๏ ครานั้นพระองค์ผู้ทรงธรรม์    ได้ฟังขุนแผนนั้นมาทูลว่า
เมียจมื่นไวยมีชื่อศรีมาลา    เป็นลูกยาพระพิจิตรบุรี
จึงตรัสว่าอ้ายพลายงามเป็นหมื่นไวย    มีเมียมากสักเท่าไรก็ควรที่
ได้สักสิบคนนั้นมันยิ่งดี    จึงสั่งพระยาราชสีห์ด้วยทันใด
จงมีตราหาตัวพระพิจิตรนั้น    ทั้งลูกสาวมันมาจงได้
จะให้แต่งงานกับอ้ายไวย    ให้รีบรัดเร่งไปในวันนี้
สั่งเสร็จพระเสด็จขึ้นข้างใน    ขุนนางน้อยใหญ่ลุกจากที่
ฝ่ายท่านเจ้าพระยาจักรี    ออกมานั่งสั่งคดีที่ศาลา
แต่งตราส่งให้นายสวัสดิ    เอ็งรีบรัดขึ้นไปพิจิตรหวา
นายสวัสดิกราบกรานรับสารตรา    ลงเรือกัญญาโยนยาวไป
ครั้นว่ามาถึงเมืองพิจิตร    สมคิดวางตราหาช้าไม่
พระพิจิตรต้อนรับฉับไว    กรมการน้อยใหญ่มาฟังตรา ฯ
๏ ครานั้นพระพิจิตรบุรี    ฟังตราพระราชสีห์ว่าให้หา
รู้แจ้งว่าจะแต่งศรีมาลา    จึงบอกบุตรภรรยาให้เตรียมการ
พร้อมพรักผู้คนบ่าวข้า    ลงนาวาถอยออกมาจากบ้าน
ล่องตรงลงทางบางคลาน    พ้นผ่านบ้านเมืองเนื่องเนื่องมา
ถึงกรุงจอดบ้านท่านผู้ใหญ่    พระพิจิตรคลาไคลขึ้นไปหา
เจ้าพระยาราชสีห์ผู้ปรีชา    บอกกิจจาพระพิจิตรให้แจ้งใจ
บัดนี้มีรับสั่งให้หามา    เพราะว่าจะจัดแจงแต่งงานให้
ศรีมาลาลูกท่านกับจมื่นไวย    จงรีบไปพบปะพระกาญจน์บุรี ฯ