- ตอนนี้คิดว่าเป็นตอนที่ผ่อนคลายที่สุดในเรื่องแล้วมั้ง ลองๆอ่านกันนะครับ

ตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้File 5 : ยูโดสังหาร [บทเฉลย]
https://ppantip.com/topic/38479313





++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


- 1 -


    เสียงดนตรีดังคึกครื้นเข้ากับจังหวะที่หญิงสาวและชายหนุ่มเต้นส่ายไปส่ายมา

    ซึ่งสถานที่ที่มีเสียงดนตรีและผู้คนเต้นกันอย่างสุดเหวี่ยงเช่นนี้ ย่อมไม่ใช่เวทีลีลาศหรือร้านอาหารปกติธรรมดา

    เพราะที่นี่คือบาร์เอทู สถานที่เที่ยวกลางคืนแห่งหนึ่งภายในเขตมหาวิทยาลัยนี้ ชื่อของบาร์นี้ย่อมาจากตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวแรกในชื่อของเจ้าของร้านสองคนที่ร่วมหุ้นกันนั่นคือ เอสองตัว จึงกลายเป็นเอทู ซึ่งที่นี่เป็นที่ที่นักศึกษาในมหาวิทยาลัยนิยมมาผ่อนคลายจากการเรียน (แต่ก็มีบางคนที่ไม่ใช่ มาเพราะเหตุผลอื่น)  โดยเฉพาะถ้าเป็นวันที่มีเรียนอย่างวันนี้

    ทุกวันโต๊ะของที่นี่จะเต็มอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันถึงสองทุ่มก็เต็มร้านแล้ว

    แต่ทว่าวันนี้กลับมีโต๊ะหนึ่งที่ว่างอยู่ นั่นคือ โต๊ะที่อยู่ทางมุมขวาด้านในสุด เหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะทางร้านรู้ดีว่า โต๊ะนั้นเป็นที่ประจำของลูกค้าท่านหนึ่ง ที่เพิ่งมาดื่มกินเป็นประจำเมื่อเร็ว ๆ นี้ จึงได้เว้นที่จองไว้ให้

    ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านเอทู เขาแต่งกายด้วยชุดปกติเสื้อยืดกางเกงยีน เด็กเสิร์ฟเอ่ยทักทายอย่างคุ้นเคยทันทีที่เห็นหน้า เขายิ้มตอบแล้วเดินไปที่โต๊ะที่ว่างอยู่นั้น

    ทันทีที่ชายหนุ่มนั่งลง เด็กเสิร์ฟก็เดินเข้ามาที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว ชายผู้นั้นกวาดตาไปรอบ ๆ มองดูผู้คนที่โต๊ะอื่นรอบข้าง ยังไม่ได้สนใจเด็กเสิร์ฟที่อยู่ตรงหน้านัก เขามองอยู่นานทีเดียว ทำให้เด็กเสิร์ฟต้องเดินไปที่โต๊ะอื่นก่อนแล้วค่อยกลับมาใหม่อีกครั้ง

    “ไม่อยู่” ชายหนุ่มพูดขึ้นลอย ๆ พลางหันไปสั่งเครื่องดื่มกับเด็กเสิร์ฟที่เดินกลับมา “เอาเหมือนเดิมละกันนะ”

    “สกรูไดรเวอร์....ใช่มั้ยครับพี่เจ?” เด็กเสิร์ฟทวนถามเขา

    ชายหนุ่มพยักหน้ารับ เมื่อเด็กเสิร์ฟได้เรื่องแล้ว ก็เดินเข้าไปเอาไปเครื่องดื่มที่เคาน์เตอร์บาร์ตามหน้าที่     ซึ่งสกรูไดรเวอร์ที่ชายหนุ่มที่ชื่อเจสั่งนี้ เป็นค็อกเทลที่เป็นการผสมกันระหว่างน้ำส้มคั้นกับวอดก้า เอามาปั่นรวมกับน้ำแข็ง รสชาติที่ได้มาค่อนข้างหวานน่าดื่มทีเดียว

    แต่อาจเมาไม่รู้ตัวจากความหวานได้

    ส่วนชายคนที่สั่งสกรูไดรเวอร์ที่ชื่อเจนั้น ก็เป็นคนเดียวกับหนึ่งในสามสมุนของปลาย นักศึกษาร่างเล็กจอมสงสัยนั่นเอง  เขาได้มาดื่มกินที่นี่สามวันติดแล้ว จึงทำให้รู้จักและสนิทสนมกับทางร้านเป็นอย่างดี

