มีปัญหากับการดูแลผู้สูงอายุ ซึ่งเป็นแม่ของเราเอง แม่อายุ 67เริ่มมีปัญหาทางด้านอารมณ์ คิดว่าเริ่มจะมีภาวะโรคสมองเสื่อม จริงๆตั้งแต่เกิดเป็นลูกเค้ามา แม่จะเป็นคนอารมณ์ร้อน ชอบมีปัญหากับคนรอบข้าง จะยึดความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ไม่รู้จักการประณีประณอม อาจจะเป็นด้วยการศึกษาน้อย หรือการขาดมนุษยสัมพันธ์ เพื่อนคนเดียวในโลกของแม่คือพ่อ แต่เค้าก็ทะเลาะกันมาตลอดตั้งแต่เราจำความได้ เหตุผลของแม่ต้องถูกต้องเสมอ เวลาโมโหเค้าจะด่าอย่างหยาบคายนี่คืออาการปรกติที่สัมผัสมาตลอด แต่ในขณะนี้ที่เค้าเข้าสู่วัยผู้สูงอายุ เค้าก็เลยมีอาการทุกอย่างรวมกับภาวะคนแก่ด้วย ด้วยร่างกายเค้ามีความเสื่อมไปตามอายุ ความดัน มดลูกไหล(อันนี้ปัญหาใหญ่) ข้อเข่าเสื่อมซึ่งจากการสังเกตุ ถ้าปรกติเค้าจะไม่เป็นอะไรเลย กินอิ่ม นอนหลับ เราจะดูแลตลอดเรื่องอาหารการกิน พยายามจะพาไปเที่ยวข้างนอกบ้าง แต่บางทีเตรียมตัวจะไปแล้วก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ชอบน้อยใจทุกเรื่อง อยากไปโรงพยาบาลแต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรหมอก็จะไล่กลับบ้าน จะตัดมดลูกบอก รำคาญ พอจะพาไปตัดก็ไม่ไป เวลาน้อยใจก็จะหนีไปบ้านน้องชาย แล้วก็จะกล่าวโทษจนพี่น้องต้องทะเลาะกัน พูดจริงบ้างไม่จริงบ้าง มองโลกในแง่ร้ายมาก แม่ทำให้ไม่สามารถมีสัมพันธ์ที่ดีกับญาติๆได้ เค้าจะมองทุกคนไม่ดีหมด แล้วก็จะกล่าวร้าย ซึ่งเรื่องนี้เป็นมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ตอนนี้พ่อเสียไป 10ปีแล้ว เค้าก็อยู่แบบมีปัญหามาตลอดเค้าไม่เคยรู้จักว่าอะไรคือความสุขอะไรคือการปล่อยวาง พยายามพาเข้าหาธรรมะ ก็ไม่รับรู้ เปิดธรรมมะให้ฟังกึดึงปลั๊กกออก ตอนนี้คนที่ดูลแลน่าจะเริ่มเข้าข่ายโรคซึมเศร้าเข้าไปทุกทีแล้ว เพราะ มีภาวะเครียดมาก มีความคิดอยากจะหายไปจากโลกนี้ บางทีอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ เพราะ พอเริ่มทำงานแม่ก็จะปั่นป่วน อยากจะไปโรงพยาบาลอยากจะไปต่างจังหวัด โดยที่เค้าก็รู้ว่าเรามีงานต้องทำ ต้องดำรงชีพต้องหาเงินมาดูแลเค้า พยายามหางานที่ทำที่บ้านได้ ก็ไม่สามารถทำได้ ไม่เคยเถียง ไม่ใช้อารมณ์ ใจเย็นคิดว่าสิ่งที่ทำมันน่าจะดีที่สุด แต่ก็ยังเกิดปัญหา ทำให้เค้าน้อยใจ ไม่สนใจเค้า ซึ่งเป็นภาวะอยากเรียกร้องความสนใจ โดยที่ไม่มีเหตุผล แล้วก็หนีไปบ้านน้อง ตอนนี้เราน่าต้องไปหาหมอแล้วใช่มั้ยคะ เพราะไม่รู้ต้องทำอย่างไรแล้ว คิดว่าอีกไม่นานเราคงต้องป่วยทางจิต เริ่มทำลายข้าวของเพื่อระบายอารณ์แล้ว จิตใจมันหดหู่ สิ้นหวัง ท้อแท้  หาทางออกยังไงดีคะ