สวัสดีค่ะหนูอายุ16ปีเเละนี่กระทู้เเรกของหนู ถ้าผิดพลาดยังไงก็ขออภัยนะคะ
  คือหนูเป็นคนที่เงียบเเบบพูดไม่เก่งค่ะ
เเล้วถ้ายิ่งอยู่กับคนที่ไม่รู้จักจะยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่เเต่ถ้าอยู่กับเพื่อนจะเป็นคนที่เส้นตื้นมากๆคนนึงเลยค่ะ อยู่กับเพื่อนๆเเล้วมีความสุขมากๆเเต่บางเวลาก็รู้สึกน้อยใจว่าเเบบไปกินข้าวก็ไม่ชวน ชอบมาตึงใส่ เเละเห็นหนูเป็นเพื่อนเมื่อหนูมีประโยชน์เเต่พอหนูไม่มีค่าเขาก็กลับไปหาคนที่เขาเคยมาพูดกับหนูว่าคนคนนั้นไม่ดีอย่างงั้นไม่ดีอย่างงี้ เเต่หนูมีเพื่อนคนนึงที่หนูไว้ใจมากๆเเละคนคนนี้ที่คอยช่วยเหลือหนู
ปลอบหนูเวลาหนูร้องไห้ ชอบเล่นมุข5บาท10บาท😂
  เเต่เวลาที่หนูอยู่บ้านหนูจะชอบคิดมากคิดไปเองคิดนู้นคิดนี่ บางทีก็มีปัญหากับน้าเเล้วหนูก็จะเก็บคำพูดต่างๆนาๆของน้ามาคิดว่าเเบบเราไม่ใช่ลูกเขาหนิ เรามันคนนอก
หนูรู้สึกน้อยใจเเม่มากๆที่ให้หนูมาอยู่กับครอบครัวของน้า(หนูไม่ได้อยู่กับเเม่มา8ปีจะ9ปีเเล้วค่ะเเต่เเม่ก็ยังโทรมาหาอยู่บ้าง)
เหมือนหนูมีโลก2ใบ
ใบที่1ช่วงเวลาที่หนูอยู่ที่โรงเรียย
ใบที่2ช่วงเวลาที่อยู่ที่บ้าน
เเละยิ่งถ้ามีคนมาพูดอะไรกระทบจิตใจนิดหน่อยก็เก็บมาคิดมากเเล้วพอหาทางออกไม่ได้ก็นั่งร้องไห้คนเดียวเเละพอหนูหยุดร้องไห้ไม่ได้หนูก็เริ่มทำร้ายตัวเองช่วงเเรกเป็นการตบหรือตีตัวเอง เเต่หลังๆมานี้หนูเริ่มใช้ของมีคมไม่ว่าจะเป็นคัทเตอร์ เศษเเก้ว เศษกระจกที่หนูทำให้มันเเตก ที่หนูทำเเบบนี้มันทำให้หนูสบายใจทำให้หยุดคิดเรื่องต่างๆที่เคยคิดมา เเละมันทำให้หนูหยุดร้องไห้ได้ในเวลาที่หนูอยู่คนเดียว
...
หนูอยากรู้ว่าหนูต้องทำยังไงถึงจะหยุดอะไรแบบนี้ได้ หนูไม่กล้าที่จะปรึกษาใครเลยเเม้กระทั่งเพื่อนที่หนูไว้ใจเค้าหนูยังไม่กล้าที่จะเล่าให้เขาฟัง
...
หนูต้องทำยังไงดีคะ