ความคิดของผมที่คิดว่าคนเราควรมีชีวิตอยู่ต่อไปเรื่อยๆ ผมไม่อยากตาย ไม่อยากเจ็บป่วย ไม่อยากแก่ ไม่อยากเป็นโรคอะไรทั้งนั้น แล้วทำให้ตัวเองกลับกลายเป็นคนคิดมากขึ้น  สมองคิดดิ่งลงเหว มันเครียดไปทุกด้านเราควรจะต้องทำอย่างไรบ้าง กับชีวิตเราจะรักษามันให้ดีๆได้ยังไง  โลกมันอีกกว้าง ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะแยะไป แต่พอแก่ตัวลงล่ะ หรือ เจ็บไข้ได้ป่วย ล่ะ เราต้องทำยังไงล่ะ เราควรปล่อยตัวเอง  เราควรปลงกับชีวิตตัวเอง หรือว่าเราควรจะที่หาอะไรเป็นที่ยึดเหนี่ยวใจครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหลับตาแล้วจะไม่ตื่นมาอีกเลย จริงๆมันก็ยังเป็นอนาคตน่ะแต่เรากลับไปเครียดกับมันแทน เราควรจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง


ปล. ถ้าไม่เข้าใจก็ด่าได้เลยครับ  ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน