วันนี้เราเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาได้1ปี5เดือนค่ะ ยอมรับว่ารักเขามาก ต่างคนต่างยังรักต่างไม่อยากเลิก แต่มันถึงจุดที่ต่างคนต่างเหนื่อยต่างคนต่างฝืนก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราเลิกกัน เขายังรักเรานะคะเราก็รักเขา เลิกกันก็เสียใจด้วยกันทั้งคู่ต่างคนต่างร้องไห้ แต่ไม่อยากเสียเขาไปเลยค่ะรักเขาในทุกอย่างที่เป็นเขาไม่รู้เหมือนกันว่าอีกนานมั้ยกว่าจะทำใจได้ เขาก็ไม่อยากให้เราหายไปจากชีวิตยังอยากให้เราเป็นเพื่อน แต่พูดตามตรงว่าเราก็ทำใจยอมรับเป็นเพื่อนเขาไม่ได้แต่ก็จะพยายามเพราะเราก็ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตเราเหมือนกัน เขาบอกอยากให้เราเจอคนที่ดีกว่าเขาเพราะเขาดูแลเราไม่ดีพอ เขาทำเราร้องไห้บ่อยร้องไห้เกือบทุกวันเขาไม่อยากทำเราเสียใจอีก ตอนนั้นเจ็บมากเลยค่ะเพราะเราไม่ได้ต้องการใครที่ดีกว่าเขาเลยเราต้องการแค่เขา เราพยายามยื้อเขารั้งเขาขอให้เขาเปลี่ยนใจแต่มันก็ไม่เป็นผล เขาบอกจบวันนี้มันดีแล้วเขาไม่อยากให้เราเสียใจมากกว่านี้ เพราะทางที่เราจะเดินไปด้วยกันมันไม่เห็นทางเลย มันเจ็บเนอะที่ต้องจากทั้งที่ยังรักยังห่วงใยกันแบบนี้ ส่วนตัวเราไม่อยากไปรักใครแล้วค่ะ เพราะรักเขามากทุกอย่างก่อนหน้านี้มันดีไปหมดมีเขาก็เป็นกำลังใจ แต่มันเหมือนหลังๆทะเลาะกันบ่อยมากจนทำให้ความรู้สึกมันบั่นทอนทั้งคู่จนกลายเป็นความรู้สึกว่าเหนื่อยและความดูแลเอาใจใส่กันก็เริ่มน้อยลง อยากกลับไปคืนดีกับเขาค่ะแต่คงไม่ใช่เร็วๆนี้ อยากให้เวลารักษาแผลใจของเราทั้งคู่ให้มันรู้สึกโอเคขึ้นมาหน่อย อยากทราบว่าคนที่เลิกรากันไปเพราะเหตุผลแบบนี้มีโอกาสที่จะกลับมารีเทิร์นเริ่มต้นใหม่ด้วยกันมั้ยคะ แล้วต้องใช้เวลานานไหมใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ช่วยแชร์และแนะนำด้วยนะคะ