คือ. ตัวป้าเองเดินทางบ่อยกลับไทยปีละครั้งสองครั้ง.  เดินทางไปหลายที่ก็บ่อย.  นั่งเครื่องแต่ละครั้งทำใจกลัวไหม.  กลัวตลอด. แต่ก็ไม่เคยพึ่งยาอะไรตลอดการเดินทาง.    จากประสบการณ์นั่งเครืองมา. มีหวาดเสียวก็หลายครั้ง.    โชคดีของป้าคือเป็นคยหลับง่ายมากกกกขึ้นเครื่องสักพักหลับแล้วกว่าจะตื่นก็กลิ่นของกินโชยมา.  สามีป้าอิจฉามากคนอะไรนอนง่ายจริงๆๆ.                  
    ครั้งแรก. จากญี่ปุ่นกลับไทย.เครื่องออกจากสนามบินนาริตะ. สังเกตุเครื่องสั่นตลอดเวลาและบินอืดมากและบินขึ้นไม่สูงกว่าที่ควรจะเป็น.  ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกัปตันประกาศขอเอาเครื่องลงกลับไปจอดนาริตะเนื่องจากประตูน้ำมันปิดไม่สนิท.  ว่าแล้วเครื่องสั่นน่ากลัวอยู่
     ครั้งที่สองนี้ดูไบกลับไทย ตกหลุมอากาศนิดหน่อย. แต่อากาศไม่ดีเลยเครื่องสั่นมากร่วม10นาทีได้.   คนข้างหน้าซีดมากสุดท้ายเป็นลมป้าเรียกแอร์มาช่วยต้องใช้ถังอ็อกซิเจนเล็กช่วยกลัวเขาตายคาเครื่องเพราะซีดมากกกก
      ครั้งหลังๆไม่เจอเท่าไร. นานๆที. เจอลม อากาศแปรปรวน.   นี่ปกติเลย.  หลังๆชิวๆละ.   ล่าสุดในไทยจากเชียงให่มไปกรุงเทพ. ตกหลุมอากาศจ้ะ.  หวีดร้องทั้งลำเลยเหมือนตกจากที่สูงวูบลงไปเลย.   ลูกสามีนั่งตกใจกลัวกันมาก.  แต่ป้าแค่ตกใจนะเพราะตกหลุมอากาศก็บ่อยแต่ไม่หนักเท่าครั้งนี้เลย55555.        ต้องทำใจไม่ใช่ไม่กลัวตายนะ.   คิดบวก ตายยกลำมีเพื่อน.   คิดลบวัดดวงเอาเสี่ยงมาตลอดอยู่แล้ว.    แล้วเพื่อนสมาชิกมีใครมีประสบการณ์ในการนั่งเครื่องแบบตื่นเต้นกันบ้างค่ะ.  มาเล่าสู่กันฟังนะค่ะ