอีก คาดว่าจะขายบ้านหลังนี้ที่ผมซื้อเอง ไปซื้อบ้านใหม่คู่กับแฟนคงได้ หลังใหญ่กว่าเดิม อยู่กันหลายคน คงไม่อึดอัด กับจ้างพยาบาล หรือ คนธรรมดามาอยู่เป็นเพื่อน ดูแลท่านควบคู่ไปกับผมกับแฟน. คาดว่าเมื่อผมกับแฟนอายุ 45-50 เรื่องแม่แก่ชรา หรือ ป่วยหนัก อยู่บ้านด้วยกัน อาจมีผลกระทบต่อชีวิตคู่น้อยลง จะหวานกันพอดีๆกันคงไม่ได้สนใจแม่มากนัก เพราะแม่ก็วัฒฯธรรมฝรั่ง เรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้ใครใหญ่กว่า ผมเชื่อว่า อาจไม่ตึงนัก และคงคุยด้วยเหตุผลกันได้ เพราะต่างคนต่างอายุเยอะกันแล้ว
และคิดว่าแฟนกับผมผ่านร้อนหนาวกันมานาน เชื่อ ว่าเราสองคนจะแก้ปัญบหาด้วยกันได้ครับ

ทางเลือกนี้มีความเสี่ยงเรื่องความสามารถในการหาเลี้ยงชีพของผมเอง

กรณีที่ 2 ทางเลือกที่ 2
ถ้าชีวิตตอนอายุ 45-50 ปี ผมกับแฟนตกอับ แล้วแม่อายุราวๆ 70 ปี ทำตามขั้นตอนที่ 1 ไม่ได้ ก็ต้องให้ท่านมาอยู่ด้วยกัน ด้วยเหตุผลที่ว่า

แม้ว่าผมเองตอนนี้ไม่ได้รักแม่ แต่ก็ไม่อยากให้เรื่องนี้จบแบบมีผู้หญิงแก่ๆคนนึง นอนตายในบ้านเก่าๆคนเดียว ไร้คนเหลียวมอง ทั้งที่ๆเราสามารถห้ามเหตุการณืนั้นได้ แม้แม่เขาทิ้งผมไปนาน แต่พอแกแก่ไปคงทรมารพอแล้วกับสิ่งที่ทำ เหมือนนักโทษพ้นคุก ผมก็ควรเห็นใจ
ผมไม่อยากมีตราบาปตรงนั้น ไว้หลอกหลอนตัวเอง ตอนมีลูก ตอนแก่ หรือ ตอนกำลังจะหลับตาลงเพื่อตาย

ซึ่งคุยกันดีๆกับแฟน เขาก็เข้าใจ เราสุขเขาสุขกว่า เราลำบากเขาอยู่ข้างกัน แล้วเขาก็สงสารเช่นกัน ก็เลยตกลงกันว่า เราสองคนต้องช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อตัวเองและครอบครัว ไม่ประมาทกับชีวิตแม้อายุยังน้อยครับ

ขอขอบคุณแฟนที่ยอมรับความเสี่ยงและการเสียสละ ไว้ที่ต้องนี้ด้วยครับ