เช้านี้...กรุงเทพฯเงียบสงัด
หมอกลงจัดคลับคล้ายอากาศหนาว
ฉันตื่น ฉันเห็น เป็นเรื่องราว
โอ้...ฤดูหนาวมาเยือนมหานคร

ฉันยิ้มปรีติยินดี
คล่อยคลี่ม่านชมหมอกสลอน
ฉันเปิดหน้าต่างอย่างอาทร
ลมรำเพยอ่อนอ่อนมาแต่ไกล

ฉันยิ้ม...ฉันไอ ฉัน...หายใจอึดอัด
ฝุ่น...ฝุ่นละอองชัดชัดหรือมิใช่
อากาศคล้ายจะหนาวอย่างเข้าใจ
ก็มิใช่อย่างที่คิดสักนิดเดียว

ฉันปิดหน้าต่าง กระจ่างใจ
ฉันรู้จักกรุงเทพฯน้อยไปจึงมิเฉลียว
กรุงเทพฯก้าวหน้าไปไกล...ไกลนักเชียว
เรามีฝุ่นเอาไว้เสียวทั้งนาคร !

(ว.วชิรเมธี)
๒๔ มกราคม ๒๕๖๒