ตอนนี้ผมอายุ 22 ย่าง 23 แต่รสนิยมเรื่องการฟังเพลงผมไม่เหมือนคนวัยเดียวกัน คือผมจะชอบเพลงลูกทุ่งลูกกรุงเก่าๆ กับเพลงสุนทราภรณ์ นักร้องคนโปรดของผมถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็แก่แล้วทั้งนั้น รู้ตัวว่าชอบเพลงพวกนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แต่เพลงสมัยนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะครับ คือก็มีชอบบ้างแต่น้อยมากถ้าเทียบกับเพลงเก่า บางเพลงก็ชอบเพราะตรงใจตัวเอง บางเพลงก็ชอบเพราะชอบคนร้อง แต่ถ้าไม่ถูกใจจริงๆ ก็แทบจะไม่ฟังเลย ส่วนเพลงเก่าๆ ที่ผมบอกว่าชอบนี่ลงทุนถึงขนาดเหมาทั้งซีดี MP3 คาราโอเกะมาเลยทีเดียว เคยซื้อบัตรไปดูคอนเสิร์ตที่ในนั้นมีแต่คนแก่ๆ ด้วย ตอนนักร้องท่านหนึ่งที่ผมชื่นชอบเสียชีวิต ผมยังเคยไปร่วมงานศพเลยครับ ในขณะที่เพลงสมัยนี้ผมฟังฟรี ดูฟรีตลอด แทบไม่ได้ลงทุนอะไรเลย
เพราะรสนิยมการฟังเพลงผมเป็นแบบนี้ เวลาฟังเพลงอะไรเลยเข้ากับใครไม่ค่อยได้ เนื่องจากเพลงที่ผมชอบคนรุ่นผมเขาไม่ค่อยฟังกัน เวลามีคนขอให้ผมร้องเพลงให้ฟังก็เหมือนกัน ถ้าผมร้องเพลงอะไรที่คนรุ่นเดียวกันไม่ค่อยรู้จักก็จะโดนโห่ตลอด บางคนก็หัวเราะผม บางคนก็เดินหนีไปเลย ทั้งๆ ที่เพลงก็ไม่ใช่ไม่เพราะ ปัญหานี้เคยทำให้ผมตัดสินใจไม่ไปงานบายเนียร์ตอนปี 1 เพราะรู้ว่าเพื่อนผมกับพวกรุ่นพี่เขาจะต้องขอให้ผมร้องแน่ๆ แต่เพลงที่ผมจะร้องก็ไม่มีใครรู้จักเลยอาย ไม่กล้าร้อง สุดท้ายเลยตัดปัญหา เวลานั่งรถไปกับคุณพ่อคุณแม่แล้วเปิดเพลงฟังบนรถ ถ้าผมไม่ชอบเพลงที่คุณพ่อเปิดก็เอาหูฟังมาฟังเพลงที่ตัวเองชอบในโทรศัพท์ตลอด ไม่ต้องถามนะว่าทำไมผมไม่ซื้อรถมาเปิดเพลงฟังบนรถตัวเอง เพราะผมเคยบอกแล้วว่าผมขับรถไม่ได้
จริงๆ ผมโดนคนมองว่าแปลกเพราะชอบฟังเพลงเก่าๆ มาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วล่ะครับ ตอนนั้นเพื่อนผมฟังแต่เพลงฝรั่ง เพลงเกาหลีกัน ที่จริงเพลงฝรั่งผมก็ฟังนะแต่ผมฟังเพลงฝรั่งเก่าๆ ตั้งแต่สมัยผมยังไม่เกิด แต่เพลงลูกทุ่งลูกกรุงนี่ ถ้าทางโรงเรียนไม่มีใครเปิด ไม่มีใครร้องให้ฟัง คงมีผมคนเดียวแหละมั้งที่ไปหาฟังเอง
เรื่องเพลงเก่าๆ นี่ ผมไม่ใช่แค่ชอบฟังเฉยๆ นะ แต่ไปหาความรู้เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาไปจนถึงเรื่องราวในวงการเพลงสมัยนั้น ทั้งหาในเว็บไซต์ สอบถามจากผู้เชี่ยวชาญ จนตอนปี 4 ปริญญาตรี มีวิชาเกี่ยวกับเพลงลูกทุ่งโดยเฉพาะให้ผมลงทะเบียนเรียน ผมเข้าไปเรียนตอนแรกๆ ตอบคำถามอาจารย์ได้ตลอด แต่พอผ่านไปได้สักพัก อาจารย์เริ่มสอนเกี่ยวกับเพลงลูกทุ่งสมัยใหม่ซึ่งผมไม่ค่อยรู้จัก ผมเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย คือเพลงลูกทุ่งสมัยใหม่นี่ผมก็ไม่ค่อยชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถ้าไม่เห็นว่าเพลงไหนน่าฟังจริงๆ ก็จะไม่แตะเลย ก็มีบางคนบอกให้ผมหัดฟังบ้าง ผมก็ตอบไปว่าเพลงสมัยนี้ผมก็ฟังนะไม่ใช่ไม่ฟังเลย แต่จะฟังเท่าที่ตัวเองชอบเท่านั้น
พอผมลองฟังเพลงพวกไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปอย่าง BNK48 หรือ Sweat16! ดู เพราะเห็นว่าเป็นอะไรที่แปลกใหม่ (ตามแค่ 2 วงครับ) จนเริ่มจะเป็นโอตะอ่อนๆ ก็โดนแซะว่า"บ้าผู้หญิง"อีก ทั้งๆ ที่มันเป็นอะไรที่ทำให้ผมหันมาฟังเพลงสมัยนี้มากขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้ฟังน้อยมาก แต่ตอนนี้ก็ยังฟังเพลงเก่ามากกว่าเพลงสมัยนี้อยู่ดี
ผมไม่ได้คาดหวังให้คนรุ่นเดียวกันมาชอบอะไรเหมือนที่ผมชอบ แค่อยากให้คนอื่นเขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมรักและไม่มองว่าผมแปลกที่ชอบอะไรไม่เหมือนชาวบ้านเขา แล้วก็ไม่มองผมเป็นตัวตลก เอาจริงๆ ก็ไม่ได้รังเกียจเพลงสมัยนี้นะ ก็ฟังได้แต่ไม่ค่อยมีเพลงไหนถูกใจเท่านั้นเอง ถึงเวลาอยากฟังก็ไปฟังเองแหละ ที่ผมต้องการก็คือจะทำยังไงให้คนอื่นเขาเข้าใจว่าผมชอบแบบนี้แล้วเลิกมองผมแปลก ควรทำยังไงดีครับ
อายุน้อยแต่ชอบฟังเพลงเก่าๆ นี่มันดูเป็นตัวตลกนักเหรอครับ
เพราะรสนิยมการฟังเพลงผมเป็นแบบนี้ เวลาฟังเพลงอะไรเลยเข้ากับใครไม่ค่อยได้ เนื่องจากเพลงที่ผมชอบคนรุ่นผมเขาไม่ค่อยฟังกัน เวลามีคนขอให้ผมร้องเพลงให้ฟังก็เหมือนกัน ถ้าผมร้องเพลงอะไรที่คนรุ่นเดียวกันไม่ค่อยรู้จักก็จะโดนโห่ตลอด บางคนก็หัวเราะผม บางคนก็เดินหนีไปเลย ทั้งๆ ที่เพลงก็ไม่ใช่ไม่เพราะ ปัญหานี้เคยทำให้ผมตัดสินใจไม่ไปงานบายเนียร์ตอนปี 1 เพราะรู้ว่าเพื่อนผมกับพวกรุ่นพี่เขาจะต้องขอให้ผมร้องแน่ๆ แต่เพลงที่ผมจะร้องก็ไม่มีใครรู้จักเลยอาย ไม่กล้าร้อง สุดท้ายเลยตัดปัญหา เวลานั่งรถไปกับคุณพ่อคุณแม่แล้วเปิดเพลงฟังบนรถ ถ้าผมไม่ชอบเพลงที่คุณพ่อเปิดก็เอาหูฟังมาฟังเพลงที่ตัวเองชอบในโทรศัพท์ตลอด ไม่ต้องถามนะว่าทำไมผมไม่ซื้อรถมาเปิดเพลงฟังบนรถตัวเอง เพราะผมเคยบอกแล้วว่าผมขับรถไม่ได้