    เวลาผ่านไปไม่นานสกรูไดรเวอร์ก็ถูกยกมาที่โต๊ะของเจ แก้วทรงสูงภายในมีส่วนผสมของวอดก้ากับน้ำส้มที่ปั่นเข้ากันอย่างดีถูกนำมาตั้งอยู่ตรงหน้าหนุ่มร่างเล็กแล้ว เขายกจิบพลางมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง แต่ก็เป็นเหมือนเดิม ทั้งยังพูดออกมาคล้าย ๆ เดิม

    “ไม่อยู่จริง ๆ”

    ซึ่งถ้าดูจากท่าทางของเจแล้ว เขาน่าจะรอใครบางคนอยู่

       แต่จะเป็นใครกัน?

    เมื่อเจไม่เห็นคนที่ตามหาก็ไม่รู้ทำอะไร ยกแก้วทรงสูงกระดกสกรูไดรเวอร์ไปเรื่อย ๆ เป็นจังหวะ โดยสายตาของเขายังคอยมองทางเข้าร้าน เพื่อดูว่าคนที่รอคอยมาหรือยัง

    “ขอ บลูฮาวายเอี้ยน 4 แก้วค่ะ”

    มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา เสียงนี้ย่อมไม่ใช่เสียงของเจ หากเป็นเสียงสั่งค็อกเทลที่ดังมาจากโต๊ะหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากโต๊ะของเจนัก

    โต๊ะที่สั่งบลูฮาวายเอี้ยนนั้นผู้ที่นั่งอยู่เป็นหญิงสาวสี่คน ทุกคนรูปร่างหน้าตาดี ถึงไม่สวยจนเป็นดารา แต่ก็จัดว่าดูดีกว่าหลายโต๊ะในบาร์นี้

    หญิงสาวทั้งสี่แต่งตัวกันตามสมัย ใส่สายเดี่ยวบ้าง เกาะอกบ้าง แต่ก็ยังมีคนหนึ่งที่แต่งตัวมิดชิด เธอใส่เสื้อเชิ้ตกางเกงยีน ซึ่งพอสี่สาวเข้าบาร์เอทูมา บรรยากาศของที่นี่ก็เปลี่ยนไปทันที เพราะชายหนุ่มภายในร้านต่างหันขวับมองไปที่โต๊ะนั้นอย่างรวดเร็ว พวกเขาจ้องมองราวหญิงสาวทั้งสี่ราวกับเป็นแสงสว่างแห่งเดียวภายในร้านนี้

    ส่วนบลูฮาวายเอี้ยนที่พวกเธอสั่งนั้นเป็นค็อกเทลที่มีส่วนผสมของเหล้ารัมขาว เหล้าบลู-คิวราเซา น้ำสับปะรด และกะทิ ปั่นรวมเข้ากับน้ำแข็ง  จัดว่าเป็นเครื่องดื่มที่มีรสชาติดีทีเดียว มีสีออกฟ้า ๆ เหมือนดังชื่อ

    กลับมาที่เจ เขาก็เป็นเช่นชายหนุ่มคนอื่น หันมองกลุ่มสาว ๆ นั่นทันที ไม่มีอาการส่องหาคนแบบตอนแรกแล้ว

    ในที่สุดปริศนาที่ว่าเจกำลังหาใครอยู่ก็กระจ่างแล้ว เป็นหญิงสาวทั้งสี่คนนี่แหละ ซึ่งเหตุที่ต้องมาที่บาร์เอทูสามวันติดก็เพราะว่าเขาหลงชอบหญิงสาวคนหนึ่งในสี่คนนี้อยู่ จึงต้องเที่ยวมาส่องมอง เพื่อสานความสัมพันธ์กับเธอให้ได้

    โดยสาวเจ้าผู้โชคดีคนนั้นก็คือ ผู้ที่ใส่เสื้อเชิ้ตนั่นเอง หน้าตาของเธอจัดว่าดีทีเดียว ถึงจะดูคม ๆ ไปสักนิด แต่ก็ทำให้เจนั่งมองมาสามวันติดแล้ว สิ่งเดียวที่หนุ่มร่างเล็กรู้ตอนนี้มีเพียงชื่อเล่นของเธอเท่านั้น ซึ่งชื่อนั้นก็คือ นิด ส่วนรายละเอียดอย่างอื่นยังไม่รู้เลย

    นิด เธอเป็นอีกคนที่ดูดีทีเดียว มีผู้ชายหลายคนพยายามเข้าไปจีบเธอ แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จ แค่พูดคุยกับเธอยังไม่ได้เลย ชื่อของเธอที่แต่ละคนได้มานั้นก็มาจากเพื่อน ๆ ของเธอที่เป็นคนบอก ซึ่งในตอนนี้ก็มีชายหนุ่มบางคนเสี่ยงเข้าไปจีบบ้างแล้ว แต่ไม่นานก็ต้องเดินกลับโต๊ะไป

    เจเริ่มหยุดพักการดื่มลง หันมองดูนิด ในใจตอนนี้คงคิดอยากจะเข้าไปคุยมากทีเดียว แต่อีกใจก็ยังไม่กล้าพอ ซึ่งเมื่อสามวันก่อนเขาก็นั่งดูคนอื่นเข้าไปจีบอย่างเดียวมาแล้ว วันนี้เขาเลยตั้งใจว่า อย่างไรก็ต้องขอลองเข้าไปลุยซักตั้ง ดีกว่านั่งดูคนอื่นทำเกมอย่างเดียว เผลอ ๆ อาจจะได้ข้อมูลอย่างอื่นเพิ่มอีกด้วย

    แต่เจก็ช้าไปแล้ว มีหนุ่มหน้าตาดีโต๊ะข้าง ๆ ลุกขึ้นไปก่อน ชายผู้นั้นตรงเข้าไปจีบนิดทันที ซึ่งไม่นานก็ต้องผิดหวังเดินกลับโต๊ะไปเหมือนคนอื่น แต่สำหรับเขายังดี เพราะได้เบอร์มือถือของสาวคนอื่นมาแทน

    คราวนี้ถึงตาเจแล้ว หนุ่มร่างเล็กตั้งสติรวบรวมความกล้าเท่าที่มีอยู่ ก้าวเดินเข้าไปที่โต๊ะนั้นด้วยใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ พอถึงที่หมาย เขาก็ฝืนยิ้มทั้งที่ดูเกร็ง ๆ มองไปที่สาวนิดที่ต้องตา ค่อย ๆ พูดขึ้นอย่างช้า ๆ

    “ขอโทษครับ” ดูท่าทางเขาเขิน ๆ อย่างไรไม่รู้

    นิดหันมองเจแต่ก็ไม่พูดอะไร เพื่อนเธอคนหนึ่งเห็นเข้าจึงพูดขึ้นแทน

    “มีอะไรหรือคะ?” สาวสายเดี่ยวหนึ่งในกลุ่มนั้นบอก

    “คะ ..คือ ผะ..ผมอยากรู้จักกับพวกคุณน่ะครับ” เจพูดด้วยอาการเขิน ๆ แถมตะกุกตะกัก “ผมชื่อ เจ นะครับ เรียนอยู่คณะวิทยาศาสตร์ ปี 3 ครับ”

    สาวเจ้าทั้งหมดต่างยิ้มให้ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา เจเห็นกระนั้นจึงรุกต่อ

    “ไม่ทราบว่าชื่ออะไรกันบ้างครับ?”

    สาวสวยผมยาวใส่เกาะอกเอ่ยพูดแทนเพื่อน “เราชื่อ เมย์นะ” เธอชี้ไปที่สาวสายเดี่ยว “นี่ชื่อพลอย ส่วนที่ใส่เสื้อแดงนั่นชื่อ ฟ้า แล้วที่ใส่เสื้อเชิ้ตชื่อ นิด” สาวเจ้าแนะนำเพื่อนพร้อมชี้บอกว่าใครเป็นใคร ”..พวกเราเรียนอยู่คณะครุศาสตร์ปี 2”

    เจนิ่งไปครู่หนึ่งเพื่อเก็บข้อมูล แต่สายตาของเขายังมองไปที่สาวเสื้อเชิ้ตโดยตลอด แล้วก็พูดขึ้นอีก

    “คือ ผมขอคุยกับนิดได้ไหมครับ?” เจพยายามขยับตัวเข้าไปใกล้

        พลอยสาวสายเดี่ยวเห็นอาการของหนุ่มร่างเล็ก จึงบอกกลับไปว่า “ก็ได้นะ แต่ไม่รู้ว่านิดจะคุยด้วยหรือเปล่า ...เมื่อกี้ขนาดหน้าตาหล่อ ๆ เข้ามาจีบ ก็ยังแห้วเลย”

