สวัสดีค่ะนี้เป็นกระทู้เเรกของเรา เราอัดอั้นใจมานานมากตั้งเเต่เราเป็นเด็ก บางครั้งเราเคยคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า เรื่องมีอยู่ว่าครอบครัวเรามีลูกสองคนนะคะ มีพี่ชาย เเละเราเป็นน้อง เรารู้สึกน้อยใจแม่ตัวเองทุกครั้งที่ไม่เคยตามใจเราเหมือนพี่ชายเราบ้าง
ตั้งเเต่เด็กพี่ชายเราเกิดมาทางพ่อกะแม่เราก็เลี้ยงเค้าคือเค้ามีชีวิตที่อบอุ่นกว่าเราเหมือนเค้าไม่ขาด พอเราเกิดมาเราก็ได้อยู่กับยายกับตาตั้งเเต่เด็กจนเราเรียกท่านเป็นพ่อแม่ เราอยู่กับตายายตลอดไม่เคยได้อยู่กับพ่อแม่เลย เราแอบอิจฉาพี่ตัวเองนะที่ได้อยู่กับพ่อแม่ แต่ก็คงทำได้เเค่อิจฉาเเหละเพราะทำไรไม่ได้อยู่เเล้ว บางครั้งที่เรากับพี่ทะเลาะกันแม่เราก้อเคยว่าเราว่าเราอิจฉาพี่ตัวเอง (ใช่เราอิจฉา อิจฉาที่คุณไม่เคยเข้าใจว่าเด็กคนนี้ต้องการอะไร) ตอนพี่เราอยู่ป.4 แม่เราย้ายพี่มาอยู่กับเรา มาเรียนกับเราจนพี่เราจบป.6 พี่ก็ไปเรียนอยู่ กทม.กับพ่อแม่ พี่เราเรียนม.1 ได้โทรศัพท์ได้โน๊ตบุ๊ค( เราเข้าใจว่าจำเป็นต้องใช้เรื่องนี้เราไม่ได้อิจฉานะ) แต่พอเราขึ้นม.1เราก็ยังอยู่กับตายายเราไม่ได้ไป กทม.เหมือนพี่ เราก็ไม่น้อยใจนะเพราะเราอยากอยู่กับตายาย
เราเรียนม.2เราเลยขอโทรศัพ1 เครื่อง แม่ก็ซื้อให้เราพอเราขึ้นม.3 เราขอโน๊ตบุ๊คเครื่องนึงแต่แม่กับไม่ซื้อให้เพราะแม่บอกว่ายังไม่จำเป็น เราก็เลยบอกว่างั้นไม่เอาเเล้วก็ได้ เราบอกแม่ว่าถ้าขึ้นม.4เเล้วซื้อให้นะแต่ท่านก็ไม่พูดอะไร
พอเราขึ้นม.4 เราขอโน๊ตบุ๊คท่านก็ไม่ซื้อให้เหมือนเดิม ท่านบอกมีร้านเนตก็ไปทำรายงานอยู่นั้น (เราอยากจะบอกว่าร้านเนตนะห่างจากบ้านเรา 5 กิโลเมตร) พอท่านไม่ซื้อให้ เราก็น้อยใจนะ แต่กลับซื้อคอมให้พี่ชายเราเเทน เราเคยขอแม่ซื้อมอไซให้เราขับไป รร.เเต่แม่ก็ไม่ซื้อให้บอกไร้สาระ
เเต่พอพี่เราขอเอ็มสเเลสแม่ก็ออกให้ ดาวให้จนหมดอะ คือเราน้อยใจมากของมากที่สุด บางครั้งเรานอนร้องไห้คนเดียว
มีครั้งนึงเราประกดนางนพมาศได้ที่2 ได้เงิน 4000 เราขอซื้อโทรศัพท์ใหม่ราคา 8990บาท เราเอาเงิน4000ที่เราได้จ่าย ที่เหลือแม่เราออกให้ แต่พอพี่เรารู้ว่าเราได้โทรศัพท์ใหม่ พี่ก้ออยากได้ละแม่ก็ซื้อให้เครื่องราคาเกือบหมื่นอะ ทั้งๆที่โทรศัพท์ของเรา เราก็เอาตังค์เราจ่ายด้วย แต่ทำไมของพี่ไม่ได้ออกสักบาท (เห้อเราว่ามันไม่แฟรอะ)
จนตอนนี้เราจบม.6เเล้วนะ เรามาเรียนที่ กทม.อยู่กับพ่อแม่ แต่ท่านไม่ให้เราอยู่หอ เราเคยขอท่านว่าอยากอยู่หอ แต่แม่บอกว่าถ้าอยากอยู่หอก็หาเงินจ่ายเอง เเละก็จะไม่ให้เงินใช้ด้วย ที่เราอยากอยู่หอเพราะว่าบ้านมันเเคบคนอยู่8กว่าคน แล้วเราก็ได้นอนพื้นตลอดเลย เราไม่ได้นอนบนที่นอนมันปวดหลังเราไม่อยากนอนพื้น
