สวัสดีค่ะวันนี้มีเรื่องอยากจะมาแชร์เนื่องจากไม่รู้จะไประบายที่ไหน....
ต้องบอกก่อนนะคะว่าทุกคำที่ลงไปเป็นความจริงค่ะ.
คือเราคบหากับผู้ชายคนหนึ่ง จากการที่เพื่อนของเขาแนะนำให้เราได้รู้จักเขา..คือเป็นการให้ไลน์มาเฉยๆ (จะเรียกว่าแนะนำได้ไหมตลกตัวเอง) ต้องบอกก่อนนะว่าไม่มีรูปเขาให้ดูเลยเราก็คุยกับเขาเฉยเลยคุยไปเดือนกว่าโดยที่ไม่เคยเฟสไทม์มีแต่โทรไลน์หากัน รู้แค่ข้อมูลบางส่วน ว่าเขาชื่ออะไรอายุเท่าไหร่อยู่ที่ไหน ก็รู้ว่าเขาชื่อ***อายุเกือบ40 ทำงานขุดเจาะน้ำมัน
ซึ่งตอนนั้นเขาอยู่ต่างประเทศไงทำให้เราก็คุยกับเขาอย่างนี้มาได้เดือนกว่า (เราก็บ้าคุยกับใครไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้ารูปก็ไม่ยอมส่งให้ดู) ต้องบอกว่าเราอายุเพียงแค่20นะ แต่เราไม่สนเรื่องอายุหรอก จนกระทั่งเขากลับมาเราก็เจอกัน ด้วยความที่เราก็ตื่นเต้นจินตนาการเยอะอะ พอได้เจอก็บอกกับตัวเอง"จินตนาการสูงเกินไปนะ ฮ่าๆๆๆ พี่เขาก็ดูดีแหละ"...เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมาก แต่ก็ต้องห่างกันบ่อยมากเช่นกันเพราะพี่เขาต้องบินไปทำงานต่างประเทศ บางครั้งกลับมาไม่ถึงอาทิตย์ไปอีกแล้ว ฉันนี่หงอยเลย.... เอาจริงๆแรกๆเราเองก็ไม่ได้มีใจไรมาก แต่พออยู่ไปเออมันจริงเหมือนที่มีคนบอกว่า "อยู่ๆไปก็รักกันเอง" เราจะไม่ค่อยคุยกันมากมายหรอกเวลาห่างกันอะ เราเข้าใจเราเองก็มีไรต้องทำเหมือนกัน บางทีไม่คุยกัน3วันแหนะ ฮ่าๆๆ ไม่ต้องตกใจเป็นปกติเลยเรื่องแชทเนี่ย ยิ่งอยู่ด้วยกันไปเราเองก็ยิ่งรู้สึกดีกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะพี่เขาชอบที่เราเป็น หน้าเราพังยับแค่ไหนเขายังชมเสมอ ว่าสวย น่ารัก เราคบกันมาได้ปีกว่าแล้ว ช่วงเดือนมกราคม 2562 เขากลับมาเราเลยชวนเขาไปเที่ยวกัน มันมีอย่างหนึ่งที่เราประทับใจมาก คือเราบอกเขาที่เราอยากมาเที่ยวเพราะแค่อยากมาแช่น้ำในอ่างต่างที่เฉยๆ ไปถึงเราก็แช่แหละ เขาก็ขำใหญ่แล้วบอกว่า"ถ้าจะมาไกลเพื่อแช่แค่นี้ไปโรงแรมแถวบ้านไหม"...เราก็ไม่ตอบสิคะสบายอยู่ ฮ่าๆๆๆ พอเช้ามาเขาตื่นก่อนแล้วเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างไว้ให้พอเราตื่นมา เขาบอกว่า"น้ำเปิดใส่อ่างให้ละนะ" เรานี่ยิ้มอ่อนเลย รู้สึกหลงรักอะ ฮ่าๆๆ เขาก็มี่การเกริ่นๆไว้ว่า"เดี๋ยวพี่กลับมาจากทำงานรอบหน้าไปเที่ยวเวียดนามหรือลาวดี ให้เราเลือกเลยนะ" เราก็คิดๆไว้เป็นเดือนเพราะพี่เขากลับไปทำงานแล้วเขาก็กลับมาช่วงกุมภาฯ ช่วงนั้นเรากลับมาอยู่ขอนแก่นบ้านเราเอง เราเลยยังไม่ได้เจอเขาตอนกลับมา แล้วเราก็ได้ไลน์ไปบอกเขาว่า "ไปเที่ยวลาวกันไหมจะได้ขับรถไปกันสองคนพี่ก็จะได้มารับเราเลยที่ขอนแก่น"
แล้ววันที่23/2/2562 เราก็ถามเขาว่า"สรุปพี่จะไปลาวไหม" เขาก็โทรมาเหมือนบอกว่า"พี่จะไปกับครอบครัวนะแล้วรถมันก็เต็มไม่อยากให้หนูมาเบียด แต่ถ้าอยากมานั่งกระบะปะละ" แหน่ะมีเล่นอีกนะ เราก็บอกไปว่า"งั้นก็เที่ยวกับครอบครัวให้สนุกเอาไว้พี่กลับถึง กทม ค่อยเจอกันก็ได้"
วันที่ 26/2/62 เขาก็ส่งภาพมาว่า
"อยู่เชียงคานข้ามไปลาวพรุ่งนี้" วันถัดไปเราก็ไม่ได้คุยไรกันมากมาย วันที่28/2/62 เขาก็ส่งรูปภาพมาแล้วก็ชวนประมาณว่า "มาไหม"
แต่เวลานั้นก็ 20.35 เราไม่ได้ตอบมัวดูหนังแล้วก็หลับไป
พอเช้าวันถัดมาคือวันที่ 1/3/62 เราก็ยังไม่ได้ตอบ ยุ่งๆอยู่ กว่าจะตอบเวลาก็ 16.44 ตอบไปว่า"ไปได้ที่ไหนละ" .....................ยังไม่ตอบไม่มีแม้แต่การอ่าน เรายังไม่เอะใจเพราะเป็นเรื่องปกติเราไม่ค่อยคุยกันมาก
วันที่2/3/62 เราก็ไม่ได้ทักไป รอเขาตอบ แต่ก็ไม่ตอบกลับมาจากข้อความเมื่อวาน
จนวันที่ 3/3/62 เราก็ส่งสติ๊กเกอร์ไปแบบ hi อะไรประมาณนี้ ก็ไม่ตอบ เราก็ยังไม่ระแคะระคายใจอะไร ตกดึกมาเรานอนเล่นโทรศัพท์ หน้าทีวีที่เปิดข่าวทิ้งไว้ เวลานั้นประมาณ 22.00 โดยประมาณนะคะ ระหว่างเล่นโทรศัพท์ เราได้ยินนามสกุลเขามาจากข่าวเราเลยลุกนั่งดูนึกว่ามีการปล้นกันหรอเพราะยังไม่ทันเห็นหัวข่าว พอภาพถ่ายไปที่พาสปอร์ต ของผู้ตาย....วิ้งที่หูไปเลยพึ่งเข้าใจก็วันนี้ แล้วตายมาได้3วันเราพึ่งรู้ ตอนนั้นโทษทุกอย่างตั้งแต่ตัวเองไปจนถึงสิ่งศักสิทธิ์ วันแรกนอนไม่หลับนอนหน้าทีวีเปิดทีวีไว้ ตี3หมาหอนตามระเบียบ ก็ยังหลับไม่สนิท ต้องสดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตี5เพราะได้ยินชื่อพี่เขาที่อยู่ในทีวี วันแรกน้ำตาไม่ออกพอเข้าวันที่สองเท่านั้นแหละ เป็นสายน้ำ เปิดเฟสเขาวนไปวนมาอ่านข่าวในเว็ปทุกเว็ปย้ำนะคะทุกเว็ป จนหารูปที่ไม่เซนเซอร์ได้ พอได้เห็นก็มั่นใจเขาแน่ๆ แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่าฝันอยู่ ไม่ใช่ความจริงจนกระทั่งได้ไปร่วมสวดศพที่ สมุทรปราการ คืนสุดท้าย ไม่รู้เราคิดไปเองไหมหรือเรา ปรุงแต่ง แต่เรารู้ได้ว่าเขายิ้มให้เราทั้งที่เรานั่งพนมมือกลั้นน้ำตา เรารอจนคนกลับเกือบหมดไปนั่งหน้าโลง