       “ขอบคุณครับ” เจพยักหน้ารับ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ใช้โอกาสเท่าที่มีนี้ให้เป็นประโยชน์ จึงเข้าไปคุยกับนิดโดยไม่สนใจคนอื่นเลย

       แต่แล้วเขาต้องรู้สึกผิดหวัง เพราะไม่ว่าเขาจะพูดอะไร ก็ไม่อาจแม้แต่ได้ยินเสียงของนิด เธอเพียงพยักหน้าตอบรับบ้าง เอามือเท้าคางเพียงอย่างเดียว

       เจพยายามสุดความสามารถ สรรหาเรื่องราวต่าง ๆ มาเล่า เพื่อทำให้นิดคุยด้วย แต่ความพยายามเหล่านั้นก็ไร้ผล ไม่สามารถสื่อสัมพันธ์ได้ เขาจึงจำใจต้องอยู่เฉย ๆ ดูเหล่าสาว ๆ ดื่มกัน โดยหนุ่มร่างเล็กก็สั่งสกรูไดรเวอร์มาอีกแก้วดื่มแก้เขิน

       และแล้วเจเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นอากาศธาตุไปซะแล้ว เพราะสาว ๆ ไม่ได้สนใจหรือพูดคุยกับเขาสักเท่าไหร่ สุดท้ายหนุ่มร่างเล็กก็ต้องขอตัวกลับไปนั่งดื่มสกรูไดรเวอร์ที่โต๊ะตัวเองแทน

       เมื่อกลับมาที่โต๊ะตัวเองก็ได้แค่นั่งมองนิดอย่างตาละห้อย เจคงจะแห้วเหมือนคนอื่น ๆ ซะแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ หนุ่มร่างเล็กยังคิดจะไปส่งสาวกลุ่มนั้นตอนบาร์เลิก โดยจะไปดักรอด้านหน้าร้าน เพื่อจะได้มีโอกาสสานสัมพันธ์กันต่ออีกครั้ง หรือไม่ก็พอจะได้รู้ว่าหอของเธออยู่ที่ไหน ตอนนี้เจจึงทำได้อย่างเดียวคือ นั่งดื่มพลางมองนาฬิการอเวลาให้บาร์เลิก สายตาเขาเลยเปลี่ยนไปจดจ่อกับนาฬิกาเรือนโตที่แขวนไว้แทน

      ในที่สุดก็ถึงเวลาที่รอคอย บาร์เอทูตอนนี้มีหลายโต๊ะได้กลับไปบ้างแล้ว เจเห็นว่าถึงเวลาอันควรก็รีบออกไปดักรอตามแผนทันที ซึ่งกลุ่มเป้าหมายของเขาก็เดินออกมาแล้ว

      เจยิ้มทักพวกเธอ พูดขึ้นว่า “จะกลับแล้วหรือครับ?”

      “ค่ะ จะกลับหอแล้ว” ฟ้า สาวเสื้อแดงพูดแทนคนอื่น

      “งั้นผมไปส่งไหมครับ ผู้หญิงกลับกันมืด ๆ มันอันตรายนะครับ”

      เมย์สาวในชุดเกาะอกยิ้มให้ “คงไม่ได้นะ เพราะพวกเราจะกลับแท็กซี่กัน ...ไงก็ขอบคุณนะ”

      “คะ..ครับ” เจผงกศีรษะอย่างผิดหวัง

       ดูท่าแผนนี้จะใช้ไม่ได้แล้ว

       สาว ๆ ไม่ได้สนใจเจแล้ว หนึ่งในสี่สาวโบกมือเรียกแท็กซี่ แล้วทั้งหมดก็ขึ้นรถเขียวเหลืองมุ่งตรงไปหอพักของพวกเธอ

       สี่สาวปล่อยให้เจได้เพียงแค่มองตาม ท่าทางหนุ่มร่างเล็กจอมสงสัยจะมีอาการเมามายอยู่เหมือนกัน ยืนเซเอียงไปเอียงมา ซึ่งมันก็แน่ล่ะ.. เล่นล่อสกรูไดรเวอร์ไปตั้งหลายแก้ว วอดก้าเชียว.. ไม่เมาก็ผิดปกติแล้ว

      “อย่างน้อยก็ได้ข้อมูลเพิ่มมาหน่อย” เจพูดทั้งที่มึน ๆ “ยังไงก็ต้องสืบหาเธอให้ได้”

        เขาลากสังขาร ก้าวเดินด้วยท่าทางโงนเงนกลับหอพักไป




(มีต่อครับ)