เรารู้สึกอึดอัดที่อยู่กับพ่อแม่ เรารุ้เลยว่าแม่อยากได้ลูกชายแม่ไม่อยากได้ลูกสาว (แต่ก็ช่างมันเถอะ)😭
ใครเคยคิดน้อยใจครอบครัวตัวเองบ้างคะ :(
ตั้งเเต่เด็กพี่ชายเราเกิดมาทางพ่อกะแม่เราก็เลี้ยงเค้าคือเค้ามีชีวิตที่อบอุ่นกว่าเราเหมือนเค้าไม่ขาด พอเราเกิดมาเราก็ได้อยู่กับยายกับตาตั้งเเต่เด็กจนเราเรียกท่านเป็นพ่อแม่ เราอยู่กับตายายตลอดไม่เคยได้อยู่กับพ่อแม่เลย เราแอบอิจฉาพี่ตัวเองนะที่ได้อยู่กับพ่อแม่ แต่ก็คงทำได้เเค่อิจฉาเเหละเพราะทำไรไม่ได้อยู่เเล้ว บางครั้งที่เรากับพี่ทะเลาะกันแม่เราก้อเคยว่าเราว่าเราอิจฉาพี่ตัวเอง (ใช่เราอิจฉา อิจฉาที่คุณไม่เคยเข้าใจว่าเด็กคนนี้ต้องการอะไร) ตอนพี่เราอยู่ป.4 แม่เราย้ายพี่มาอยู่กับเรา มาเรียนกับเราจนพี่เราจบป.6 พี่ก็ไปเรียนอยู่ กทม.กับพ่อแม่ พี่เราเรียนม.1 ได้โทรศัพท์ได้โน๊ตบุ๊ค( เราเข้าใจว่าจำเป็นต้องใช้เรื่องนี้เราไม่ได้อิจฉานะ) แต่พอเราขึ้นม.1เราก็ยังอยู่กับตายายเราไม่ได้ไป กทม.เหมือนพี่ เราก็ไม่น้อยใจนะเพราะเราอยากอยู่กับตายาย
เราเรียนม.2เราเลยขอโทรศัพ1 เครื่อง แม่ก็ซื้อให้เราพอเราขึ้นม.3 เราขอโน๊ตบุ๊คเครื่องนึงแต่แม่กับไม่ซื้อให้เพราะแม่บอกว่ายังไม่จำเป็น เราก็เลยบอกว่างั้นไม่เอาเเล้วก็ได้ เราบอกแม่ว่าถ้าขึ้นม.4เเล้วซื้อให้นะแต่ท่านก็ไม่พูดอะไร
พอเราขึ้นม.4 เราขอโน๊ตบุ๊คท่านก็ไม่ซื้อให้เหมือนเดิม ท่านบอกมีร้านเนตก็ไปทำรายงานอยู่นั้น (เราอยากจะบอกว่าร้านเนตนะห่างจากบ้านเรา 5 กิโลเมตร) พอท่านไม่ซื้อให้ เราก็น้อยใจนะ แต่กลับซื้อคอมให้พี่ชายเราเเทน เราเคยขอแม่ซื้อมอไซให้เราขับไป รร.เเต่แม่ก็ไม่ซื้อให้บอกไร้สาระ
เเต่พอพี่เราขอเอ็มสเเลสแม่ก็ออกให้ ดาวให้จนหมดอะ คือเราน้อยใจมากของมากที่สุด บางครั้งเรานอนร้องไห้คนเดียว
มีครั้งนึงเราประกดนางนพมาศได้ที่2 ได้เงิน 4000 เราขอซื้อโทรศัพท์ใหม่ราคา 8990บาท เราเอาเงิน4000ที่เราได้จ่าย ที่เหลือแม่เราออกให้ แต่พอพี่เรารู้ว่าเราได้โทรศัพท์ใหม่ พี่ก้ออยากได้ละแม่ก็ซื้อให้เครื่องราคาเกือบหมื่นอะ ทั้งๆที่โทรศัพท์ของเรา เราก็เอาตังค์เราจ่ายด้วย แต่ทำไมของพี่ไม่ได้ออกสักบาท (เห้อเราว่ามันไม่แฟรอะ)
จนตอนนี้เราจบม.6เเล้วนะ เรามาเรียนที่ กทม.อยู่กับพ่อแม่ แต่ท่านไม่ให้เราอยู่หอ เราเคยขอท่านว่าอยากอยู่หอ แต่แม่บอกว่าถ้าอยากอยู่หอก็หาเงินจ่ายเอง เเละก็จะไม่ให้เงินใช้ด้วย ที่เราอยากอยู่หอเพราะว่าบ้านมันเเคบคนอยู่8กว่าคน แล้วเราก็ได้นอนพื้นตลอดเลย เราไม่ได้นอนบนที่นอนมันปวดหลังเราไม่อยากนอนพื้น
เรารู้สึกอึดอัดที่อยู่กับพ่อแม่ เรารุ้เลยว่าแม่อยากได้ลูกชายแม่ไม่อยากได้ลูกสาว (แต่ก็ช่างมันเถอะ)😭