ไม่กล้าสมัครงาน ไม่มั่นใจในที่นี้คือ กลัวว่าตัวเองจะไม่สามารถทำงานได้น่ะครับ
ผมเรียนจบมาวิศวะมาเเต่ไม่กล้าไปสมัครงาน เพราะตอนเรียนผมโง่มาก เรียนไม่เข้าใจโคตรๆ ความรู้ที่เรียนลืมมาหมด
ด้วยเหตุนี้มันเป็นเหตุให้ผมไม่กล้าไปทำงานเลย ต้องบอกก่อนว่าที่ผมเรียนวิศวะนี่ไม่ได้เลือกนะครับ พ่อเเม่บังคับให้มาเรียน เกรดห่วยเเน่นอนล่ะ
ดังนั้นผมจึงไม่มั่นใจมากๆ โคตรกลัวครับ
เเต่ผมก็ไม่ได้อยู่เฉยไม่ทำงานนะครับ ตอนนี้ผมทำงานส่วนตัวอยู่ มีรายได้ไม่เยอะ ประมาณ 20000-40000 เเกว่งๆไปมา สำหรับผมโอเคกับชีวิตดีนะครับตอนนี้ คือเอาเเค่มีตังค์ให้พ่อเเม่ มีกิน จ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ตได้ ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องการอะไรเเล้ว โอเคดี เงินเก็บก็มีเพราะค่าเดินทางอะไรไม่เสีย ไม่ต้องขอตังค์พ่อเเม่ เเละคิดว่าจะสร้างเงินเข้าตัวได้มากขึ้นเรื่อยๆอีก เงินเก็บก็เก็บได้สบายๆเดือนละหมื่น หมื่นห้า
ฟังดูเหมือนโอเคนะครับ เเต่ที่ไม่โอเคคือทางบ้านผมกดดันบ่อยๆ ให้ไปสมัครงานบริษัทครับ ทางบ้านไม่ชอบให้มานั่งเเหง่กอยู่ที่บ้าน ผมก็อธิบายเเล้วว่าไม่อยากไปทำเพราะทำได้ไม่ดีเเน่ๆ เเต่เหมือนทางบ้านพ่อเเม่ผมเขาอยากให้ไปทำงานบริษัทน่ะครับ เหมือนเเบบจะได้ไปคุยอวดว่าส่งลูกเรียนวิศวะอะไรงี้ได้ เเต่สำหรับผมมันไม่ใช่ทางจริงๆ โดนกดดัน โดนด่าจนผมเริ่มเครียด
ผมก็ค่อนข้างกลัวสังคมด้วย ยิ่งวัยทำงานฟังดูโหดร้าย ขัดเเข้งขัดขา กดดันอะไรเเบบนี้ยิ่งความกลัวทวีคูณขึ้นไปอีก
ถึงขนาดว่าผมเคยลองทำใจยื่นไปสมัครบ.นึง พอนั่งไปถึงบ.เเล้ว เเต่ดันกลัวมากจนนั่งรถกลับซะงั้น
คือผมเข้าใจนะครับ อีกใจผมก็คิดเเหละอุตส่าห์เรียนจบมาเเล้วลองไปสมัครบ้างดีไหมเป็นประสบการณ์ชีวิต
เเต่ไอด้วยสิ่งที่เรียนมามันก็ลืม เเล้วรู้ตัวว่าโง่ด้วยเเละด้วยความที่จบมากลวงๆ ความรู้ไม่มีอีก
ผมไม่รู้ว่ามีพี่ๆคนไหนเป็นเเบบผมไหมนะ เเล้วเอาชนะความกลัวยังไงครับ
ไม่กล้าไปสมัครงาน ไม่มีความมั่นใจ มีพี่ๆที่เคยเป็นเเบบผมไหมครับเเล้วทำยังไงคิดยังไงถึงผ่านจุดนั้นมาได้
ผมเรียนจบมาวิศวะมาเเต่ไม่กล้าไปสมัครงาน เพราะตอนเรียนผมโง่มาก เรียนไม่เข้าใจโคตรๆ ความรู้ที่เรียนลืมมาหมด
ด้วยเหตุนี้มันเป็นเหตุให้ผมไม่กล้าไปทำงานเลย ต้องบอกก่อนว่าที่ผมเรียนวิศวะนี่ไม่ได้เลือกนะครับ พ่อเเม่บังคับให้มาเรียน เกรดห่วยเเน่นอนล่ะ
ดังนั้นผมจึงไม่มั่นใจมากๆ โคตรกลัวครับ
เเต่ผมก็ไม่ได้อยู่เฉยไม่ทำงานนะครับ ตอนนี้ผมทำงานส่วนตัวอยู่ มีรายได้ไม่เยอะ ประมาณ 20000-40000 เเกว่งๆไปมา สำหรับผมโอเคกับชีวิตดีนะครับตอนนี้ คือเอาเเค่มีตังค์ให้พ่อเเม่ มีกิน จ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ตได้ ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องการอะไรเเล้ว โอเคดี เงินเก็บก็มีเพราะค่าเดินทางอะไรไม่เสีย ไม่ต้องขอตังค์พ่อเเม่ เเละคิดว่าจะสร้างเงินเข้าตัวได้มากขึ้นเรื่อยๆอีก เงินเก็บก็เก็บได้สบายๆเดือนละหมื่น หมื่นห้า
ฟังดูเหมือนโอเคนะครับ เเต่ที่ไม่โอเคคือทางบ้านผมกดดันบ่อยๆ ให้ไปสมัครงานบริษัทครับ ทางบ้านไม่ชอบให้มานั่งเเหง่กอยู่ที่บ้าน ผมก็อธิบายเเล้วว่าไม่อยากไปทำเพราะทำได้ไม่ดีเเน่ๆ เเต่เหมือนทางบ้านพ่อเเม่ผมเขาอยากให้ไปทำงานบริษัทน่ะครับ เหมือนเเบบจะได้ไปคุยอวดว่าส่งลูกเรียนวิศวะอะไรงี้ได้ เเต่สำหรับผมมันไม่ใช่ทางจริงๆ โดนกดดัน โดนด่าจนผมเริ่มเครียด
ผมก็ค่อนข้างกลัวสังคมด้วย ยิ่งวัยทำงานฟังดูโหดร้าย ขัดเเข้งขัดขา กดดันอะไรเเบบนี้ยิ่งความกลัวทวีคูณขึ้นไปอีก
ถึงขนาดว่าผมเคยลองทำใจยื่นไปสมัครบ.นึง พอนั่งไปถึงบ.เเล้ว เเต่ดันกลัวมากจนนั่งรถกลับซะงั้น
คือผมเข้าใจนะครับ อีกใจผมก็คิดเเหละอุตส่าห์เรียนจบมาเเล้วลองไปสมัครบ้างดีไหมเป็นประสบการณ์ชีวิต
เเต่ไอด้วยสิ่งที่เรียนมามันก็ลืม เเล้วรู้ตัวว่าโง่ด้วยเเละด้วยความที่จบมากลวงๆ ความรู้ไม่มีอีก
ผมไม่รู้ว่ามีพี่ๆคนไหนเป็นเเบบผมไหมนะ เเล้วเอาชนะความกลัวยังไงครับ