สวัสดีครับทุกคน....
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสได้ไปบวชเนขขัมมะ ที่วัดแห่งหนึ่ง ในจังหวัดอยุธยา (ลาสิกขาเช้าวันจันทร์ 2 วัน 2 คืน)
ผมไปกับพี่อีก 2 คน เป็นผู้หญิง ผมเป็นผู้ชายคนเดียว
แยกกันปฏิบัติ มีเจอกันบ้างบางครั้ง ปฏิบัติคนเดียว ก็ดีนะครับ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องรอใคร จดจ่อกับการปฏิบัติอย่างเดียว
.....ช่วงที่ผมไปเป็นต้นเดือนเมษายน ทางวัดก็มีงานมากมาย ทั้งบวชพระ บวชเณร บวชชีน้อย งานผ้าป่าเดือนเกิด
เหตุการณ์เริ่มเกิดขึ้นตอนเช้าวันอาทิตย์ หลังจากผมช่วยงานวัด จัดเก้าอี้ เช็ดเก้าอี้เสร็จ
ผมไปครั้งแรก จะมีบ้างที่ไม่รู้จะทำอะไร 555 เลยนั่งตรงโขดหินฟังพระเทศน์ ดูชาวบ้านมาทำบุญ รอเวลาทานอาหารเช้า
พี่ผู้ชาย(ผู้ชายทั่วๆไป ผมเป็นผู้ชายเรียบร้อยๆ)ที่บวชด้วยกันก็เข้ามายิ้มให้ แล้วทักว่า "ทำอะไรต่อดี
พี่เขาก็ไม่ได้บวชที่นี่มาสิบกว่าปีแล้วเลยไม่รู้จะทำอะไร ผมก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน คงรอเวลาอาหารเช้า
พี่เขาก็เดินกลับไปที่พัก ผ่านไปสักพัก เขาก็เดินกลับมาถามยังไม่ไปไหนหรอ
ผมก็บอกยังครับ 5555 (ไปบวชผมจะพูดน้อยมาก) พี่เขาก็ชวนไปดูโรงครัว" ผมก็ไป อย่างน้อยก็ได้รู้จักเพื่อนอีกคน
(วันนั้นมีคนมาแจกอาหารเยอะเลย เนื่องจากมีงาน) ผมไม่ชอบคนเยอะเท่าไหร่เลยปลีกตัวมานั่งม้านั่งไกลๆ
พี่เขาเดินไปดูที่คนแจกอาหาร เดินมาพร้อมข้าวต้มมัด 2 มัด พร้อมน้ำ 2 ขวด พี่เขาเอามาเผื่อผมด้วยแหะ
พี่เขายื่นให้แล้วบอกว่า "กินรองท้องไปก่อน เผื่อหิว" ผมก็หยุดคิดแปบหนึ่ง รับดีปะวะ (คิดในใจ เอามาให้ทำไม ผมอยากรอพระฉันก่อน)
สุดท้ายก็รับมาอย่างน้อยก็ไม่ให้พี่เขาเสียน้ำใจ
หลังจากนั้น ผมกับพี่เขาไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ปฏิบัติใกล้กันตลอด โดยที่ไม่ต้องชวนหรือบอกให้รอซึ่งกันและกัน
พี่เขาก็ชวนถามถามทั่วๆไปบวชนานยัง ลาสิกขาวันไหน ผมก็ตอบสั้นๆ น้อยๆไป (เวลานั้นอยากปฏิบัติ)
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม ผมไม่ถามเขากลับบ้าง = = จนถึงวันลาสิกขา เราถึงแยกย้ายกัน พอลาสิกขาเสร็จผมกับพี่อีก 2 คนที่ไปด้วยกันก็ได้คุยกันจริงจัง
ชวนไปตักบาตรที่หน้าวัด ผมก็ได้เจอพี่เขาอีกครั้ง "พี่เขาก็ถามจะกลับยัง ผมก็บอกกำลังจะกลับแล้วครับ พี่เขาก็บอกจะกลับแล้ว บ้านอยู่แถวบิ๊กซีนี่เอง"
หลังจากนั้น ผมกลับไปที่พักเพื่อจะไปเก็บของกลับ มองไปดูที่นอนพี่เขาไม่เจอของแล้ว
อยู่ดีดี ผมก็รู้สึกคิดได้ว่า ทำไมผมถึงไมทำความรู้จัก ไม่ถามอะไรพี่เขาให้มากกว่านี้ (ก่อนหน้านี้ผมยอมรับว่า ไม่ได้คิดอะไรนอกจากอยากปฏิบัติ)
จนถึงกลับมาห้องผมก็ยังคิดถึงเวลาที่พี่เขาอยู่ใกล้ๆ
กระทู้นี้เหมือนไม่มีอะไรเลย 5555 ผมเเค่อยากมาเล่า เผื่อพี่เขาจะเข้ามาเห็น
วัดที่ผมไป สงบ ร่มเย็น เงียบ พระอาจารย์สอนดี น่าเลื่อมใส
ผมจะไปวัดนี้อีกแน่นอนครับ....
