ต้องเกริ่นก่อนว่าเราอายุ 24 ปี ก็มีประสบการณ์มาบ้าง แล้วเราก็ได้มาทำงานที่บริษัทนี้ เราทำงานกับที่นี่ได้ประมาณ 2 เดือน ตำแหน่ง helpdesk เป็นพนักงานประจำ สวัสดิการดี เงินเดือนดี เพื่อนร่วมงานดี ซุปดี ทุกอย่างดีหมด ถึงงานจะมีเครียดบ้าง แต่เรากลับมีความสุข อยากมาทำงาน จนเราตั้งความหวังไว้ว่า เราจะอยู่ที่นี่แหละ จะไม่ลาออกไปไหน จะอยู่ที่นี่เป็นที่สุดท้าย
แต่แล้ววันนึงทุกอย่างมันก็พลิกผลันไป ต้องเล่าก่อนว่า helpdesk ที่นี่จะมีทั้งหมด 5 skill ซึ่งเรามีอยู่ 3 skill แล้วขาดอีก 2 skill ก็ถือว่าครบแล้ว เพราะยังเทรนไม่เสร็จ ยังอยู่ในช่วงเทรน ซึ่งใน 5 skill นี้ ที่สำคัญเลยจะเป็น skill เกี่ยวกับ pos ซึ่งเทรนมาได้นิดนึง ช่วงบ่ายหัวหน้าก็มาบอกว่า เดี๋ยวไปช่วยงานฝั่ง call center นะ เพราว่าคนน้อยแล้วช่วงนี้สายเข้ามาเยอะมาก sla ฝั่ง call center ตก ในใจก็คิดว่าทำไมต้องเป็นเราอ่ะ แต่ก็ทำตามไปนั่นแหละ พอไปเรียนงานฝั่ง call center บอกรายละเอียดแค่ว่า ทำตรงนี้ๆ ค้นหาตรงนี้ๆ เช็คข้อมูลตรงนี้ แล้วโทรหาลูกค้าถามข้อมูลนะ ในใจก็แบบเอาและไม่มีทักษะกับการคุยกับลูกค้ามาก่อนเลย จะทำได้มั้ย คือตอนนั้นก็กดดันระดับนึงแล้ว พอใกล้เลิกงาน กลับมาฝั่ง helpdesk เรากลับมาแจ้งพี่ซุป ว่าไปอยู่ฝั่งนั้นไปทำอะไร พี่ซุปก็ตกใจนิดนึง ทำไมเอาเราไปคุยกับลูกค้า แล้วต้องโดนบังคับทำ OT ทุกวันวันละ 2 ชม. เราก็เริ่มไม่โอเคเข้าไปใหญ่ คือมันหนักนะทำทุกวันเลยอ่ะ ไม่ได้อยากได้เงินขนาดนั้นอ่ะ หลังจากนั้นพี่ซุปก็ไปคุยกับซุปอีกคนนึง ให้เราลองไปทำก่อน สักครึ่งวัน พี่ก็รู้แหละว่าเราไม่ได้อยากทำหรอก ไม่ได้อยากไปพี่เข้าใจ หากไปลองแล้วไม่ไหว มาคุยกัน
เช้าวันถัดไปนี่แหละของจริง เข้าไปฝั่ง call center ปุ๊ป พี่ฝั่ง call ก็ส่งงานมาในไฟล์ excel มีรายชื่อ ticket 300 กว่า ticket ไม่บอกว่าให้ทำอะไร แล้วคือเค้าต้องรับสายตลอด ถามมากก็ไม่ค่อยได้ เคว้งเลยอ่ะ แบบกดดัน ไม่รู้ต้องเริ่มจากตรงไหน มือสั่น แบบเครียดอ่ะ จนแบบเราไม่ไหวจริงๆอ่ะ เลยออกไปเข้าห้องน้ำแล้วไปร้องไห้ ก็เลยเรียกพี่เค้ามาคุย จังหวะนั้นเหมือนเค้าก็รู้แล้วว่าเราไม่โอเค คือพี่เค้ายังไม่ทันถาม น้ำตามันไหลออกมาเอง พี่เค้าก็เลยไปเรียกหัวหน้าฝั่ง helpdesk มาคุยกับเรา เราก็ขอนะ ขอกลับมาฝั่ง helpdesk ได้มั้ย พี่เค้าก็ถามเหตุผลว่าทำไม เราก็บอกไปอ่ะหนูได้รับไฟล์ excel มา แล้วหนูต้องทำยังไงต่อ หนูเริ่มไม่ถูก ไม่มีใครอธิบายอะไรให้ฟัง หนูไม่อยากทำแล้ว ขอกลับไปทีมเดิมได้มั้ย หัวหน้าแจ้งว่าเรายังไงรู้มั้ย ตอนนี้ทาง call center คนน้อยแล้วสายเยอะ เดี๋ยวพี่ให้คนทำสคริปเวลาพูดกับลูกค้า ในสิ่งที่ต้องถามให้ พี่ก็ลืมไปว่าเราไม่มีทักษะการคุยกับลูกค้า แต่ยังไงเราก็ต้องไปทำนะ เพราะเรายังใหม่ เราก็ถามนะแล้วทำไมต้องเป็นเราที่ต้องไป หัวหน้าแจ้งว่าเราไม่มี skill pos ไปทำฝั่ง call มันไม่มีผลกระทบกับทีม helpdesk แต่ถ้าพี่เอาคนที่เค้าเป็น skill pos ไป มันมีผลกระทบกับทีม helpdesk แล้วเราบริษัทเดียวกันก็ต้องช่วยเหลือกัน ในหัวเราเราเข้าใจนะว่าบริษัทเดียวกันต้องช่วยกัน แต่ไม่เข้าใจแค่เราไม่มี skill pos เราไม่มีผลกระทบเราเลยต้องไป คือแบบน้ำตาคลอตลอด คิดอยู่ในใจเราไม่สำคัญกับทีมขนาดนั้นเลยหรอ ที่ส่งเราไปเพราะเราไม่มีประโยชน์หรอ เราโกรธ เราเสียใจกับคำพูดหัวหน้าเรามากอ่ะ หลังจากนั้นเราเก็บของกลับบ้านเลย เราไม่รู้หรอกว่าเพราะคำพูดแค่นี้มันสำคัญหรือเปล่า แต่มำหรับเรามันสำคัญนะ ก่อนจะพูดอะไรเราคิดเราไตร่ตรอง เราคิดถึงใจคนฟังก่อน เพราะคำพูดมันสำคัญ คนพูดอาจไม่ได้รู้สึกแต่คนฟังมันรู้สึก เคยมีครั้งนึงเราดันไปขอความช่วยเหลือจากซุปซึ่งตอนนั้นซุปยุ่งอยู่ แต่เราใหม่อยู่ พี่ซุปแจ้งเราว่าเดี๋ยวไปถามคนอื่นก่อนนะพี่ยุ่ง หลังจากที่พี่ซุปงานเบาลงแล้ว เค้าเดินมาหาเรานะแล้วก็พูดว่าเมื่อเช้าพี่ยุ่งนะ ไม่ได้ตั้งใจจะดุ เดี๋ยวเราหาว่าพี่ดุ คือแบบมันต่างกันมากอ่ะ แล้วหลังจากวันนั้นเราก็ไม่ไปทำงานอีกเลย ถามว่าไม่เสียดายหรอ เสียดายมาก เราอยากทำที่นี่มาก เหมือนชีวิตกำลังจะดีอยู่แล้ว แต่มันต้องมาพังเพราะเรื่องนี้อ่ะ
รีวิว....การทำงานที่ บริษัท....ซอฟต์....จำกัด
แต่แล้ววันนึงทุกอย่างมันก็พลิกผลันไป ต้องเล่าก่อนว่า helpdesk ที่นี่จะมีทั้งหมด 5 skill ซึ่งเรามีอยู่ 3 skill แล้วขาดอีก 2 skill ก็ถือว่าครบแล้ว เพราะยังเทรนไม่เสร็จ ยังอยู่ในช่วงเทรน ซึ่งใน 5 skill นี้ ที่สำคัญเลยจะเป็น skill เกี่ยวกับ pos ซึ่งเทรนมาได้นิดนึง ช่วงบ่ายหัวหน้าก็มาบอกว่า เดี๋ยวไปช่วยงานฝั่ง call center นะ เพราว่าคนน้อยแล้วช่วงนี้สายเข้ามาเยอะมาก sla ฝั่ง call center ตก ในใจก็คิดว่าทำไมต้องเป็นเราอ่ะ แต่ก็ทำตามไปนั่นแหละ พอไปเรียนงานฝั่ง call center บอกรายละเอียดแค่ว่า ทำตรงนี้ๆ ค้นหาตรงนี้ๆ เช็คข้อมูลตรงนี้ แล้วโทรหาลูกค้าถามข้อมูลนะ ในใจก็แบบเอาและไม่มีทักษะกับการคุยกับลูกค้ามาก่อนเลย จะทำได้มั้ย คือตอนนั้นก็กดดันระดับนึงแล้ว พอใกล้เลิกงาน กลับมาฝั่ง helpdesk เรากลับมาแจ้งพี่ซุป ว่าไปอยู่ฝั่งนั้นไปทำอะไร พี่ซุปก็ตกใจนิดนึง ทำไมเอาเราไปคุยกับลูกค้า แล้วต้องโดนบังคับทำ OT ทุกวันวันละ 2 ชม. เราก็เริ่มไม่โอเคเข้าไปใหญ่ คือมันหนักนะทำทุกวันเลยอ่ะ ไม่ได้อยากได้เงินขนาดนั้นอ่ะ หลังจากนั้นพี่ซุปก็ไปคุยกับซุปอีกคนนึง ให้เราลองไปทำก่อน สักครึ่งวัน พี่ก็รู้แหละว่าเราไม่ได้อยากทำหรอก ไม่ได้อยากไปพี่เข้าใจ หากไปลองแล้วไม่ไหว มาคุยกัน
