ผมก็อายุ20กว่าๆ ก็ยอมรับว่าแปลกที่ฟังเพลงแนวนี้ เหตุมันมาจากตอนเด็กเป็นคนที่ไม่ฟังเพลง ทั้งๆที่พี่สาวเปิดทั้งสตริง(ในยุคนั้น) และเพลงสากลอีกมากมาย แต่ไม่สนใจเลย จนขึ้นมัธยม ผมเป็นคนไปโรงเรียนเช้ามาก ราวๆ6โมง ไปถึงก็ทำเวรบ้าง นั่งเล่นบ้าง แล้วทีนี้ มีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่า "เสียงตามสาย" ที่มักจะมีความรู้ที่ได้จากหนังสือเรียน และเพลงรุ่นใหม่อันน่ารำคาญเปิดตลอด จนถึงตอนเข้าเรียนคาบแรก แต่มีวันนึง เด็กที่จัดเสียงตามสายหายไปไหนไม่รู้ มีอาจารย์มาจัดแทน และอาจารย์ ได้เปิดเพลงลุกทุ่ง และลุกกรุง ซึ่งตอนนั้นไม่รู้จักว่าเพลงอะไร พอหลังจากได้พัง รู้สึกชอบมากกกกก (ก.ไก่ล้านตัว) มันถูกจริตผมนะ ฟังง่ายๆ ใช้คำสวยหรู ดูดี เนื้อหามีความหมาย มีสัมผัส เอกลักษณ์ คือ เสียงของนักร้องแต่ละคน ดนตรีเป็นเเค่เครื่องประกอบ จากวันนั้น ผมเริ่มตามหาฟังเพลงพวกนี้ และเริ่มศึกษา และผมก็ฟังเรื่อยมา  แต่ความอัดอั้นตันใจ มันอยู่ที่ว่า เมื่อวานไปนั่งร้านเน็ต เราก็เปิดเพลงพวกนี้ฟังใน YOUTUBE บางทีก็มีคนเอาวิดีโอการแสดงสดเก่าๆ มาอัพ ผมก็เปิดดู วันนั้นผมเปิดวิดีโอเนี่ย ท่านลองดูสิ

เพลงชื่นชีวิต ร้องนำโดย ศรีสุดา รัชตะวรรณ-วินัย จุลบุษปะ นับเป็นเพลงโปรดผม เพราะมันแปลกที่ ชายหญิงร้องพร้อมกัน แต่สลับเนื้อกันร้อง แต่ดันออกมาเพราะซะงั้น แล้วมีทั้งหนุ่ม ทั้งสาวๆที่นั่งอยู่ข้างๆ มองมาทีจอผม(พอเห็นด้วยหางตา) แล้วเขาก็ทำท่าแบบ ตลก ยังไงบอกไม่ถูกทำนองเนี่ย พอผมหันไปเขาก็หันกลับ อย่างไว แล้วจะไม่ให้สงสัยได้ไงว่า เขามองผมประหลาด กลับมาคุยกับเพื่อน เพื่อนบอก ก็อยากฟังเพลงเก่าๆเองนิ (มีเพื่อนก็ช่วยซะเหลือเกิน) คือ ยอมรับว่ารู้สึกเซ็งครับ มันเป็นรสนิยม มันจะอะไรนักหนา เฮ้ออออ
ที่มาตั้งกระทู้เนี่ย เพราะอยากรู้ความคิดของท่านทั้งหลายว่า ถ้าจะมองว่าแปลก มันจะเเปลกยังไง ผมไม่เข้าใจจริงๆ
**ขออนุญาต แท็กปัญหาชีวิตและชีวิตวัยรุ่น 555**