ยังถามว่าข้างหน้าใช่เขาหรอ พอเรากลับจากงานศพ เราบอกน้องของเราที่ไปด้วยว่า "พรุ่งนี้กลับขอนแก่นกัน" โดยที่เราไม่ได้ไปร่วมงานฌาปนกิจเลย ใช่ว่าเราทนไม่ได้นะ แต่อยากจะหนีออกจากที่นั่นให้ไว เหมือนหนีปัญหาใช่ไหมละ ใช่ค่ะ เราหนี เราก็คิดว่าพี่เขาคงไม่อยากให้อยู่พี่เขารู้ว่าเราร้องไห้ง่ายมากอะไรกระทบนิดหน่อยก็ร้อง เราเลยตัดสินใจแบบนั้นไป จริงๆเราอยากบอกลาแบบพูดกันมากกว่านะไม่ใช่ให้เราพูดฝ่ายเดียวเรากลับมาเราก็หมกมุ่นอยู่กับการที่อยากจะมองเห็นพี่เขาและจะบอกว่าดูคนอวดผีเยอะมากด้วยความอยากเข้าให้ถึงสิ่งที่มองไม่เห็นไง และเราก็ส่งข้อความไปหาทุกวันหวังแค่ว่าวันนึงเขาจะตอบ มีแอบโทรหาเผื่อเขาจะรับ จะรับได้ไงเนาะ
ล่าสุดเมื่อคืนก็ฝันถึงพี่เขาเป็นครั้งแรก....เราเห็นพี่เขาเราก็ดีใจกอดปกติ เหมือนว่าเป็นความจริง แล้วจู่ๆพี่เขาก็บอกว่า"ไม่ต้องเข้ามานะ พี่เหนื่อยแล้ว" ตื่นมาเราเลยคิด.....ไม่ค่อยเข้าใจกับประโยคนั้นสะเท่าไหร่ คิดแค่ว่าเขาคงไม่อยากให้เราทำไรแบบนั้น พี่เขาคงจะไปแล้วคงอยากให้ปล่อยวาง เราก็ทำได้แค่เลิกตามหาวิธีเจอเขา อยู่กับปัจจุบัน..................
(ขอลงรูปเพิ่มเติมนะคะบางคนอาจจะคิดว่าไม่จริง)
{ถ้ากำลังสงสัยว่าเรื่องนี้ใช่ข่าวครอบครัวตกเหวที่ลาวไหม...ใช่ค่ะ}
[สิ่งสุดท้ายที่จะบอกก็คือ รักพี่นะ ขอให้เราโคจรมาเจอกันสักวันหนึ่ง พี่อยู่ในใจเสมอไป ลาก่อนค่ะ]
แฟนจากไป.....โดยไม่มีคำบอกลา (ครอบครัวตกเหวที่ลาว)
ต้องบอกก่อนนะคะว่าทุกคำที่ลงไปเป็นความจริงค่ะ.
คือเราคบหากับผู้ชายคนหนึ่ง จากการที่เพื่อนของเขาแนะนำให้เราได้รู้จักเขา..คือเป็นการให้ไลน์มาเฉยๆ (จะเรียกว่าแนะนำได้ไหมตลกตัวเอง) ต้องบอกก่อนนะว่าไม่มีรูปเขาให้ดูเลยเราก็คุยกับเขาเฉยเลยคุยไปเดือนกว่าโดยที่ไม่เคยเฟสไทม์มีแต่โทรไลน์หากัน รู้แค่ข้อมูลบางส่วน ว่าเขาชื่ออะไรอายุเท่าไหร่อยู่ที่ไหน ก็รู้ว่าเขาชื่อ***อายุเกือบ40 ทำงานขุดเจาะน้ำมัน
ซึ่งตอนนั้นเขาอยู่ต่างประเทศไงทำให้เราก็คุยกับเขาอย่างนี้มาได้เดือนกว่า (เราก็บ้าคุยกับใครไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้ารูปก็ไม่ยอมส่งให้ดู) ต้องบอกว่าเราอายุเพียงแค่20นะ แต่เราไม่สนเรื่องอายุหรอก จนกระทั่งเขากลับมาเราก็เจอกัน ด้วยความที่เราก็ตื่นเต้นจินตนาการเยอะอะ พอได้เจอก็บอกกับตัวเอง"จินตนาการสูงเกินไปนะ ฮ่าๆๆๆ พี่เขาก็ดูดีแหละ"...เราไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมาก แต่ก็ต้องห่างกันบ่อยมากเช่นกันเพราะพี่เขาต้องบินไปทำงานต่างประเทศ บางครั้งกลับมาไม่ถึงอาทิตย์ไปอีกแล้ว ฉันนี่หงอยเลย.... เอาจริงๆแรกๆเราเองก็ไม่ได้มีใจไรมาก แต่พออยู่ไปเออมันจริงเหมือนที่มีคนบอกว่า "อยู่ๆไปก็รักกันเอง" เราจะไม่ค่อยคุยกันมากมายหรอกเวลาห่างกันอะ เราเข้าใจเราเองก็มีไรต้องทำเหมือนกัน บางทีไม่คุยกัน3วันแหนะ ฮ่าๆๆ ไม่ต้องตกใจเป็นปกติเลยเรื่องแชทเนี่ย ยิ่งอยู่ด้วยกันไปเราเองก็ยิ่งรู้สึกดีกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะพี่เขาชอบที่เราเป็น หน้าเราพังยับแค่ไหนเขายังชมเสมอ ว่าสวย น่ารัก เราคบกันมาได้ปีกว่าแล้ว ช่วงเดือนมกราคม 2562 เขากลับมาเราเลยชวนเขาไปเที่ยวกัน มันมีอย่างหนึ่งที่เราประทับใจมาก คือเราบอกเขาที่เราอยากมาเที่ยวเพราะแค่อยากมาแช่น้ำในอ่างต่างที่เฉยๆ ไปถึงเราก็แช่แหละ เขาก็ขำใหญ่แล้วบอกว่า"ถ้าจะมาไกลเพื่อแช่แค่นี้ไปโรงแรมแถวบ้านไหม"...เราก็ไม่ตอบสิคะสบายอยู่ ฮ่าๆๆๆ พอเช้ามาเขาตื่นก่อนแล้วเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างไว้ให้พอเราตื่นมา เขาบอกว่า"น้ำเปิดใส่อ่างให้ละนะ" เรานี่ยิ้มอ่อนเลย รู้สึกหลงรักอะ ฮ่าๆๆ เขาก็มี่การเกริ่นๆไว้ว่า"เดี๋ยวพี่กลับมาจากทำงานรอบหน้าไปเที่ยวเวียดนามหรือลาวดี ให้เราเลือกเลยนะ" เราก็คิดๆไว้เป็นเดือนเพราะพี่เขากลับไปทำงานแล้วเขาก็กลับมาช่วงกุมภาฯ ช่วงนั้นเรากลับมาอยู่ขอนแก่นบ้านเราเอง เราเลยยังไม่ได้เจอเขาตอนกลับมา แล้วเราก็ได้ไลน์ไปบอกเขาว่า "ไปเที่ยวลาวกันไหมจะได้ขับรถไปกันสองคนพี่ก็จะได้มารับเราเลยที่ขอนแก่น"
แล้ววันที่23/2/2562 เราก็ถามเขาว่า"สรุปพี่จะไปลาวไหม" เขาก็โทรมาเหมือนบอกว่า"พี่จะไปกับครอบครัวนะแล้วรถมันก็เต็มไม่อยากให้หนูมาเบียด แต่ถ้าอยากมานั่งกระบะปะละ" แหน่ะมีเล่นอีกนะ เราก็บอกไปว่า"งั้นก็เที่ยวกับครอบครัวให้สนุกเอาไว้พี่กลับถึง กทม ค่อยเจอกันก็ได้"
วันที่ 26/2/62 เขาก็ส่งภาพมาว่า
พอเช้าวันถัดมาคือวันที่ 1/3/62 เราก็ยังไม่ได้ตอบ ยุ่งๆอยู่ กว่าจะตอบเวลาก็ 16.44 ตอบไปว่า"ไปได้ที่ไหนละ" .....................ยังไม่ตอบไม่มีแม้แต่การอ่าน เรายังไม่เอะใจเพราะเป็นเรื่องปกติเราไม่ค่อยคุยกันมาก
วันที่2/3/62 เราก็ไม่ได้ทักไป รอเขาตอบ แต่ก็ไม่ตอบกลับมาจากข้อความเมื่อวาน
