เรารู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่อยากอยู่ หรือ อยากอยู่คนเดียวในห้องมืดๆเงียบๆมาสักพักใหญ่ๆ
เรามีความคิดอยากตายตั้งแต่ประถม ตอนนี้ อายุ 25 แล้ว เคยพยายามกินยานอนหลับเพื่อที่จะให้หลับๆไปไม่ต้องคิดอะไรรมสแล้ว 2 ครั้ง
เราชอบอยู่เวลากลางคืน ไม่อยากให้เช้า เพราะเรารู้สึกว่ากลางคืนทำให้เราสงบได้
บ้านเราอยู่จังหวัดที่มีทะเล เวลาเครียดๆ เราชอบขับรถไปนั่งมองทะเลเงียบๆคนเดียว เรานั่งอยู่แบบนั้นได้เป็น สิบชั่วโมงโดยที่ไม่ได้ทำอะไร แค่มองคลื่นเฉยๆ  หรือว่า เราสามารถนอนมองเพดานได้ข้ามวัน
นี่คืออาการเบื้องต้นที่เราคุ้นชิน ว่ามันอยู่กับเรามาตลอด
จนเร็วๆนร้ เราเริ่มสังเกตุตัวเอง ว่าเราไม่เหมือนเดิม เราเริ่มรู้สึกว่าเราไร้ค่ามากขึ้น เราคือตัวซวย ตัวถ่วง
เราไม่ควรสนิทกับใคร เราไม่ควรเอาตัวเราไปอยู่กับใคร
 เรารู้สึกสับสน ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย ทำร้ายร่างกายตังเองมากขึ้น แรงขึ้น
อยากหย่ากับสามี เพราะเค้าไม่ควรมาเจอคนแบบเรา ไม่อยากให้ลูกมีแม่แบบนี้ 
ไม่อยากเจอคำถามว่า เป็นอะไรเวลาร้องไก้ ไม่อยากให้ใครพูดว่าเราประสาท โรคจิต ปัญญาอ่อน
ไม่อยากคิดมาก ไม่อยากร้องไห้ เรารู้สึกสับสนตัวเอง ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอะไร เราเริ่มลำดับเหตุการณ์ไม่ได้
เเยกอดีต ปัจจุบัน อนาคตไม่ได้ เอาทุกอย่างมาคิดรวมกันหมด
รู้สึกว่ามองไปทางไหนก็สีเทาทุกอย่าง
จะทำยังไงดี