ลมหนาวลู่ไล้ใบไม้ดังสนั่น
ใจข้ามันลื่นไหลไปตามเสียง
เสียงลมลู่ไผ่อ๊อดแอดเป็นสำเนียง
ทำให้เอียงคล้อยตามนึกคิดพลัน
..........................................
ถึงนวลนางคนดีที่เคยคบ
หนาวเคยซบแอบอิงเป็นคู่ขวัญ
เตียงเคยนอนผ้าเคยห่มใช้ร่วมกัน
ต่างผุดพลันขึ้นมาในมโน
..........................................
เคยแอบอิงผิงไฟในคราวก่อน
เสียงออดอ้อนพี่จ๋าหนาวมากโข
หนาวเหลือเกินกอดหน่อยทำตาโต
กอดกันโก้อบอุ่นข้างกองไฟ
..........................................
แต่หนาวมาครานี้ไร้เธออยู่
เธอมีคู่คนใหม่หนีหลบหาย
ฝันต่างๆที่มีพังทลาย
ต้องหนาวกายลำพังไร้คู่เชย
....................................
นั่งนึกๆดูแล้วมันชั่งเศร้า
ก็ตัวเรามันโง่ไม่เอาไหน
มีคนดีแต่ปล่อยหลุดมือไป
นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่า"ควาย"....ฯ
........................................