จนวันที่ 3/3/62 เราก็ส่งสติ๊กเกอร์ไปแบบ hi อะไรประมาณนี้ ก็ไม่ตอบ เราก็ยังไม่ระแคะระคายใจอะไร ตกดึกมาเรานอนเล่นโทรศัพท์ หน้าทีวีที่เปิดข่าวทิ้งไว้ เวลานั้นประมาณ 22.00 โดยประมาณนะคะ ระหว่างเล่นโทรศัพท์ เราได้ยินนามสกุลเขามาจากข่าวเราเลยลุกนั่งดูนึกว่ามีการปล้นกันหรอเพราะยังไม่ทันเห็นหัวข่าว พอภาพถ่ายไปที่พาสปอร์ต ของผู้ตาย....วิ้งที่หูไปเลยพึ่งเข้าใจก็วันนี้ แล้วตายมาได้3วันเราพึ่งรู้ ตอนนั้นโทษทุกอย่างตั้งแต่ตัวเองไปจนถึงสิ่งศักสิทธิ์ วันแรกนอนไม่หลับนอนหน้าทีวีเปิดทีวีไว้ ตี3หมาหอนตามระเบียบ ก็ยังหลับไม่สนิท ต้องสดุ้งตื่นขึ้นมาตอนตี5เพราะได้ยินชื่อพี่เขาที่อยู่ในทีวี วันแรกน้ำตาไม่ออกพอเข้าวันที่สองเท่านั้นแหละ เป็นสายน้ำ เปิดเฟสเขาวนไปวนมาอ่านข่าวในเว็ปทุกเว็ปย้ำนะคะทุกเว็ป จนหารูปที่ไม่เซนเซอร์ได้ พอได้เห็นก็มั่นใจเขาแน่ๆ แต่ก็ยังหลอกตัวเองว่าฝันอยู่ ไม่ใช่ความจริงจนกระทั่งได้ไปร่วมสวดศพที่ สมุทรปราการ คืนสุดท้าย ไม่รู้เราคิดไปเองไหมหรือเรา ปรุงแต่ง แต่เรารู้ได้ว่าเขายิ้มให้เราทั้งที่เรานั่งพนมมือกลั้นน้ำตา เรารอจนคนกลับเกือบหมดไปนั่งหน้าโลง ยังถามว่าข้างหน้าใช่เขาหรอ พอเรากลับจากงานศพ เราบอกน้องของเราที่ไปด้วยว่า "พรุ่งนี้กลับขอนแก่นกัน" โดยที่เราไม่ได้ไปร่วมงานฌาปนกิจเลย ใช่ว่าเราทนไม่ได้นะ แต่อยากจะหนีออกจากที่นั่นให้ไว เหมือนหนีปัญหาใช่ไหมละ ใช่ค่ะ เราหนี เราก็คิดว่าพี่เขาคงไม่อยากให้อยู่พี่เขารู้ว่าเราร้องไห้ง่ายมากอะไรกระทบนิดหน่อยก็ร้อง เราเลยตัดสินใจแบบนั้นไป จริงๆเราอยากบอกลาแบบพูดกันมากกว่านะไม่ใช่ให้เราพูดฝ่ายเดียวเรากลับมาเราก็หมกมุ่นอยู่กับการที่อยากจะมองเห็นพี่เขาและจะบอกว่าดูคนอวดผีเยอะมากด้วยความอยากเข้าให้ถึงสิ่งที่มองไม่เห็นไง และเราก็ส่งข้อความไปหาทุกวันหวังแค่ว่าวันนึงเขาจะตอบ มีแอบโทรหาเผื่อเขาจะรับ จะรับได้ไงเนาะ
ล่าสุดเมื่อคืนก็ฝันถึงพี่เขาเป็นครั้งแรก....เราเห็นพี่เขาเราก็ดีใจกอดปกติ เหมือนว่าเป็นความจริง แล้วจู่ๆพี่เขาก็บอกว่า"ไม่ต้องเข้ามานะ พี่เหนื่อยแล้ว" ตื่นมาเราเลยคิด.....ไม่ค่อยเข้าใจกับประโยคนั้นสะเท่าไหร่ คิดแค่ว่าเขาคงไม่อยากให้เราทำไรแบบนั้น พี่เขาคงจะไปแล้วคงอยากให้ปล่อยวาง เราก็ทำได้แค่เลิกตามหาวิธีเจอเขา อยู่กับปัจจุบัน..................
{ถ้ากำลังสงสัยว่าเรื่องนี้ใช่ข่าวครอบครัวตกเหวที่ลาวไหม...ใช่ค่ะ}
[สิ่งสุดท้ายที่จะบอกก็คือ รักพี่นะ ขอให้เราโคจรมาเจอกันสักวันหนึ่ง พี่อยู่ในใจเสมอไป ลาก่อนค่ะ]