สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
เราสงสารเด็กที่เป็นแบบนี้มากๆเลยค่ะ เด็กที่มีปัญหาครอบครัว พอมาโรงเรียน เพื่อนก็ไม่ให้เข้ากลุ่มด้วย
เราจึงบอกลูก เสมอว่า ถ้าเจอเพื่อนแบบนี้ อย่าไปรังเกียจเค้า พยายามชวนเค้าคุย ให้เค้ารู้สึกมีเพื่อน
เวลาจัดกลุ่ม ก็ชวนเค้ามาเข้ากลุ่ม ถ้าเค้าไม่มีเงินซื้ออุปกรณ์ ก็ไม่ต้องไปเก็บตังค์เค้า ซึ่งลูกก็ทำได้ดีค่ะ
เราจึงบอกลูก เสมอว่า ถ้าเจอเพื่อนแบบนี้ อย่าไปรังเกียจเค้า พยายามชวนเค้าคุย ให้เค้ารู้สึกมีเพื่อน
เวลาจัดกลุ่ม ก็ชวนเค้ามาเข้ากลุ่ม ถ้าเค้าไม่มีเงินซื้ออุปกรณ์ ก็ไม่ต้องไปเก็บตังค์เค้า ซึ่งลูกก็ทำได้ดีค่ะ
สมาชิกหมายเลข 4327655 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6883169 หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 6644498 ถูกใจ, sunao ni I LOVE YOU ถูกใจ, supermeow ถูกใจ, KEMAC ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5513477 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5915845 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 855173 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2604400 ถูกใจรวมถึงอีก 117 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 3
สังคมไทยครับ เห็นเด็กๆ ที่โรงเรียนหลานก็เป็นแบบนี้ ...
“ไอ้ลูกแม่ค้า” “อายมั๊ยละ มีแม่เป็นแม่ค้า”
เด็ก 3-4 ขวบ พูดกันแบบนี้ โตมาก็ไม่แปลกถ้าจะแบ่งชนชั้น หรือเหยียดคนจน
นั่งดูอยู่ แต่ก็แอบภูมิใจในหลานเรานิด เดินไปช่วยเพื่อน แล้วตอกกลับเด็กพวกนั้น
“ไม่มีแม่ค้า แล้วใครจะขายของ?” “พ่อแม่ตัวเป็นหมอ แต่สอนลูกแบบนี้ พ่อแม่ตัวก็ไม่โอเคนะ หมอต้องจิตใจดี ไหงลูกเป็นงี้”
ฐานะมีส่วน แต่น้อยกว่า สังคมรอบข้างมาก ... เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ ว่า ความใส่ใจ จากคนรอบข้างคือ สิ่งสำคัญที่สุดครับ ^^
“ไอ้ลูกแม่ค้า” “อายมั๊ยละ มีแม่เป็นแม่ค้า”
เด็ก 3-4 ขวบ พูดกันแบบนี้ โตมาก็ไม่แปลกถ้าจะแบ่งชนชั้น หรือเหยียดคนจน
นั่งดูอยู่ แต่ก็แอบภูมิใจในหลานเรานิด เดินไปช่วยเพื่อน แล้วตอกกลับเด็กพวกนั้น
“ไม่มีแม่ค้า แล้วใครจะขายของ?” “พ่อแม่ตัวเป็นหมอ แต่สอนลูกแบบนี้ พ่อแม่ตัวก็ไม่โอเคนะ หมอต้องจิตใจดี ไหงลูกเป็นงี้”
ฐานะมีส่วน แต่น้อยกว่า สังคมรอบข้างมาก ... เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ ว่า ความใส่ใจ จากคนรอบข้างคือ สิ่งสำคัญที่สุดครับ ^^
สมาชิกหมายเลข 5076130 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6644498 ถูกใจ, sunao ni I LOVE YOU ถูกใจ, supermeow ถูกใจ, KEMAC ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5802888 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4776797 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4354581 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2004209 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2689598 ถูกใจรวมถึงอีก 109 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 19
นึกถึง เมื่อสิบกว่าปีก่อน เราไปงานโรงเรียนของลูกเพื่อน พอเห็นเด็กคนนึง ชอบใจน่ารักมาก แสดงนำ แต่น้อง ไม่มีคนมาคอยแต่งตัวให้ ไม่มีคนมาถ่ายรูปเหมือนเด็กคนอื่นๆ เราก็เลยไปคุย เลยรู้ว่าน้อง อยู่กับยาย แต่ยายมาไม่ได้ เราก๋เลยบอกว่า ยายคงมีงาน ถึงยายไม่มีก็ไม่เป็นไร เราจะเป็นคนดูน้องแสดงเอง
ใครบอกเด็กไม่มีเรื่องทุกข์ใจ ผิดแล้วค่ะ เด็กก็มีเรื่องทุกข์ในมุมของเขาเอง และส่วนใหญ่สาเหตุหลักมาจากครอบครัวทั้งนั้น
หลานของเพื่อนคนนึง ถูกกดดันให้ต้องเรียนหมอให้ได้ ชีวิตเด็กประถมคือการเรียนพิเศษ พอถึงบ้านเขาจะเข้าห้อง อยู่กับคอมพิวเตอร์
เด็กยังเล็ก ยังอ่อนประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง ครอบครัวและสังคมจึงสำคัญมากๆในการประคับประคองให้เขาผ่านเรื่องร้ายๆไปได้
แต่เห็นแล้วก็เศร้า บางบ้าน บ้านกลับไม่ใช่ที่พักใจ ไม่ใช่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเด็ก