หลังบวชเนขขัมมะ กับความรู้ที่เปลี่ยนไป ......
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสได้ไปบวชเนขขัมมะ ที่วัดแห่งหนึ่ง ในจังหวัดอยุธยา (ลาสิกขาเช้าวันจันทร์ 2 วัน 2 คืน)
ผมไปกับพี่อีก 2 คน เป็นผู้หญิง ผมเป็นผู้ชายคนเดียว
แยกกันปฏิบัติ มีเจอกันบ้างบางครั้ง ปฏิบัติคนเดียว ก็ดีนะครับ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องรอใคร จดจ่อกับการปฏิบัติอย่างเดียว
.....ช่วงที่ผมไปเป็นต้นเดือนเมษายน ทางวัดก็มีงานมากมาย ทั้งบวชพระ บวชเณร บวชชีน้อย งานผ้าป่าเดือนเกิด
เหตุการณ์เริ่มเกิดขึ้นตอนเช้าวันอาทิตย์ หลังจากผมช่วยงานวัด จัดเก้าอี้ เช็ดเก้าอี้เสร็จ
ผมไปครั้งแรก จะมีบ้างที่ไม่รู้จะทำอะไร 555 เลยนั่งตรงโขดหินฟังพระเทศน์ ดูชาวบ้านมาทำบุญ รอเวลาทานอาหารเช้า
พี่ผู้ชาย(ผู้ชายทั่วๆไป ผมเป็นผู้ชายเรียบร้อยๆ)ที่บวชด้วยกันก็เข้ามายิ้มให้ แล้วทักว่า "ทำอะไรต่อดี
พี่เขาก็ไม่ได้บวชที่นี่มาสิบกว่าปีแล้วเลยไม่รู้จะทำอะไร ผมก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน คงรอเวลาอาหารเช้า
พี่เขาก็เดินกลับไปที่พัก ผ่านไปสักพัก เขาก็เดินกลับมาถามยังไม่ไปไหนหรอ
ผมก็บอกยังครับ 5555 (ไปบวชผมจะพูดน้อยมาก) พี่เขาก็ชวนไปดูโรงครัว" ผมก็ไป อย่างน้อยก็ได้รู้จักเพื่อนอีกคน
(วันนั้นมีคนมาแจกอาหารเยอะเลย เนื่องจากมีงาน) ผมไม่ชอบคนเยอะเท่าไหร่เลยปลีกตัวมานั่งม้านั่งไกลๆ
พี่เขาเดินไปดูที่คนแจกอาหาร เดินมาพร้อมข้าวต้มมัด 2 มัด พร้อมน้ำ 2 ขวด พี่เขาเอามาเผื่อผมด้วยแหะ
พี่เขายื่นให้แล้วบอกว่า "กินรองท้องไปก่อน เผื่อหิว" ผมก็หยุดคิดแปบหนึ่ง รับดีปะวะ (คิดในใจ เอามาให้ทำไม ผมอยากรอพระฉันก่อน)
สุดท้ายก็รับมาอย่างน้อยก็ไม่ให้พี่เขาเสียน้ำใจ
หลังจากนั้น ผมกับพี่เขาไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ปฏิบัติใกล้กันตลอด โดยที่ไม่ต้องชวนหรือบอกให้รอซึ่งกันและกัน
พี่เขาก็ชวนถามถามทั่วๆไปบวชนานยัง ลาสิกขาวันไหน ผมก็ตอบสั้นๆ น้อยๆไป (เวลานั้นอยากปฏิบัติ)
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม ผมไม่ถามเขากลับบ้าง = = จนถึงวันลาสิกขา เราถึงแยกย้ายกัน พอลาสิกขาเสร็จผมกับพี่อีก 2 คนที่ไปด้วยกันก็ได้คุยกันจริงจัง
ชวนไปตักบาตรที่หน้าวัด ผมก็ได้เจอพี่เขาอีกครั้ง "พี่เขาก็ถามจะกลับยัง ผมก็บอกกำลังจะกลับแล้วครับ พี่เขาก็บอกจะกลับแล้ว บ้านอยู่แถวบิ๊กซีนี่เอง"
หลังจากนั้น ผมกลับไปที่พักเพื่อจะไปเก็บของกลับ มองไปดูที่นอนพี่เขาไม่เจอของแล้ว
อยู่ดีดี ผมก็รู้สึกคิดได้ว่า ทำไมผมถึงไมทำความรู้จัก ไม่ถามอะไรพี่เขาให้มากกว่านี้ (ก่อนหน้านี้ผมยอมรับว่า ไม่ได้คิดอะไรนอกจากอยากปฏิบัติ)
จนถึงกลับมาห้องผมก็ยังคิดถึงเวลาที่พี่เขาอยู่ใกล้ๆ
กระทู้นี้เหมือนไม่มีอะไรเลย 5555 ผมเเค่อยากมาเล่า เผื่อพี่เขาจะเข้ามาเห็น
วัดที่ผมไป สงบ ร่มเย็น เงียบ พระอาจารย์สอนดี น่าเลื่อมใส
ผมจะไปวัดนี้อีกแน่นอนครับ....