ตอนเข้ามัธยมต้นแรกๆมีรุ่นพี่คนหนึ่งเขาชอบคอยมองเราคอยอยู่ใกล้ๆเรา ไอ้เราก็รู้สึกว่าพี่เขาจะชอบเราเปล่าวะ คงต้องชอบแน่ๆเลย ก็เลยคุยๆกันไป พอไม่กี่วันพี่เขาก็สารภาพรักในเฟส เราก็ปฏิเสธอะเพราะทางครอบครัวห้ามเรา ตอนนั้นพี่เขาโคตรน่ารำคาญเลยอะ เรารู้สึกว่าไม่ได้ชอบพี่เขาเลย เพราะเราอะไปชอบรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง พี่ทะเลาะกันไปมา ก็เลิกคุย ก่อนจะเลิกคุย เราเลยบอกให้พี่เขาอะ เลิกงี่เง่า ทำตัวน่ารำคาญ สักที พี่เขาก็เงียบๆไป พออาทิตย์สองอาทิตย์ก็ทักมาอีก แล้วก็ทะเลาะกันเหมือยเดิม เป็นแบบนี้อยู่4-5ครั้ง ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไปเพื่ออะไร..........ล่าสุดในตอนใกล้ปิดเทอม เราอะสามารถมีแฟนหรือคบกับใครได้แล้ว แต่ก็ไม่คบกับรุ่นพี่คนนี้เลย ตอนนั้นอีก4วันปิดเทอม พี่เขาชอบอยู่กับพวกผู้หญิงต่อหน้าเรา เราก็มองไป รู้สึกหึงยังไงไม่รู้ แต่ก็รู้ตัวละว่าชอยพี่เขาไปจริงๆ ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว พี่เขาทักมายินดีกับเรื่องของแฟนใหม่เรา แต่ก็ไม่นาน เราก็เลิกกับแฟนใหม่แล้วแต่ไม่บอกใคร พี่เขาก็ทักมาคุยมาทำเหมือนประชด เราก็เลยหยอดไปนิดๆก่อนปิดเทอมเพื่อนพี่เขาบอกกับเราว่าพี่คนนั้นอะชอบคนอื่นอยู่ เราอยากแน่ใจ เลยลองไปหยอด แล้วก็บอกพี่เขาว่า จะแย่งพี่จากคนๆนั้นให้ได้ พี่เขาก็บอกว่าก็ลองทำดิ พอคุยๆไป ก็รู้สึกว่าเราเบื่อที่พี่เขาคอยแต่ตอบว่า"แย่ๆ" เราเลยบอกไปอีกว่า "หนูไม่เคยอยู่ในใจพี่เลยใช่ไหม" พี่เขาก็บอกว่าไม่บอก. เราเลยพอแล้วว ยอมก็ได้.....ไม่กี้วันพี่เขาก็ทีกมายาวเหยียด. เราตอบคำเดียว. "ไม่ต้องมายุ่ง"พี่เขาก็เงียบแล้วบล็อกเราไป
(รู้สึกว่าตัวเองนี่ละที่งี่เง่ามาตลอด)
ถ้าวันนั้นเราไม่ยื้อเขาไว้สักนิดก็คงดี.......
คือจริงๆมันผิดที่เราล่ะ แต่ถ้ามีโอกาสอีก ควรจะยื้อไว้ดีไหม หรือปล่อยเขาไปเจอคนที่ดีกว่าเรา?.