ตอนนี้อายุ 27 ปีแล้วครับ ทำงานมาได้ 6 ปีแล้ว
ตอนนี้รู้สึกเคว้งคว้าง ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต เหมือนอยู่ทำงานไปวันๆครับ
ตอนนี้เงินเดือนก็พออยู่สบายครับ มีเงินเก็บบ้างนิดหน่อย ไม่มีครอบครัว ไม่มีแฟน มีเพื่อนอยู่ 3 คนแต่ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน
เมื่อก่อนทำงาน กลับบ้านทุกเสาร์อาทิตย์ก็พาแม่ไปทานข้าวนอกบ้านทุกวันหยุด คิดมาเสมอว่าอยู่เพื่อให้แม่สบาย
แต่คุณแม่เพิ่งเสียไปเมื่อ 3 เดือนก่อน พี่น้องก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ตอนนี้เหมือนอยู่ตัวคนเดียวครับ
หลังจากที่คุณแม่เสีย คิดอยู่เสมอว่าซักวันเราก็ต้องตายไปอยู่ดี ผมทำประกันชีวิตกับประกันสุขภาพไว้ไม่เยอะ พอแค่เป็นค่างานศพในอนาคต
ผมคิดว่าเก็บเงินมากแค่ไหน สุดท้ายก็เอาไปไม่ได้ซักบาท ประสบความสำเร็จแค่ไหน ก็เหลือไว้แค่ชื่อตอนเราจากไป
เพื่อนเยอะแค่ไหน สุดท้ายก็แค่รู้ว่าใครจะวางพวงหรีดไว้หน้างานเราบ้าง คนรัก รักมากแค่ไหน สุดท้ายไม่จากเป็น ก็จากตาย
เคยคุยกับพี่สาวว่า ถ้าผมอายุ 65 ไม่มีลูก ไม่มีครอบครัว แล้วยังไม่ตาย ว่าจะบินไป Switzerland เพื่อฆ่าตัวตาย เพราะที่นู่นเขารับการุณยฑาตอย่างถูกกฏหมาย แล้วให้ใช้เงินประกันไปทำพิธีให้ด้วย (ทุนประกันเพียงพอกับค่าใช้จ่ายตรงนี้ + ประกันจ่ายเต็มจำนวนหากเกิดการฆ่าตัวตายหลังจาก 2 ปีของการทำประกัน)
ผมเกิดและโตมาจากสังคมพุทธนะครับ ปัจจุบันไม่ได้เชื่อศาสนาไหนเลย แค่ยังปฏิบัติศีล5 (เพราะคิดว่ามันดีแก่ตัวเรา) แต่ไม่ได้เข้าวัด ใส่บาตรอะไร
ไม่ดื่ม ไม่สูบ ตั้งแต่เกิด จนตายครับ (ถือศีล5 เคร่งมาก เพราะคิดว่าเป็นสิ่งพื้นฐานที่มนุษย์ควรทำ) แค่ไม่ได้เชื่อเรื่องนรก สวรรค์ คิดว่าชีวิตดับสูญไป ก็เหมือนการปิดสวิตท์คอมพิวเตอร์ ไม่มีอะไรหลังจากนั้น
ตอนนี้ทำอยู่อย่างเดียวคือเก็บเงินแล้วก็ไปเที่ยวในที่ๆยังไม่เคยไป แต่พอกลับมาไทยก็รู้สึกหดหู่เหมือนเดิมครับ
พอมีคำแนะนำในการดำรงชีวิตอยู่ต่อไปยังไงครับ?
ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต ทำอะไรดีครับ
ตอนนี้รู้สึกเคว้งคว้าง ไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต เหมือนอยู่ทำงานไปวันๆครับ
ตอนนี้เงินเดือนก็พออยู่สบายครับ มีเงินเก็บบ้างนิดหน่อย ไม่มีครอบครัว ไม่มีแฟน มีเพื่อนอยู่ 3 คนแต่ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน
เมื่อก่อนทำงาน กลับบ้านทุกเสาร์อาทิตย์ก็พาแม่ไปทานข้าวนอกบ้านทุกวันหยุด คิดมาเสมอว่าอยู่เพื่อให้แม่สบาย
แต่คุณแม่เพิ่งเสียไปเมื่อ 3 เดือนก่อน พี่น้องก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ตอนนี้เหมือนอยู่ตัวคนเดียวครับ
หลังจากที่คุณแม่เสีย คิดอยู่เสมอว่าซักวันเราก็ต้องตายไปอยู่ดี ผมทำประกันชีวิตกับประกันสุขภาพไว้ไม่เยอะ พอแค่เป็นค่างานศพในอนาคต
ผมคิดว่าเก็บเงินมากแค่ไหน สุดท้ายก็เอาไปไม่ได้ซักบาท ประสบความสำเร็จแค่ไหน ก็เหลือไว้แค่ชื่อตอนเราจากไป
เพื่อนเยอะแค่ไหน สุดท้ายก็แค่รู้ว่าใครจะวางพวงหรีดไว้หน้างานเราบ้าง คนรัก รักมากแค่ไหน สุดท้ายไม่จากเป็น ก็จากตาย
เคยคุยกับพี่สาวว่า ถ้าผมอายุ 65 ไม่มีลูก ไม่มีครอบครัว แล้วยังไม่ตาย ว่าจะบินไป Switzerland เพื่อฆ่าตัวตาย เพราะที่นู่นเขารับการุณยฑาตอย่างถูกกฏหมาย แล้วให้ใช้เงินประกันไปทำพิธีให้ด้วย (ทุนประกันเพียงพอกับค่าใช้จ่ายตรงนี้ + ประกันจ่ายเต็มจำนวนหากเกิดการฆ่าตัวตายหลังจาก 2 ปีของการทำประกัน)
ผมเกิดและโตมาจากสังคมพุทธนะครับ ปัจจุบันไม่ได้เชื่อศาสนาไหนเลย แค่ยังปฏิบัติศีล5 (เพราะคิดว่ามันดีแก่ตัวเรา) แต่ไม่ได้เข้าวัด ใส่บาตรอะไร
ไม่ดื่ม ไม่สูบ ตั้งแต่เกิด จนตายครับ (ถือศีล5 เคร่งมาก เพราะคิดว่าเป็นสิ่งพื้นฐานที่มนุษย์ควรทำ) แค่ไม่ได้เชื่อเรื่องนรก สวรรค์ คิดว่าชีวิตดับสูญไป ก็เหมือนการปิดสวิตท์คอมพิวเตอร์ ไม่มีอะไรหลังจากนั้น
ตอนนี้ทำอยู่อย่างเดียวคือเก็บเงินแล้วก็ไปเที่ยวในที่ๆยังไม่เคยไป แต่พอกลับมาไทยก็รู้สึกหดหู่เหมือนเดิมครับ
พอมีคำแนะนำในการดำรงชีวิตอยู่ต่อไปยังไงครับ?