เอาชื่อเจน นะคะ พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เรา2ขวบ เราอยู่กับญาติที่ไม่ค่อยรักเราเท่าไหร่ ทั้งตีทั้งทุบจนถึงเลือดถึงเนื้อ ใช้เราเหมือนทาสโดยเขาบอกว่าถ้าจะอยู่ด้วยต้องทำเป็นทุกอย่างเพราะแม่เราไม่ส่งเงินเลี้ยงดู เราเก็บผักขายที่ตลาดใกล้บ้านตั้งแต่ป.1 ไปทำนาทำไร่ หักข้าวโพด เกี่ยวข้าว ขนมเราแทบไม่ได้กินเลยค่ะ ไปโรงเรียนวันละบาทไว้ฝากครู พอขึ้นม.1เป็นครั้งแรกที่เราเจอแม่เราไปอยู่กับแม่3ปี แม่เราทำกับเราเหมือนไม่ใช่ลูก นานๆแม่จะกลับบ้านไม่ทิ้งเงินอะไรให้เรา เราต้องดิ้นรนอย่างหนักเพื่อหาข้าวกินในเมือง เราเริ่มรับจ้างตอนม.3 ที่ร้านขายของชำ เราเริ่มมีเงิน แต่แม่เรากลับแย่ลงทั้งเล่นยาและอื่นๆที่ไม่ดี เราทุกใจมาก เกิดมาเราไม่เคยขออะไรท่านเลยจนถึงม.6 กำลังจะเข้ามหาลัย เราขอโทรศัพท์เครื่องใหม่ เพราะเราใช้เครื่องเดิมที่เก็บเงินซื้อเองมาหลายปีแล้ว มันกระตุกจนทำอะไรไม่ได้ เราตั้งใจจะไว้ติดตามข่าวสารเรื่องมหาลัย แต่เขากลับด่าว่าเรา ไม่ให้เราเรียน เราควรทำยังไงดีคะ เราเก็บเงินแล้ว เราบอกจะขยันกว่าเดิมจะไม่ขออะไรเขาเลย ขอแค่ทรศ.เครื่องเดียวเราจะใช้อย่างคุ้มค่า เราไม่รู้จะทำยังไงกับแม่ดี อยากให้แม่เข้าใจและสนับสนุนเราบ้าง เราทำดีทุกอย่างตั้งแต่เด็กเราผิดพลาดไปตรงไหนคะ เราไม่เที่ยวไม่เกเร ไม่ออกจากบ้านเลย ออกก็แค่ไปทำงาน เราอยากให้แม่รักเรา เราอิจฉาเพื่อนที่แม่กอดอม่หอมมากค่ะ สุขภาพจิตเราค่อนข้างแย่มากค่ะ