คือเราคบกับแฟนมา2ปีแล้วค่ะ เราอยู่คอนโดด้วยกันประมาณ6เดือนแล้ว ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน เรารู้สึกเหนื่อยหลายๆอย่างทั้งนิสัย คำพูดเวลาโมโห เรื่องเงิน งานบ้าน อะไรต่างๆ เรื่องเล็กๆน้อยๆเราเก็บสะสมมาตลอด เคยเปิดใจคุยกันทีไร เขาก็จะบอกว่า ทำไมต้องหาเรื่องมาทะเลาะบลาๆ เป็นงี้หลายรอบจนทำให้เรารู้สึกว่าเราบอกอะไรเขาไม่ได้แล้ว เราเลยเก็บไว้ในใจจนกลายเป็นความเคยชินในแต่ละวัน อยู่ด้วยกันเหมือนแค่กินกับนอน หวานทุกวัน แต่ความรู้สึกเราก็เริ่มจาง จนวันนึง เราแอบไปคุยกับคนอื่น ไม่รู้ตอนนั้นเรารู้สึกเหงา หรือยังไง เราคุยกับคนใหม่แค่2-3วัน มีไปรับ-ส่ง ไม่เคยมีอะไรกัน ไม่มีความลึกซึ้งใดๆ แตะเนื้อต้องตัวมีแค่เราจับไหล่กับเขาจับหัวเฉยๆ แต่เรารู้ตัวว่าเราผิดที่ทำแบบนี้ เรานอกใจแฟนตัวเอง(คุยวันที่1มกรา) วันที่2มกรา เรามีเรื่องทะเลาะกับแฟน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แฟนเราไม่มีเหตุผล วันนั้นเราเลยระเบิดลง บอกระบายความในใจที่เก็บสะสมเป็นปีๆให้เขาได้ฟัง เราขอเลิกเขา เพระารู้สึกว่าตอนนั้นมันไม่ไหวจริงๆ ขอเลิกเป็นสิบ แต่เขาขอโอกาส ขอทำให้ดีขึ้น แต่ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราทนมาตลอดจนไม่รู้ว่าจะทนไปต่อได้อีกมั้ยกับสิ่งที่เขาทำ จนเราให้โอกาสเขาในวันนั้น ระหว่างนั้นเราก็คุยกับคนใหม่อยู่ แต่ไม่ได้คุยทุกวัน เราเลี่ยจริงยอมรับเลย จนเราแบบ รู้สึกผิด เลยเลิกคุยกับคนใหม่ไป แต่แฟนก็มารู้ วันเดียวกับที่เราเลิกคุยพอดี เราเลยแบบ รู้สึกผิดก็รู้สึกผิดที่ทำให้แฟนเราเสียใจ แต่อีกใจเราก็อยากเลิกอยู่แล้ว (คือจริงๆปีที่แล้วปี66เราเคยไปขอกับพระพิฆเนศว่า ถ้าแฟนที่คบอยู่ คบแล้วไม่ได้ดีขึ้นหรือไม่ได้ช่วยเกื้อหนุนกันก็ขอให้เลิกภายใน3เดือน) คือถ้าเลิกกันไป เราติดที่สงสารเขา เขาต้องกลับไปอยู่บ้าน ซึ่งสังคมที่บ้านเขาไม่ค่อยดี อีกอย่างถ้าเขาไปเช่าห้องอยู่ เงินเขาก็มีไม่มากอีก แล้วเราก็มาทำให้เค้าเสียใจแบบนี้ ทำเขาร้องไห้ เรารู้สึกผิดมาก แต่เราก็อยากปล่อยกันซะตรงนี้ เราอยากกลับไปอยู่บ้าน ไม่อยากทนอยู่ แต่มันก็จะเหมือนกับว่า เรานอกใจเขาแล้วทิ้งเขา แต่ใจเราก็ไม่ได้อยากทิ้งเขาขนาดนั้นเราทั้งรักทั้งหนื่อยไปพร้อมกัน จริงๆก็เหมือนไม่รู้ใจตัวเอง ทุกวันนี้เหมือนอยู่ด้วยความแบบ เขาพูดเขาถามตลอดว่าทำแบบนั้นไปทำไม ถ้าคุยกับคนใหม่แล้วก็เลิกกับเขาไปดิ แต่ไอ่เราก็ไม่เลิก เพราะเราเคยคุยกันแล้วว่าจะปรับกันทั้งคู่ ถ้ามันไม่ดีค่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต แต่ตอนนี้เรารู้สึกทนไม่ได้เวลาเขาถามประมาณว่าคุยยังไงกับคนใหม่ ทำไมต้องทำแบบนั้นกับเขาด้วย เราก็รู้สึกไม่ดีเขาก็รู้สึกไม่ดี จะให้เราบอกเลิกเขาก็ทำไม่ลง เพราะเราก็รักแฟนนะแต่มันรู้สึกว่ารักน้อยลงแล้ว กับคนใหม่ ตอนนี้เราไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยเลย ไม่เคยอยากคบอะไรฟีลนั้น ตอนนี้เหมือนเราแค่แบบ อยากอยู่คนเดียวไม่อยากรับรู้อะไร แต่เราก็รู้สึกผิดมากๆที่ทำให้แฟนเราเป็นแบบนี้ เลยอยากจะถามทุกคนที่เข้ามาอ่าน ว่า เราควรบอกเลิกไปเลยดีมั้ย หรือไม่ควร แล้วปรับกันต่อไปแบบนี้ ปล่อยมันให้เป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้ก็ต่างคนต่างรู้สึกไม่ดีกันอยู่