เราไม่รู้ว่าควรไปต่อ หรือพอแค่นี้
เรากะแฟนทำงานต่างจังหวัดไกลกันมาก เราเป็นคนคิดมาก ขี้หึง ขี้ระแวง
แฟนกลับเป็นคนไม่คิดอะไรเลย มีไรไม่ค่อยพูดรู้สึกอะไรไม่ค่อยจะบอก
ต้องรอให้ทะเลาะกันแรงๆ ถึงจะพูดสิ่งที่คิดออกมา
เขาเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ เจ้าชู้เงียบหน้าตาดูเป็นคนไม่ค่อยพูด ต่างจากสิ่งที่เป็นพอสมควร
แต่บางครั้งเขาโกหกไม่เนียนเลย คบกันมา 3 ปี จับได้ว่าคุยกับผู้หญิงอื่นนับไม่ถ้วน
เคยเลิกกันไปแล้วครั้งนึงเพราะเขามีคนอื่น เราฟูมฟายโทรร้องไห้กับแม่ทุกวัน
แม่ได้แค่ปลอบ...แต่ไม่ถึงเดือนเขาก็กลับมา  เราใจอ่อน....
บอกว่าให้โอกาสแค่ครั้งนี้นะ.... เราวางแผนเรื่องแต่งงาน สร้างบ้าน มีลูก
พ่อแม่ฝ่ายเขารับรู้ และคอยถามเค้าตลอดว่าเมื่อไหร่
แม่เค้าอยากอุ้มหลาน ส่วนแม่เรารู้ว่าคบกันวางแผนเรื่องแต่งงาน
แต่แม่เราเคยเห็นเราเจ็บ แม่ก้ได้แค่บอกว่าเราโตแล้วให้เราตัดสินใจเอง
ชีวิตเป็นของเราแล้ว เลือกสิ่งที่เรารัก
เรื่องมันเหมือนจะลงเอยด้วยดีนะ  แต่เราก็ยังจับได้ว่าคุยกับคนอื่นอีก
ทุกครั้งเขาก็เลือกเรานะ บอกว่ารักเรามาก ไม่อยากเสียเราไป
จนครั้งล่าสุดเราคิดว่าเราไม่ไหวแล้ว
แต่เราก็ยังให้อภัย เรารู้ว่าเราให้อภัยเขาจนชิน  จนคิดว่าเราเป็นของตาย
เราก็รักเขามากเช่นกัน ถึงเราจะบอกว่าให้อภัย แต่ในใจยังมีความไม่ไว้ใจ
ไม่มีความเชื่อใจเหลืออยู่แล้ว
เราเป็นคนจู้จี้  ขี้หึง ขี้หวง ระแวงเค้าตะหลอดเวลา เวลาคุยกันก็คอยพูดกระทบเค้า
บางทีเราก็คิดว่านิสัยแบบเราไม่เหมาะที่จะมีใคร ตอนนี้เราเหนื่อยมากกกกก
เหนื่อยกับการที่ต้องทำเป็นเชื่อในสิ่งที่เขาพูด เชื่อในสิ่งที่เขาทำ ทั้งที่ในใจมันตรงกันข้าม
เราเสียใจกับสิ่งที่เขาทำ  เราไม่รู้ว่าควรไปต่อหรือจะพอแค่นี้ดี

"มีหลายคนบอกว่า.....รักมากแค่ไหนแต่ถ้าเหนื่อยก็ต้องปล่อย"

หลายคนอาจจะมองว่าเรื่องแค่นี้คิดง่ายๆ คือหยุด แล้วปล่อยเขาไป
แต่ถ้าคิดอีกมุม ใครไม่เป็นเราก็ไม่เข้าใจความรู้สึกหรอก

,เราตั้งกระทู้เพราะอยากระบาย....และความคิดเห็น...จากมุมมองอื่นบ้าง
เพราะ แจกันใบเดียวกัน.....มองต่างมุม....สิ่งที่เห็นก็ต่างกัน,