=========================================================================================================

ตอนที่ 41 : อิไอ    

.        

 

ขณะที่จักรพรรดิ ปรีกำลังพุ่งเข้าหาขลุ่ยพิฆาต โจ จู่ ๆ โปรเฟสเซอร์ แจ็คกลับตะโกนห้ามขึ้นมา ปรีเองก็เชื่อฟังหยุดเคลื่อนไหว พูดขึ้นว่า

.

“มีอะไรแจ็ค ทำไมถึงห้ามฉัน?”

.

“นายชะล่าใจเกินไปแล้ว..” แจ็คบอก “ถ้านายเข้าไปตอนนี้ นายอาจจะแพ้”

.

“เพราะอะไร?”

.

“นี่นายไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ?”

.

“หือ?” แล้วปรีก็หันมองไปทางโจ เพื่อนเก่าผู้มาเยือนของเขา

.

ขลุ่ยพิฆาต โจยังคงตั้งท่าในลักษณะเดิม ขลุ่ยยังอยู่ในสายเข็มขัดทางด้านซ้าย มือข้างขวาจับที่ปลายขลุ่ย

.

พอปรีคิดคำนวณอย่างถี่ถ้วนจึงได้รู้ว่าเหตุใดแจ็คถึงต้องห้ามตนเองไว้

.

“โจ นายใช้วิชาดาบหรือ?”

.

โจไม่ได้ตอบ สายตายังจับจ้องมองปรีทั้งที่อยู่ในท่านั้น

.

เหตุที่ปรีบอกว่าโจใช้วิชาดาบ เพราะว่าตอนนี้เขาได้ตั้งท่าคล้ายกับวิชาดาบอย่างหนึ่งเลยทีเดียว

.

เหมือนกับหนึ่งในวิชาดาบขั้นสูงของญี่ปุ่น

.

แต่ขณะที่ปรีมัวพิจารณาหยุดพุ่งเข้าไปนั้น โจกลับสืบเท้าก้าวเข้ามาหาเอง

.

หนุ่มผมหยิกไม่ทันล่วงรู้ รังสีสังหารแผ่ขยายเข้าใส่พร้อมด้วยการซัดขลุ่ยฟันออกมาจากสายเข็มขัดอย่างรวดเร็ว

.

ยังดีที่ปฏิกิริยาตอบสนองและขณิกสมาธิของปรียังยอดเยี่ยม สามารถถีบตัวถอยไปได้อย่างเฉียดฉิว ขลุ่ยจึงพลาดเป้า แล้วถูกชักกลับมาอยู่ที่สายเข็มขัดตามเดิม

.

"หู่.. เกือบไป” ปรีพูดพลางขยับตัวถอยห่างโจอีก

.

โจไม่ได้ติดตาม เพียงจ้องดูเท่านั้น

.

“ใช่จริง ๆ ด้วย” โปรเฟสเซอร์ แจ็คที่ยืนอยู่ด้านข้างผนังโรงยิมพูดขึ้น “..อิไอ”

.

“อะไร..” อัจฉริยะที่สอง แอลผู้นั่งรถเข็นอยู่พูดขึ้นบ้าง เขาอยู่ข้าง ๆ แจ็ค “นายว่าอะไรนะ?”

.

“อิไอ”

.

แอลจ้องหน้าเพื่อนใส่แว่น “นายหมายความว่าที่โจใช้เมื่อกี้คือ อิไอเหรอ?”

.

แจ็คพยักหน้ารับ “ไม่น่าเป็นอย่างอื่น เพราะลักษณะการจรดดาบ ท่าทางต่าง ๆ ดูเป็นอิไออย่างมาก”

.

แน่นอนว่าการพูดคุยกันของแจ็คกับแอลโจก็ได้ยินบ้าง เขาจึงพูดขึ้นมาว่า

.

“ใช่แล้ว นี่คือ วิชาอิไอ”

.

“อิไอ” ปรีทวนคำ “มันเป็นวิชาดาบขั้นสูงของญี่ปุ่นเลยนะ”

.

“ก็นั่นแหละ พอดีฉันได้เรียนมาจากคนญี่ปุ่นโดยตรง”

.

“อ่ะ.. โดยตรงอีกแล้ว” ปรีทำหน้ากวน

.

