ในเมืองมีมุ้งฝุ่น....ละอองครอบ
ในประเทศมีระบอบ....แบ่งชั้น
ในโลกย์กระหายกอบ....โกยยศ
ในจิตกระเพื่อมครั้น....สุขเศร้าประเดประดัง

ยังบ่ถึงวิมุตพ้น....บ่วงหลง
ตามกระแสกาลคง....เปล่าไร้
ทวนกระแสโลกย์สง....สารสุด
แทบละอองธุลีไท้....พระผู้เสวยสวรรค์