ตามชื่อกระทู้เลยครับ แต่หลายท่านอาจเถียงว่าของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับตัวบุคคล แต่ก็คงไม่เถียงนะครับว่าความต้องการทางเพศในผู้ชายโดยทั่วไปนั้นมากกว่าในผู้หญิงอย่างเทียบกันไม่ได้อยู่แล้ว ง่ายๆเลยผู้ชายสามารถเกิดอารมณ์ทางเพศที่ไหนก็ได้ เวลาใดก็ได้ เรียกได้ว่าเกิดได้บ่อยจนไร้สาระเลยทีเดียว (ในกรณีว่ามีสุขภาพแข้งแรง ไม่ป่วยตรงไหนนะครับ) ในขณะที่ผู้หญิงต่อให้ไม่มีเพศสัมพันธ์ก็ใช้ชีวิตอยู่ได้สบาย... มันเพราะอะไรกันครับ ทั้งๆที่ผู้หญิงมีหน้าที่ที่โคตรสำคัญอย่าง "การให้กำเนิด" ในขณะที่ผู้ชายแค่มีเพศสัมพันธ์แล้วก็จบไป โลกเราที่เป็นอยู่มันควรสลับกันไหมครับ ผู้หญิงมีความต้องการอย่างแรงกล้า (แบบที่ผู้ชายเป็นกันอยุ่ในโลกเราตอนนี้) ในขณะที่ผู้ชายเดินเหม่อลอยไร้อารมณ์... เพราะอะไรครับผมอยากทราบคำตอบจริงๆ ผมเองได้ตั้งสมมุติฐานเอาไว้ 3 ข้อ
1. ในฐานะคนที่คืนความรู้ชีวะให้ครูไปหมดแล้วแต่ยังพอจำได้ลางๆว่าฮอร์โมนเพศหญิงคือเอสโตรเจน เพศชายคือโปรเจสเตอโรน เป็นไปได้ไหมครับว่าเพราะฮอร์โมนเอสโตเจนของเพศหญิงไม่เข้มข้นพอ หรือไม่ได้ออกฤทธิ์โดยตรงกับความต้องการทางเพศ ผู้หญิงจึงไม่ได้อะไรมากมายกับเรื่องนี้?
2. หรือเพราะสภาพสังคม? ในอดีตอันไกลโพ้นผู้หญิงก็มีความต้องการแรงกล้าพอๆก้บผู้ชายเนี่ยแหละ แต่ต่อมาผู้หญิงโดนสั่งสอนให้ต้องรักนวลสงวนตัว เรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องสกปรก ไม่ควรคิดถึงและพูดถึงมัน พอสั่งสอนกันมาเรื่อยๆจสกรุ่นสู่รุ่นมันเลยทำให้ความต้องการโดยรวมของผู้หญิงลดลงไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้?
3. หรือที่ผมพูดมาว่า "หน้าที่ที่โคตรสำคัญ" คือสาเหตุของเรื่องทั้งหมด? หรือเเราะผู้หญิงรู้ดีว่าหน้าที่การให้กำเนิดนั้น สิ่งที่ตามมามันช่างหนักหนาซะแค่ไหน หน้าที่การเป็นแม่คนที่ต้องให้กำเนิดและเลี้ยงดูมนุษย์คนนึงให้เติบโตสมบูรณ์ แข็งแรง และเป็นคนดีของสังคม มันต้องมีความอดทน ความรับผิดชอบและความเสียสละมากมายเหลือคณา ส่งผลให้ผู้หญิงต้องคิดแล้วคิดอีก ชั่งใจแล้วชั่งใจอีกก่อนที่จะมีเพศสัมพันธ์ในครั้งๆหนึ่ง ส่งผลให้มีความต้องการน้อยกว่าผู้ชายไปโดยปริยาย?
สรุปแล้วมันเกิดจากอะไรกันแน่ครับ? สันนิษฐานของผมพอจะมีมูลความจริงบ้างไหม? ลองเสนอความคิดเห็นกันได้หรือถ้าผู้ใดทราบความจริงก็จะขอบพระคุณมากครับเพราะผมสงสัยในเรื่องนี้มานานแล้ว
เพราะเหตุใดผู้หญิงจึงมีอารมณ์ทางเพศน้อยกว่าผู้ชาย?
1. ในฐานะคนที่คืนความรู้ชีวะให้ครูไปหมดแล้วแต่ยังพอจำได้ลางๆว่าฮอร์โมนเพศหญิงคือเอสโตรเจน เพศชายคือโปรเจสเตอโรน เป็นไปได้ไหมครับว่าเพราะฮอร์โมนเอสโตเจนของเพศหญิงไม่เข้มข้นพอ หรือไม่ได้ออกฤทธิ์โดยตรงกับความต้องการทางเพศ ผู้หญิงจึงไม่ได้อะไรมากมายกับเรื่องนี้?
2. หรือเพราะสภาพสังคม? ในอดีตอันไกลโพ้นผู้หญิงก็มีความต้องการแรงกล้าพอๆก้บผู้ชายเนี่ยแหละ แต่ต่อมาผู้หญิงโดนสั่งสอนให้ต้องรักนวลสงวนตัว เรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องสกปรก ไม่ควรคิดถึงและพูดถึงมัน พอสั่งสอนกันมาเรื่อยๆจสกรุ่นสู่รุ่นมันเลยทำให้ความต้องการโดยรวมของผู้หญิงลดลงไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้?
3. หรือที่ผมพูดมาว่า "หน้าที่ที่โคตรสำคัญ" คือสาเหตุของเรื่องทั้งหมด? หรือเเราะผู้หญิงรู้ดีว่าหน้าที่การให้กำเนิดนั้น สิ่งที่ตามมามันช่างหนักหนาซะแค่ไหน หน้าที่การเป็นแม่คนที่ต้องให้กำเนิดและเลี้ยงดูมนุษย์คนนึงให้เติบโตสมบูรณ์ แข็งแรง และเป็นคนดีของสังคม มันต้องมีความอดทน ความรับผิดชอบและความเสียสละมากมายเหลือคณา ส่งผลให้ผู้หญิงต้องคิดแล้วคิดอีก ชั่งใจแล้วชั่งใจอีกก่อนที่จะมีเพศสัมพันธ์ในครั้งๆหนึ่ง ส่งผลให้มีความต้องการน้อยกว่าผู้ชายไปโดยปริยาย?
สรุปแล้วมันเกิดจากอะไรกันแน่ครับ? สันนิษฐานของผมพอจะมีมูลความจริงบ้างไหม? ลองเสนอความคิดเห็นกันได้หรือถ้าผู้ใดทราบความจริงก็จะขอบพระคุณมากครับเพราะผมสงสัยในเรื่องนี้มานานแล้ว