จริงๆ ผมโดนคนมองว่าแปลกเพราะชอบฟังเพลงเก่าๆ มาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วล่ะครับ ตอนนั้นเพื่อนผมฟังแต่เพลงฝรั่ง เพลงเกาหลีกัน ที่จริงเพลงฝรั่งผมก็ฟังนะแต่ผมฟังเพลงฝรั่งเก่าๆ ตั้งแต่สมัยผมยังไม่เกิด แต่เพลงลูกทุ่งลูกกรุงนี่ ถ้าทางโรงเรียนไม่มีใครเปิด ไม่มีใครร้องให้ฟัง คงมีผมคนเดียวแหละมั้งที่ไปหาฟังเอง
เรื่องเพลงเก่าๆ นี่ ผมไม่ใช่แค่ชอบฟังเฉยๆ นะ แต่ไปหาความรู้เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาไปจนถึงเรื่องราวในวงการเพลงสมัยนั้น ทั้งหาในเว็บไซต์ สอบถามจากผู้เชี่ยวชาญ จนตอนปี 4 ปริญญาตรี มีวิชาเกี่ยวกับเพลงลูกทุ่งโดยเฉพาะให้ผมลงทะเบียนเรียน ผมเข้าไปเรียนตอนแรกๆ ตอบคำถามอาจารย์ได้ตลอด แต่พอผ่านไปได้สักพัก อาจารย์เริ่มสอนเกี่ยวกับเพลงลูกทุ่งสมัยใหม่ซึ่งผมไม่ค่อยรู้จัก ผมเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย คือเพลงลูกทุ่งสมัยใหม่นี่ผมก็ไม่ค่อยชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถ้าไม่เห็นว่าเพลงไหนน่าฟังจริงๆ ก็จะไม่แตะเลย ก็มีบางคนบอกให้ผมหัดฟังบ้าง ผมก็ตอบไปว่าเพลงสมัยนี้ผมก็ฟังนะไม่ใช่ไม่ฟังเลย แต่จะฟังเท่าที่ตัวเองชอบเท่านั้น
พอผมลองฟังเพลงพวกไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปอย่าง BNK48 หรือ Sweat16! ดู เพราะเห็นว่าเป็นอะไรที่แปลกใหม่ (ตามแค่ 2 วงครับ) จนเริ่มจะเป็นโอตะอ่อนๆ ก็โดนแซะว่า"บ้าผู้หญิง"อีก ทั้งๆ ที่มันเป็นอะไรที่ทำให้ผมหันมาฟังเพลงสมัยนี้มากขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้ฟังน้อยมาก แต่ตอนนี้ก็ยังฟังเพลงเก่ามากกว่าเพลงสมัยนี้อยู่ดี
ผมไม่ได้คาดหวังให้คนรุ่นเดียวกันมาชอบอะไรเหมือนที่ผมชอบ แค่อยากให้คนอื่นเขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ผมรักและไม่มองว่าผมแปลกที่ชอบอะไรไม่เหมือนชาวบ้านเขา แล้วก็ไม่มองผมเป็นตัวตลก เอาจริงๆ ก็ไม่ได้รังเกียจเพลงสมัยนี้นะ ก็ฟังได้แต่ไม่ค่อยมีเพลงไหนถูกใจเท่านั้นเอง ถึงเวลาอยากฟังก็ไปฟังเองแหละ ที่ผมต้องการก็คือจะทำยังไงให้คนอื่นเขาเข้าใจว่าผมชอบแบบนี้แล้วเลิกมองผมแปลก ควรทำยังไงดีครับ