เช้าวันถัดไปนี่แหละของจริง เข้าไปฝั่ง call center ปุ๊ป พี่ฝั่ง call ก็ส่งงานมาในไฟล์ excel มีรายชื่อ ticket 300 กว่า ticket ไม่บอกว่าให้ทำอะไร แล้วคือเค้าต้องรับสายตลอด ถามมากก็ไม่ค่อยได้ เคว้งเลยอ่ะ แบบกดดัน ไม่รู้ต้องเริ่มจากตรงไหน มือสั่น แบบเครียดอ่ะ จนแบบเราไม่ไหวจริงๆอ่ะ เลยออกไปเข้าห้องน้ำแล้วไปร้องไห้ ก็เลยเรียกพี่เค้ามาคุย จังหวะนั้นเหมือนเค้าก็รู้แล้วว่าเราไม่โอเค คือพี่เค้ายังไม่ทันถาม น้ำตามันไหลออกมาเอง พี่เค้าก็เลยไปเรียกหัวหน้าฝั่ง helpdesk มาคุยกับเรา เราก็ขอนะ ขอกลับมาฝั่ง helpdesk ได้มั้ย พี่เค้าก็ถามเหตุผลว่าทำไม เราก็บอกไปอ่ะหนูได้รับไฟล์ excel มา แล้วหนูต้องทำยังไงต่อ หนูเริ่มไม่ถูก ไม่มีใครอธิบายอะไรให้ฟัง หนูไม่อยากทำแล้ว ขอกลับไปทีมเดิมได้มั้ย หัวหน้าแจ้งว่าเรายังไงรู้มั้ย ตอนนี้ทาง call center คนน้อยแล้วสายเยอะ เดี๋ยวพี่ให้คนทำสคริปเวลาพูดกับลูกค้า ในสิ่งที่ต้องถามให้ พี่ก็ลืมไปว่าเราไม่มีทักษะการคุยกับลูกค้า แต่ยังไงเราก็ต้องไปทำนะ เพราะเรายังใหม่ เราก็ถามนะแล้วทำไมต้องเป็นเราที่ต้องไป หัวหน้าแจ้งว่าเราไม่มี skill pos ไปทำฝั่ง call มันไม่มีผลกระทบกับทีม helpdesk แต่ถ้าพี่เอาคนที่เค้าเป็น skill pos ไป มันมีผลกระทบกับทีม helpdesk แล้วเราบริษัทเดียวกันก็ต้องช่วยเหลือกัน ในหัวเราเราเข้าใจนะว่าบริษัทเดียวกันต้องช่วยกัน แต่ไม่เข้าใจแค่เราไม่มี skill pos เราไม่มีผลกระทบเราเลยต้องไป คือแบบน้ำตาคลอตลอด คิดอยู่ในใจเราไม่สำคัญกับทีมขนาดนั้นเลยหรอ ที่ส่งเราไปเพราะเราไม่มีประโยชน์หรอ เราโกรธ เราเสียใจกับคำพูดหัวหน้าเรามากอ่ะ หลังจากนั้นเราเก็บของกลับบ้านเลย เราไม่รู้หรอกว่าเพราะคำพูดแค่นี้มันสำคัญหรือเปล่า แต่มำหรับเรามันสำคัญนะ ก่อนจะพูดอะไรเราคิดเราไตร่ตรอง เราคิดถึงใจคนฟังก่อน เพราะคำพูดมันสำคัญ คนพูดอาจไม่ได้รู้สึกแต่คนฟังมันรู้สึก เคยมีครั้งนึงเราดันไปขอความช่วยเหลือจากซุปซึ่งตอนนั้นซุปยุ่งอยู่ แต่เราใหม่อยู่ พี่ซุปแจ้งเราว่าเดี๋ยวไปถามคนอื่นก่อนนะพี่ยุ่ง หลังจากที่พี่ซุปงานเบาลงแล้ว เค้าเดินมาหาเรานะแล้วก็พูดว่าเมื่อเช้าพี่ยุ่งนะ ไม่ได้ตั้งใจจะดุ เดี๋ยวเราหาว่าพี่ดุ คือแบบมันต่างกันมากอ่ะ แล้วหลังจากวันนั้นเราก็ไม่ไปทำงานอีกเลย ถามว่าไม่เสียดายหรอ เสียดายมาก เราอยากทำที่นี่มาก เหมือนชีวิตกำลังจะดีอยู่แล้ว แต่มันต้องมาพังเพราะเรื่องนี้อ่ะ