“หัวใจลู่ลม”
ถ้าเธออยากร้องไห้ ร้องไห้เถิด
สิ่งที่เกิดในวานวันนั้นหนักหนา
หนึ่งชีวิตต้องผิดหวังสักครั้งครา
เมื่อแข็งแรงจะแกร่งกล้ายิ่งกว่าเดิม

ดาวดวงหนึ่งลาลับลงดับร่วง
ดาวล้านดวงที่เหลือคอยเกื้อเสริม
ร่วมถักทอต่อแสงเร่งแต่งเติม
เพื่อพูนเพิ่มก่อหวังกำลังใจ

กิ่งไผ่ไกวแกว่งตามแรงลม
พายุหรือจักล้มรอนลงได้
ยิ่งเผชิญอุปสรรคหนักเท่าไร
ยิ่งหยั่งความยิ่งใหญ่ให้หยัดยืน

เมื่อหมดแรงก็พักผ่อนนอนเอาแรง
เช้าพบแสงอุษาลืมตาตื่น
ขอจงมีพลังหวังคงคืน
แล้วจงยื่นมือสัมผัสกับศรัทธา

ยังมีผู้อดอยากและยากจน
เธอแบกฝันของผู้คนไว้บนบ่า
เธอเดินนำ พวกเขาก้าวตามมา
พร้อมเดินหน้าฝ่าฟันอย่างมั่นใจ

พายุร้ายที่ยังคงถั่งโถม
จงลู่โน้มรักษาตนอย่างต้นไผ่
หกล้มบ้างลุกบ้างช่างปะไร
“ล้มลงในอ้อมกอด..ประชาชน”

รินศรัทธา กาญจนวตี