คือเรารู้สึกว่าไม่แปลกที่โตมาต้องตัดคนที่รกออกจากชีวิตบ้าง ไม่รู้ว่าตอนนั้นคบกันไปได้ไง พอหันกลับมาดูก็พบว่าไม่เหลือเพื่อนคนไหนเลย มันโหวงไงบอกไม่ถูก แต่เห็นคนอื่นมีเพื่อนเก่าคบค้าสมาคมเป็นกลุ่มใหญ่ก็แอบน้อยใจไม่ได้ แต่จะให้คบคนแบบนั้นต่อก็ทำไม่ได้เช่นกันไม่รู้จะทนกับคนtoxicไปทำไม มีเพื่อนใหม่ก็ยากซะเหลือเกิน เฮ้อ....

เพื่อนที่คบมาแต่ละคน หาแต่ความทุกข์มาให้ แต่พอเรื่องดีๆกลับหายหัวเลยละ ตอนเราลำบากก็ไม่พร้อมจะรับฟังไปสังสรรค์กับเพื่อนใหม่ อีกคนก็เอาเราไปเปรียบกับเพื่อนนางต่างๆนาๆ นี่ชีวิตฉันไปเจอคนพวกนี้ได้อย่างไร เหนื่อยใจจนเลิกคบเลยค่ะ