ตําราดาบมีไว้พึงระลึก
ยามนึกคึกหยิบมาฟันหลายหน
ยามมีภัยหยิบจ่อที่ตัวคน
ยามรู้ตนหยิบวางพึงระวัง


ดาบมีคมพลาดพลั้งระวังบาด
ไม่อยากขาดอยากครบควรฝึกฝน
ฝึกสําเร็จวิชาภูมิใจตน
ค่าของคนอยู่ที่ได้ฝึกมา


ปัจจุบันสิ่งเดิมก็กลับเปลี่ยน
ถึงเป็นเซียนในดาบเก่งนักหนา
ถึงจะเก่งชั้นครูรู้วิชา
อนิจจาสู้ไปแพ้ลูกปืน


หมุนควงไวผ่านตัวทะลุผิว
เซียนดาบปลิวหลุดมือไม่อาจฝืน
ร่างทั้งร่างสั่นกลัวเสียงยิงปืน
ร่างคืนดินลืมเลือนที่ฝึกมา