ใครบอกเด็กไม่มีเรื่องทุกข์ใจ ผิดแล้วค่ะ เด็กก็มีเรื่องทุกข์ในมุมของเขาเอง และส่วนใหญ่สาเหตุหลักมาจากครอบครัวทั้งนั้น
หลานของเพื่อนคนนึง ถูกกดดันให้ต้องเรียนหมอให้ได้ ชีวิตเด็กประถมคือการเรียนพิเศษ พอถึงบ้านเขาจะเข้าห้อง อยู่กับคอมพิวเตอร์
เด็กยังเล็ก ยังอ่อนประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง ครอบครัวและสังคมจึงสำคัญมากๆในการประคับประคองให้เขาผ่านเรื่องร้ายๆไปได้
แต่เห็นแล้วก็เศร้า บางบ้าน บ้านกลับไม่ใช่ที่พักใจ ไม่ใช่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเด็ก
สมาชิกหมายเลข 5076130 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6644498 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6037539 ซึ้ง, sunao ni I LOVE YOU ถูกใจ, supermeow ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4278381 ถูกใจ, ม่ายรำพึง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2004209 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 784131 ถูกใจ, Gripphen33 ถูกใจรวมถึงอีก 47 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เมื่อรุ่นน้องฆ่าตัวตายด้วยโรคซึมเศร้าและนี่คือเหตุผลที่เราได้รับรู้ก่อนเค้าจะตาย ขอตั้งกระทู้ไว้อาลัยและเตือนใจ
ทำให้คนรอบข้างที่ได้อ่านกระทู้นี้ช่วยเหลือเพื่อนๆในห้องเรียน ในคณะ ที่มีโอกาสอยู่ในกลุ่มเสี่ยงนี้ได้มีโอกาศใช้ชีวิตต่อไป
เรื่องย่อ
น้องเอ เป็นนักเรียนใหม่เพิ่งย้ายมาเรียน พื้นฐานครอบครัวฐานะลำบาก พ่อแม่แยกทางกัน
พอเข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งใหม่ น้องเอมีปมด้อย ไม่มีเพื่อนคบ ไม่มีสังคม ไม่มีคนสนใจ พูดคุยให้กำลังใจ ไม่มีเพื่อนกินข้าว ไม่มีเพื่อนเข้างานกลุ่ม
ก่อนจะเกิดเหตุการณ์ฆ่าตัวตายนี้ ทางจขกท เคยได้เห็นน้องเอ ห่อข้าวมากิน แอบนั่งกินข้าวคนเดียวที่มุมตึกลับตาคน
ตอนนั้นจขกท เลยตัดสินใจเข้าไปนั่งคุย จนได้รับรู้ถึงเบื้องลึกเบื้องหลังและไม่คิดว่าน้องเค้าจะจากไปเร็วแบบนี้
น้องเล่าให้ฟังว่าที่บ้านมีปัญหาครอบครัว ฐานะที่บ้านลำบาก ไม่มีเงินซื้อข้าว ต้องห่อข้าวจากบ้านมานั่งทานคนเดียว
น้องรู้สึกมีปมด้อย เหมือนรู้สึกว่าฐานะทางบ้านลำบาก เลยไม่กล้าเข้าสังคม ไม่กล้าไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆ
พออาจาร์ยมอบหมายงานกลุ่มให้ น้องที่ไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรู้จัก ไม่มีสังคม เลยรู้สึกเกร็ง รู้สึกกลัว หันไปมองรอบๆห้อง
เพื่อนๆก็มีกลุ่ม ตัวเองอยู่แบบโดดเดี่ยว ไม่มีคนคบ น้องพูดไปก็ร้องไห้ไป
จขกทเลยช่วยพูดปลอบใจ ให้กำลังใจน้องเค้า แล้วเดินจากมาโดยไม่คิดว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับน้องเค้า
พอเวลาผ่านไป จขกทเห็นข่าว ว่าเด็กคนนี้ฆ่าตัวตายแล้ว จขกทรู้สึกเสียใจมาก ช็อค ไม่คิดว่าน้องเค้าจะจากไปเร็วเช่นนี้
จขกทไม่แน่ใจว่าทำไมน้องเค้าถึงได้คิดสั้นเช่นนี้ แต่เหตุผลบางส่วนก็คงต้องมีผลมาจากการปรับตัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้
ไม่มีคนเข้าใจ คอยให้กำลังใจ หรือขาดความรักความอบอุ่นจากคนในครอบครัว
จขกทเสียใจที่ไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้มอบมิตรภาพที่ดีให้กับน้องเค้ามากกว่านั้น ถ้าจขกทเรียนอยู่ห้องเดียวกับน้องคนนี้ จขกทมอบมิตรภาพให้เค้า ชวนเค้าไปทานข้าวด้วยกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน โลกของน้องเค้าคงจะสดใสมากขึ้น
อยากให้ผู้อ่านที่เป็นเด็กนักเรียน หรือนักศึกษา ที่มีเพื่อนเป็นคนที่มีปมด้อย ไม่มีเพื่อนคบ อย่าไปล้อเลียนเค้าเลยนะคะ ชีวิตคนเราเลือกเกิดไม่ได้
ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้ เราจะชวนเค้าไปทานข้าวด้วยกัน พาเค้าไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนๆเรา โลกใบนี้คงจะน่าอยู่ขึ้น
อยากให้เราใส่ใจความรู้สึกของคนรอบข้าง คนในครอบครัว ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไปแบบนี้