ขอเป็นการระบายความเครียดแล้วกันค่ะ สามารถแสดงความคิดเห็นได้ ว่าเรางี่เง่าก็ได้ เราโอเค
คือเราคบกับแฟนคนนี้มาจะ 5 เดือนแล้วค่ะ แฟนทำงานของที่บัาน ส่วนเราทำงานข้างนอกแล้วก็เรียนนอกเวลาด้วยค่ะ
เราไม่ค่อยมีเวลาเจอกัน เราเริ่มรู้สึกแย่ เพราะเค้าไม่ค่อยคุยกับเรา
หลายครั้งที่เราถาม ว่าเค้าไม่อยากคุยกับเราหรือเปล่า เค้าบอกว่าเค้าเหนื่อย งานเค้าเยอะมาก
หลายครั้งที่เราชวนคุย ถามคำถาม คุยเล่น ๆ อ้อนเค้า อยากให้เค้าเล่นด้วย เค้าอ่านแล้วไม่ตอบค่ะ
เราเคยถามเค้า ว่า ถ้าไม่อยากคุยกับเราแล้ว ไม่อยากคบกับเราแล้ว บอกตรง ๆ ได้นะคะ
เค้าก็บอกว่า เธอใจเย็นก่อน ทำไมเธอวู่วาม เค้างานเยอะมาก ทำนู่น นั่น นี่ เค้าก็เครียด
เราเริ่มเครียด แล้วเราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่มีความสุข
มีครั้งนึงที่เราเริ่มเงียบห่าง ๆ หายไป ไม่ทักเค้าเป็นอาทิตย์ เค้าก็ก็ไลน์มาบอกว่า เงียบเลย เป็นไรเปล่า
เราก็งง คิดในใจ อ้าว ก็พอเราคุยกับเค้า เค้าไม่ตอบ แต่พอเราหาย เค้าบอกว่าเราเงียบ จะเอาไงกับเราแน่
เราเคยคุยกับพี่ที่สนิทกัน คือเราอยากถามความเห็นเค้านี่แหละ ว่ายังไง
เค้าบอกว่า มันก็แปลกนะเอ็ง อยู่ใกล้กันแต่ไม่มีเวลาเจอกันเลยอ่ะ(ระยะทางที่อยู่ ห่างกันไม่เกิน 50 กม.ค่ะ)
เราก็เริ่มคิดตาม แต่เราก็ลองทบทวนตัวเองนะ ว่าเราเอาแต่ใจมากไปหรือเปล่า เราขี้เหวี่ยง ขี้วีน ขี้หงุดหงิดใส่เค้าหรือเปล่า(ก็อาจจะเป็นไปได้)
สิ่งที่เป็นหลัง ๆ คือการร้องไห้บ่อยมาก
จนมีอยู่วันนึง อยากระบายความเครียด ออกไปข้างนอก ไปนั่งดื่มคนเดียว แล้วไปดูหนังต่อ ก็ร้องไห้หนักมาก ทั้งที่ดูหนังแนวที่ไม่ได้ดึงให้เศร้าเลยค่ะ
ไม่กี่วันมานี้ ตัดสินใจที่จะเผื่อใจตัวเองให้เยอะขึ้น อยากให้ตัวเองมีความสุขมากขึ้น
ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ก็เหนื่อยมากพอแล้ว ไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้
เรื่องระหว่างเค้า เราจะไปต่อได้มั้ย เราจะพยายามไม่สนใจแล้ว (ต้องพยายาม เพราะที่ผ่านมาสนใจจนตัวเองไม่มีความสุขซะเอง)
ขอบคุณนะคะ...ที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรา ให้เราได้มีที่ระบาย