ครูประจำชั้นเราตอนม.2 เป็นครูที่เรารู้สึกว่าเขาใส่ใจกับนักเรียนดีอ่ะคะ ครูเขาชอบเล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง เวลาเรียนไม่เคยง่วงเลยคะ (ปกติหลับแทบทุกคาบ555)ในการมาเรียนแต่ละวันเหมือนกับว่าอยากมาเจอครู อยากเห็นหน้าครู อยากเรียนวิชานั้นนานๆ แต่มันผ่านไปเร็วมาก ปกติแล้วเวลาที่ครูปล่อยให้ทำงานค้างเราก็ชอบนั่งมองครูที่สอน ครูทุกคนเรากล้ามองหมด แต่พอมาครูประจำชั้นเราเราไม่กล้ามอง นั่งก้มหน้าทั้งคาบเลย 555 เวลาที่ครูสอนถ้าครูหันมามองเราเราก็จะสบตาแปบนึง แล้วหลบตา แล้วใจสั่นเเรงมากๆ แล้วก็หยุดยิ้มไม่ได้ 555 ตอนนี้เราก็อยู่ม.3เราก็ยังรู้สึกกับครูคนนั้นเหมือนเดิมมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ เราไม่ได้เรียนกับเขาสักคาบเลย เราเฝ้ามองหาเขา โดยไม่ให้เขามองเห็นเรา เวลาเขาเดินมาใกล้ๆเราก็ทำเป็นไม่สนใจ ไม่กล้าสวัสดีด้วย มือมันสั่น ใจสั่นด้วย 555 วันไหนถ้าไม่เห็นครูนะมันจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป เราชอบมารอดูโพสต์ของครูเวลาเห็นครูมีความสุขเราก็ยิ้มตามไปด้วย 555 แต่เขาเป็นครูผู้หญิง เราก็เป็นผู้หญิง แล้วเขาก็เป็นครูของเรา เราไม่เคยรู้สึกกับใครมากขนาดนี้เลย ตกลงว่าเราชอบ หลง หรือว่า รักครูเขากันแน่อ่ะคะ 😥😥😥