สวัสดีค่ะ เหตผุลที่ตั้งกระทู้นี้เพราะว่าตอนนี้เราอัดอั้นและท้อใจมากค่ะ จึงอยากระบายและอยากรู้ความคิดเห็นของเพื่อนๆ
          ตามกระทู้นะคะ ตอนนี้เราท้องได้ 35 weeks ใกล้คลอดแล้วค่ะ ขีวิตย่ำแย่ดิ่งลงมาตลอด8 เดือนที่ท้อง อย่างแรกตอนรู้ว่าท้องอ่อนๆ เราตกงานค่ะ ถูกเลิกจ้าง ตอนนั้นแพ้ท้องหนักจะไปหาสมัครงานก็ไม่ไหว ท้องก็เริ่มป่อง แฟนจึงให้อยู่บ้านรอจนคลอดถือว่าพัก แต่ทุกอย่างกลับแย่ลง เราหาอะไรทำก็ไม่รุ่งเลยค่ะ ลงทุนอะไรไปก็ขาดทุน เป็นหนี้บัตรเครดิตเพิ่มอีกเพราะเอาเงินมาลงทุน รายรับมีแค่แฟน เราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมีแต่เรื่องเสียเงินเสียทอง มีเรื่องให้จ่ายตลอดเวลาจนท้อมาก ไม่มีแรงจะสู้กับชีวิตเลย บ้านแฟนก็ยากจน บ้านเราแม่ก็มีเงินก้อนสุดท้ายเอามาช่วยเราแล้ว ที่พึ่งก็ไม่มีแล้วค่ะตอนนี้
เราบอกกับตัวเองเสมอว่าไม่โทษลูกในท้อง เขาไม่ผิด เขาไม่ใช่ตัวซวย และเราไม่คิดโทษเขาจริงๆนะคะ โทษตัวเองมากกว่าที่มาลำบากตอนมีเขา สงสารลูกที่ต้องฟังเราร้องไห้แทบทุกวัน นอนก็ไม่หลับ จะกินอะไรก็ต้องประหยัด ลูกก็ไม่ได้กินอะไรดีๆ เราไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมถึงมาดวงตกตอนท้อง ถ้าเราไม่ท้องก็คงออกไปทำงานหาเงิน แต่เราตั้งใจมีเขานะคะ แต่ไม่คิดว่าพอท้องเรื่องแย่ๆจะถาโถม ใครเป็นแบบนี้บ้างคะ มันจะมีทางดีขึ้นไหม เราไม่อยากให้ลูกมาลำบากกับเรา เราอยากจะมีทุกอย่างให้เขา เราเองท้องก็เครียดสงสารเขา อยากให้เขาเกิดมาแล้วไม่ขาดอะไร แต่ตอนนี้ชีวิตเราติดลบมากค่ะ
ปล.เรารู้สึกเหมือนชีวิตเราคนเดียวนะคะที่ทำอะไรไม่ขึ้น แต่ที่เครียดคือแฟนก็เหนื่อยหนักขึ้น แม่ก็เอาเงินเก็บก้อนสุดท้ายมาให้เรากินใช้ ลูกในท้องก็มาอยู่ในภาวะเครียด เราเสียใจที่ทำให้คนรอบข้างลำบากเพราะการสร้างหนี้ของเรา