ที่แท้แล้ว การโจมตีเมื่อครู่ของโจก็คือ วิชาอิไอ วิชาดาบขั้นสูงของญี่ปุ่นนั่นเอง

.

อิไอ คือ วิชาดาบที่ใช้การเก็บดาบไว้ในฝักแล้วชักออกมาฟาดฟันคู่ต่อสู้ในพริบตา การชักดาบและฟันจะเกิดขึ้นในจังหวะเดียวกัน ทำให้สามารถฟันด้วยความเร็วที่คาดไม่ถึง โดยโจนั้นได้ใช้ขลุ่ยแทนดาบในการฟัน

.

และที่แจ็คล่วงรู้ก่อนก็เพราะในช่วงที่เขาต่อสู้กับโจมีอยู่ครั้งหนึ่งที่โจใช้ออกมา เพื่อตัดเชือกที่เหนียวขาดยากของแจ็ค ทำให้พอเห็นอีกครั้งเขาก็รู้ เลยตะโกนเตือนปรีให้ถอยห่างจากระยะดาบเอาไว้

.

“นายนี่มีวิชาร้ายกาจเยอะนะ” ปรีพูดขึ้นต่อ

.

“ก็นิดหน่อย ...พอดีฉันรู้จักคนหลากหลาย”

.

“แต่ทุกวิชามันเป็นวิชาที่ไม่มีสอนหรือฝึกในไทย นายไปเรียนจากคนพวกนั้นได้ไง”

.

“ก็ไม่มีอะไร พอดีเจอกัน เค้าก็สอนให้” โจตอบ

.

“อือ.. แล้วไปเจอกับคนพวกนั้นได้ยังไง?”

.

โจไม่ตอบทันที เอามือแตะไปที่ลำขลุ่ยที่เสียบอยู่ ค่อยพูดขึ้นมาว่า

.

“ก็เพราะนี่แหละ”

.

“ขลุ่ยหรือ?”

.

โจพยักหน้ารับ “ก็ขลุ่ยนั่นแหละ ถ้าจะพูดให้ถูกมันก็คือดนตรี เพราะว่าดนตรีมันเป็นภาษาสากล แม้พวกเขาไม่รู้จักฉันมาก่อน แต่ถ้าในใจมีดนตรี เราก็สื่อสารกันได้ ถึงจะคนละเชื้อชาติ คนละภาษาก็ตาม”

.

อย่างที่โจกล่าว ดนตรีคือ ภาษาสากล ด้วยเหตุนี้ทำให้เขาได้รู้จักผู้คน และเรียนรู้วิชาต่อสู้เหล่านั้น

.

โจมักเป่าขลุ่ยเล่นตามสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งพอผู้คนผู้มีเสียงดนตรีอยู่ในหัวใจได้ยินก็ชื่นชอบ เพราะฝีมือเป่าขลุ่ยของโจก็ไม่ธรรมดา เป่าได้ไพเราะเพราะพริ้ง ทำให้คนเหล่านั้นอยากตอบแทนที่โจได้ทำให้พวกเขามีความสุขจากเสียงดนตรี

.

ซึ่งถึงแม้บางคนจะเป็นคนชาติอื่นพูดจาภาษาอื่น แต่เขาก็เข้าใจในสิ่งที่โจสื่อออกมา พวกเขายึดถือ ดนตรีเป็นภาษาสากล แม้ไม่มีคำร้อง ท่วงทำนองก็สื่อสารกันเข้าใจได้อย่างดี ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด

.

ดังนั้น พอมีบางคนที่พอมีวิชาติดตัวจึงได้สอบวิชาเหล่านั้นตอบแทนโจ เขาถึงได้วิชาที่ไม่มีการสอนในไทยติดตัวมา

.

“นายนี่... ร้ายกาจจริง ๆ” ปรีพูดอย่างชื่นชม “ฉันเชื่อว่าที่นายต้องมาต่อสู้กับฉัน และทำตามคำสั่งราชันบูรพา คงต้องมีเหตุจำเป็นแน่”

.

โจนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ค่อยพูดตอบว่า “เอาเถอะ เรามาสู้กันต่อ จะได้รู้ผลซะที”

.

ว่าแล้วโจก็ย่อตัวจรดอยู่ในท่าเตรียมชักอาวุธแบบวิชาอิไอต่อ

.

.

(มีต่อครับ)